หน้าส่วนตัว
๏ เพราะเลือนลางห่างไกลในห้วงคิด
จึงไม่กล้าทวงสิทธิ์ความคิดถึง
ยินทำนองหมองช้ำเสี้ยวรำพึง
ปราศซาบซึ้งอุราชวนอาวรณ์
เพราะหลักแหล่งแห่งหนฟากโพ้นฟ้า
ระยะทางเกินกว่าสายตาผ่อน
อาจเสื่อมสูญเสน่หาคราบางตอน
หว่างสิงขรท่ามไพรไร้ทรงจำ
เพราะเรื่องราวคราวนี้ยากคลี่คลาย
เมื่อรักกลายจากปลื้มเคยดื่มด่ำ
หากสัญญาเบ็ดเสร็จคือเท็จคำ
สุดท้ายย่อมเหลือช้ำให้กล้ำกลืน
เพราะไม่กล้ายืนยันสัมพันธ์รัก
ยอมรับสภาพอกหักรักขมขื่น
สิ่งซ่อนเร้นเห็นชัดมิหยัดยืน
ผ่านวันคืนวูบไหวหัวใจเรา
เพราะอารมณ์บนโลกจินตกวี
ย่อมพร่างพรมเสรีไม่มีเหงา
แต่ร้าวลึกโศกศัลย์ ฤๅ บรรเทา
ความลับนี้เพียงเราเท่านั้นรู้ ๚ะ๛
อัลมิตรา 30 ม.ค. 2552 12:57 น. - ID 122684 
1288
11
0
30 มกราคม 2552 13:02 น. - comment id 943031
ว่ายน้ำตามเลยเหรองานนี้ :)
30 มกราคม 2552 13:15 น. - comment id 943039
เศร้าจังเลยค่ะ พี่อัลมิตราแต่บทกลอนงดงามมากเลยค่ะ
30 มกราคม 2552 15:21 น. - comment id 943081
ไม่มีอะไรจีรังและยั่งยืน บางครั้งฝืนหัวเราะแม้หดหู่ บางครั้งยิ้มคนเดียวก็พอรู้ ทุกสิ่งอยู่ที่ใจกำหนดกาล บ้างมีความหลังยังเก็บไว้ แต่ต้องมองว่าใครทำร้าวฉาน คนอื่นยิ้มเราต้องยิ้มให้เบิกบาน ความสุขนั้นอยู่ที่ใจมิใช่ฤา สวัสดีค่ะคุณอัลมิตรา ความหมายกินใจกับคำว่า "ถ้าน้ำหมึกของกวีศักดิ์สิทธิ์ น้ำตาของกวีย่อมศักดิ์สิทธิ์กว่า
30 มกราคม 2552 15:25 น. - comment id 943087
ยอดเยี่ยมไปเลยคะ
ถึงจะเศร้าไปหน่อยแต่ก็ไพเราะดีนะคะ
30 มกราคม 2552 15:29 น. - comment id 943092
เป็นอารมณ์ที่อ่อนหวานและอ่อนไหว ไพเราะค่ะ
30 มกราคม 2552 16:33 น. - comment id 943132
ถ้าน้ำหมึกของกวีศักดิ์สิทธิ์ น้ำตาของกวีย่อมศักดิ์สิทธิ์กว่า โอ้วว้าว ชอบคำๆนี้จังเลย ขอยืมไปใช้บ้างได้ไหมครับ
30 มกราคม 2552 17:12 น. - comment id 943171
เมื่อชีวิตยึดติด"ผิดหรือถูก" ย่อมพันผูกกับนิยามความหวั่นไหว วาง"ช่องว่าง"อย่างใจเย็นค่อยเป็นไป เพื่อปรับความเข้าใจ...ไม่ยากเกิน มัท เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ
30 มกราคม 2552 18:06 น. - comment id 943217
เยี่ยมค่ะ...เพราะมากมาก
30 มกราคม 2552 18:55 น. - comment id 943259
อารมณ์คือสิ่งละเอียดอ่อน แต่ละเอียดลงไปกว่านั้นมันจะว่างเปล่าครับ
30 มกราคม 2552 21:40 น. - comment id 943340
การณ์นี้เศร้าขื่มขมระทมจิต โอ้ชีวิตอกหักหนักนักหนา ห่างเหินสุขเกินกว่าจินตนา กลั่นอารมณ์กลั้นน้ำตามาเขียนกลอน กระผมกลับมาแล้วนะขอรับคุณอัลมิตรา
30 มกราคม 2552 22:12 น. - comment id 943367
อ่านแล้วเกิดอารมณ์เศร้าตามเลยค่ะ ยิ้มๆนะคะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ
30 มกราคม 2552 23:53 น. - comment id 943409
คือความสวยงามในความเศร้าจริงๆค่ะ
30 มกราคม 2552 23:57 น. - comment id 943410
สวัสดีคะพี่มิต วันนี้มามอบกุหลาบล่วงหน้า เพราะอยากเป้นคนแรกที่มอบกุหลาบให้พี่อะ..อิอิ
31 มกราคม 2552 03:26 น. - comment id 943426
หวัดดีครับ....... ว่างแล้วตอนนี้...มีอะไรให้รับใช้ก็บอกมานะครับ....
