เคยไหม ? หัวใจไหวสั่น ปล่อยลมหายใจผ่านคืนวัน ราวไร้ค่า หากถึงคราวชีวิตถูกยุติต่อกาลเวลา จะมีไหมสักหยดน้ำตาหลั่งรินออกมาเพื่อเรา มากมายผู้คนบนโลกกว้าง แต่หัวใจกลับอ้างว้างบนทางเศร้า บอบบาง บอบบางเหลือเกิน ใจเรา แบกรับอารมณ์สีเทา...เดียวดาย หัวใจไหวสะท้อน อยากหลับตานอนโดยไม่ร้องไห้ เฝ้ามองผืนฟ้าหาดาวสักดวงปลอบใจ เผื่อพรุ่งนี้วันใหม่อาจมีแรงกล้าฝ่าฟัน ชีวิตเดียวดาย...ดั่งใบไม้ร่วง ถึงคราไร้คนหวงห่วงแล้วหรือนั่น สูดลมหายใจฝืนข่มตาหลับไปอีกวัน ปลอบใจตัวเองช้ำ ๆ ก็แค่ฝันร้ายอีกคืน
แอ็ปเปิ้ล 3 มิ.ย. 2552 22:56 น. - ID 126454 
3527
10
0
4 มิถุนายน 2552 06:39 น. - comment id 994484
ไม่ได้เจอกันซะนานนะครับ กลับมาอีกทีหอบความเดียวดายที่อัดแน่นไว้ เกือบปี มาฝากซะด้วย คำกลอนยังคงพลิ้วเหมือนเดิม
4 มิถุนายน 2552 08:01 น. - comment id 994516
เคยแล้ว หายใจแผ่วก่อนหลับไหล ไม่อาจหยุดความคิดถึงคำนึงใคร ที่อยู่ไกลแสนไกลและไม่รับรู้ สวัสดีค่ะเปิ้ล
4 มิถุนายน 2552 08:58 น. - comment id 994549
ไม่เดียวดายนะค่ะ แอ็ปเปิ้ล พี่ดอกบัวมาอยู่ด้วยแล้วค่ะ อิ อิ อิ เย็นกายเย็นใจนะค่ะ สบายดีหรือเปล่า คนทางนี้เป็นห่วงอยู่นะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยหล่ะ
4 มิถุนายน 2552 09:01 น. - comment id 994551
สวัสดีค่ะเคยรู้สึกเดียวดายและทดท้อ และตัดพ้อชีวิตที่ถดถอย ภายในใจหวั่นไหวและเลื่อนลอย ได้แต่ปล่อยชีวิตไปวันวัน ....................
4 มิถุนายน 2552 10:16 น. - comment id 994575
เคยสิ...! บางคราที่ใจไหวสั่น ท่ามกลางคนร้อยพันแต่ใจฉันกลับเงียบเหงา กี่คนที่ก้าวผ่าน..คลับคล้ายสายลมอันบางเบา สุดท้ายก็เหลือเพียงเรา..ในวันอันเปล่าดาย จะความจริงหรือฝันไปไม่เคยต่าง อะไรนะ...อะไรบางอย่างที่ห่างหาย ยังตอบไม่ได้เช่นกัน..รู้แต่ว่ามันมีค่ามากมาย และเป็นสิ่งเดียวที่จะลบความเดียวดาย..ให้หายไปจากใจ เฮ้อ....แทบจบไม่ลง เคาะสนิม..โป๊งๆ เอาน่า...เลิกเหงา..พี่มาอยู่เป็นเพื่อนแระ จุ๊บๆ
4 มิถุนายน 2552 11:30 น. - comment id 994627
เคยเหมือนกันค่ะ อยู่ดีดีบางทีมันก็อยากจะร้องไห้ยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกใจหายอยู่ลึกลึก ทั้งที่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แปลกดีนะค่ะ ความรู้สึกของคนเรา เออลืมบอกไป กลอนเพราะมากค่ะ
4 มิถุนายน 2552 20:38 น. - comment id 994912
เย้ๆๆ ในที่สุด ก็ได้อ่านกลอนเปิ้ลซะที ดีใจจัง...แล้วนี่พันดาวไปไหนเนี่ย หายไปเลย ................................... พันดาวๆ ยู้ฮู ... อย่ไหน ได้ยินมั๊ย ถึงคราวพันดาวแล้วนะ (กดดันเข้าไป อิอิ) P.S. อย่าหายไปนานๆ แบบนี้อีกนะ คิดถึงจ๊ะ ดูแลตัวเองนะ ฝันดีๆ
