ห่วงหัวใจ ดวงที่ท้อทรมาน

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

บันดาลใจจากกลอน "รักระยะสุดท้าย" ของ กวีเดินดิน นะครับ

  ได้ข่าวใจเธอวันนี้ที่ป่วยหนัก
โดนความรักมุ่งร้ายทำลายขวัญ
ฉันจะทนนิ่งอยู่ได้อย่างไรกัน
ขอให้ฉันเยียวยารักษาใจ
  โถ.. โดนเขาทำมาช้ำยิ่ง
มอบใจจริง เขาไม่แลสักแค่ไหน
หัวใจเหี่ยวแห้งสลดหมดแรงไป
เข้าระยะสุดท้าย ก่อนวายปราณ
  ก่อนจะสายเกินไป ขั้วใจปลิด
ขอเธอคิด หนุนส่งจงสงสาร
ห่วงหัวใจดวงที่ท้อทรมาน
เจียนแหลกราญจะลับล่วง โปรดห่วงมัน
  ใช่แค่ใจเธอหนอที่ท้ออยู่
โปรดจงรู้ถึงในหัวใจฉัน
ที่แอบผูกสองใจไว้ด้วยกัน
หากเธอนั้นใจป่วย เป็นด้วยคน
  และมันเจ็บเน้นเน้นเป็นสองเท่า
เมื่อมอบใจให้เขา เขาไม่สน
เฝ้ารอ ท้อระทดยังอดทน
หวังล้นพ้นแม้ปวดใจ ..เธอไปดี
  แต่แล้วเขาก็ทำเธอช้ำแสน
เจ็บใดแม้นไม่เหมือนเจ็บเหน็บใจนี่
เจ็บเขาทำเธอร้าวรวดปวดฤดี
และเจ็บที่ให้เขาทำเธอช้ำทรวง
  ..ไม่ให้เธอให้ใจใครอีกแล้ว
 
นะน้องแก้ว ต่อไปนี้พี่จะหวง
รักษาใจด้วยใจ ไกลคนลวง
เราจะล่วงเวลาร้ายไปด้วยกัน
  หากรักษาไม่ได้จะตายด้วย
รักคงช่วยวิญญาณชื่นขึ้นสวรรค์
ให้ความรักรักษาใจไปนิรันดร์
ให้เธอนั้นแจ้งประจักษ์ ใครรักจริง