31 มกราคม 2552 06:39 น. - comment id 943445
เดี๋ยวพี่จะกลับมาเยี่ยมใหม่พึ่งออกจากสมาธิคิดกลอนไออกเลย
31 มกราคม 2552 12:58 น. - comment id 943566
เป็นกลอนที่งดงาม..ครับ
31 มกราคม 2552 14:00 น. - comment id 943590
นั่นสิน๊า... ปล. ถ้าน้ำหมึกของกวีศักดิ์สิทธิ์ น้ำตาของกวีย่อมศักดิ์สิทธิ์กว่า ^ ^ ^ นั่นย่อมแสดงว่าผ้าเช็ดหน้าของกวีศักดิ์สิทธิ์ที่สุด.....น่านน
31 มกราคม 2552 14:51 น. - comment id 943618
ไม่ได้มาอ่านกลอนเลย แต่อยากมาทักทาย อยากยิ้มให้ แต่กลัวจะเห็นลิ้นไก่ ก็ว่าไป ไม่มีอะไร แค่คิดถึง โอเคไม๊
31 มกราคม 2552 15:48 น. - comment id 943628
31 มกราคม 2552 18:14 น. - comment id 943694
คุณกุ้งหนามแดง .. ทิ้งรักลงแม่น้ำต่างหาก .. ฮา คุณประทีปดาว .. เศร้ามั๊ย อย่าเศร้าเลยค่ะ แค่กลอน คุณแก้วประภัสสร .. จริง ๆ นะ เบื้องหน้าในอักษรกลอน สามารถเป็นอะไรต่อมิอะไรก็ได้ทั้งนั้น สุข ทุกข์ เศร้า แต่ทั้งหมด มีเพียงเราเท่านั้นรู้ค่ะ คุณsomebody .. ค่ะ ขอบคุณค่ะ คุณแจ้น .. อื้อ อารมณ์กำกับงานเขียนค่ะ คุณDarkness_Hero .. ได้ค่ะ คุณมัทนา.. หากช่องว่างวางไว้อย่างห่างห่าง ความอ้างอ้างย่อมรับได้ไม่ขัดเขิน หากช่องว่างวางไว้ใกล้เหลือเกิน แสร้งทำเมินยังยากยิ่งกว่าสิ่งใด คุณพิมพรรณ .. ขอบคุณค่ะ คุณอินสวน .. มีอารมณ์ก็แสดงว่า ยังมีชีวิตอยู่ไงคะ คุณวนกวี .. กลับมาแล้วเหรอ ไหนล่ะ กล้วยแขก ข้าวโพดปิ้งที่ฝากซื้อ คุณเฌอมาลย์ .. ตื่นมาก็หายเศร้าแล้ว ค่ะ คุณน้ำแข็งเปล่า .. ชื่อของคุณทำให้นึกถึงคำว่า วารีกระด้างเปลือย เมื่อก่อน อัลมิตราก็ชอบใช้คำนี้เวลาสั่งน้ำแข็งเปล่า ค่ะ คุณพิมญดา .. ผู้หญิงมักชอบดอกไม้ อัลมิตราก็ชอบนะ แต่ถ้ามีให้เลือกระหว่างขนมกับดอกไม้ อัลมิตราเลือกขนมอ่ะ ฮา.. นายฟัก .. หายไปนานจัง หนวดเคราครึ้มแล้วกระมัง จะใช้อะไรดีน๊า ใช้ให้คิดถึงซะให้เข็ด ดีป่ะ ... คุณนรศิริ .. บางช่วงที่งานแน่นเอี๊ยด อัลมิตราก็คิดกลอนไม่ออกเหมือนกันค่ะ คุณกิ่งโศก .. ขอบคุณค่ะ คุณโคลอน .. ดีน๊า ไม่บอกว่า ขี้มูก ด้วย ๕๕๕ คุณโจ้ .. ลิ้นไก่ ไม่เห็นอ่ะ แต่เห็นถึงไส้ในพุง คุณพุดพัดชา .. คิดถึงเรื่อย ๆ ค่ะ คิดถึงไม่สิ้นสุด :)
31 มกราคม 2552 19:47 น. - comment id 943715
เพราะอะไรน้องจึงโทษอารมณ์
ที่ขื่นขมตรอมตรมนี่ใช่ไหม
อย่าทุกข์เลยหาทางแก้ก่อนจะสาย
ก่อนตาลายแล้วมาโกรธโทษอารมณ์
แวะมาเยี่ยมคุณอัลครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