6 มิถุนายน 2552 01:00 น. - comment id 995696
หายไปเป็นปี ไปอยู่ไหนมา เรียนจบรึยังล่ะ
6 มิถุนายน 2552 01:26 น. - comment id 995704
กลอนเพราะดีครับ ทุกกลอนเศร้าๆ โดนจัยผมหมดเลยอ่า Y_Y
6 มิถุนายน 2552 21:08 น. - comment id 996074
ใต้ราวฟ้า ฉันแหงนหน้าขึ้นมองดาว ผ่านม่านตาคนเหงา..ดาวก็ส่งยิ้มเศร้ามาที่ฉัน ระยะทางไกลห่าง ฉันส่งความอ้างว้างให้พระจันทร์ ยืนอยู่ตรงไหนก็เท่านั้น..ยังอ่อนไหวใจสั่นเพราะเดียวดาย ....................................................... ขอชูมือเป็นลูกคู่พร้อมๆพยักหน้า เห็นด้วยกับ คห.7 นะคะ นานแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้อ่านกลอนของพี่ พี่พันดาวก็ด้วย คิดถึงค่ะ จะบอกอีกนิดว่า แอบยิ้มที่ว่าถึงแม้จะเปลี่ยนชื่อเป็น ตัวเล็ก พี่เปิ้ลก็ยังผ่านมาอ่าน เลยดีใจเหมือนได้เจอคนรู้จักที่หายไปนาน แต่งกลอนอีกนะคะพี่เปิ้ล .. เรียกร้อง ๆ ^^
6 มิถุนายน 2552 21:09 น. - comment id 996075
นั่น ว่าแล้วว่าลืมพิมพ์อะไรไป ดีใจจนลืมบอกว่า กลอนพี่เปิ้ลเหงาได้เพราะมากค่ะ
7 มิถุนายน 2552 01:23 น. - comment id 996154
สวัสดีจ้ะ...ปักษาวายุ ใช่แล้วไม่ได้เจอกันซะนาน ก็ต้องรื้อฟื้นกลอนเดียวดาย แบบฉบับแอปเปิ้ลไง ก็รู้ ๆ อยู่ว่าอ้างว้างลิซึ่ม ขอบคุณนะคะ แวะมาทักทายคนแรกเลย เร็วดีจริง ๆ และก็ขอบคุณสำหรับคำชมด้วยนะ พร้อมด้วยรอยยิ้มหวาน ๆ คงสบายดีนะจ้ะ ...แล้วแวะมาทักทายกันบ่อย ๆ ล่ะ::++::++::++::++::++::++::++::++::++::++ สวัสดีจ้ะ...เพียงพลิ้ว ว่าแล้วว่ากานต์จะต้องเคยหัวใจสั่นไหว อิอิ ขอบคุณนะคะ ที่มาร่วมทักทายและฝากกลอนไว้ ดีใจที่ยังจำกันได้ แม้จะห่างหายไปนาน แต่ทุกครั้งที่ลงกลอน เป็นต้องเห็นกานต์เสมอ รู้สึกอุ่นใจ นามปากกาใหม่ ๆ เข้ามาเยอะ เลยไม่คุ้นตาสักเท่าไรจ้า
7 มิถุนายน 2552 01:24 น. - comment id 996155
สวัสดีจ้ะ...พี่ดอกบัว เห็นพี่ดอกบัวเป็นต้องเย็นสบาย สำราญใจทุกครั้ง สมกับเสียงลือ เสียงเล่าว่า พี่บัวอบอุ่น ใจดี ก็พี่ลูกแมวมักจะบอกสม่ำเสมอ อิอิ เปิ้ลสบายดีค๊า พี่บัวคงสบายดีนะคะ เป็นห่วงเช่นกัน รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ฝนตกบ่อย เดี๋ยวจะเป็นหวัด ฮัดเช้ย ๆๆ ไปกันใหญ่ คิดถึงนะคะ
7 มิถุนายน 2552 01:31 น. - comment id 996156
สวัสดีจ้ะ...พี่นางสาวใบไม้ เคาะสนง สนิมอะไรกันค๊า นี่ ๆๆ สุดยอดวิชากลอนทรมานจิต แบบฉบับพี่อ้อแล้ว อ่านแล้วรู้สึกได้ว่าหัวใจจี๊ด ๆ อิอิ ไม่เหงาหรอก บรรยากาศมันพาไป เลยเคลิ้มไปนิด 55+ ก็แค่เป็นแนวถนัดอ่ะคะ แต่งแบบหวานแว๋วไม่ค่อยเป็น คนมีความรักแต่ไม่รู้จะรักใครก็แบบนี้แหละ โอ้ย ๆๆ สุดยอดความคิดถึงเลย จุ๊บที กอดแรง ๆ ดีใจที่พี่อ้อแวะมานะ สบายดีหรือเปล่า รักษาสุขภาพนะ อย่านอนเยอะนะ เดี๋ยวอ้วน เอิ๊ก ๆ รักพี่อ้อจ้า
7 มิถุนายน 2552 01:43 น. - comment id 996157
-`๏-G e n i 3-`๏- ก็เห็น -`๏-G e n i 3-`๏- แต่งก็อยากแต่งบ้าง อิอิ คิดถึงนะ เวลาเข้ามาเจอกลอน -`๏-G e n i 3-`๏- ก็ต้องอ่านทันทีทันใด แล้วก็ดีใจทุกครั้ง เพราะชื่นชอบกลอนแนวแบบนี้ เศร้า ๆ แต่ได้ใจแบบเรา ๆ คนกันเอง ไม่ตอบกลอนก็ไม่เป็นไรจ้า แค่เห็นชื่อมาทักทาย ก็ยิ้มแก้มปริแล้ว พี่พันดาวเหรอ...ติดเดินแบบ ถ่ายโฆษณา สัมภาษณ์นิตยสาร เข้าวัด นั่งสมาธิ คุยน้อย กินเยอะ คงไม่ค่อยว่างหรอก ช่วงนี้หาตัวยาก มาทีก็ตีหัวเปิ้ลแล้วก็รีบหนีไป ประมาณนั้น 55+ เอางี้ พยายามสร้างแรงกดดันเยอะ ๆ เดี๋ยวก็มาแต่งกลอนให้อ่านกัน เปิ้ลก็ไม่ได้หายนะ แวะเวียนมาเสมอ แต่ไม่ค่อยได้แต่งกลอน ไปติดเขียน blog ซะมากกว่า แต่สัญญาว่า จะมาให้บ่อยขึ้นจ้า คิดถึงเช่นกัน รักษาสุขภาพนะ ฝนตกบ่อยช่วงนี้ เป็นห่วงจ้า
7 มิถุนายน 2552 01:53 น. - comment id 996158
สวัสดีจ้ะ...ลมแห่งความเศร้า ไม่แปลกใจนะ ที่ชอบกลอนเศร้า ดูจากนามปากกาแล้ว ลมแห่งความเศร้า ...ฟังแล้วเหงาจับใจมากมาย คงเป็นเพื่อนร่วมแนวถนนสายเหงาเหมือนกัน อิอิ ขอบคุณนะคะที่ชอบอ่านกลอนเศร้า ๆ แบบฉบับแอปเปิ้ล พัดผ่านมาทักทายบ่อย ๆ นะ ยินดีต้อนรับลมแห่งความเศร้าจ้า
7 มิถุนายน 2552 20:07 น. - comment id 996354
*-* เคยไหม *-* เคยไหม...หัวใจเดียวดาย ทั้งที่มีผู้คนมากมายอยู่เคียงใกล้ เหมือนเสียงหัวเราะรอบข้างช่างห่างไกล ทั้งที่ห่างเพียงแค่ไหล่กระทบกัน เคยไหม...ร้าวไหว..ร้าวราน อยู่กับความทรมาน...ยิ่งกว่าฝัน แม้มีคนปลอบประโลมอยู่คร้ามครัน แต่ใจยังไหวสั่น...ทรมา เคยไหม...ร้อนรน อยู่กับเรื่องร้ายร้ายที่ราวน..นานหนักหนา ไม่อาจถอน..ไม่อาจลืม...สิ่งที่ดูดดื่มคือน้ำตา แม้จะผ่านไปหลายเพลา...แต่ทุกครายังเหมือนเดิม =============================== *-* เคย *-* เคยซิ..ที่ต้องเดียวดาย ทั้งที่มีผู้คนมากมายอยู่เคียงใกล้ เสียงหัวเราะของเขา..ไม่น่าว่างเปล่าต่อหัวใจ แต่ไม่รู้ทำไม...เสียงเหล่านั้นกลับห่างไกล...เหลือคณา เคยซิ...ร้าวไหว...ร้าวราน อยู่กับความทรมาน..นานหนักหนา ยิ่งกว่าฝันร้าย...ที่ตื่นมาก็หายลับไปกับตา แต่ความเป็นจริงในอุรา....ยังทรมาทรมาน เคยซิ...ร้อนรน ทั้งยอมรับ..ยอมจำนน..อย่างกล้าหาญ ไม่อาจถอน..ไม่อาจลืม...ยอมดูดดื่มความร้านราน ทุกวันเวลาผ่าน...น้ำตาคือเครื่องสมานหัวใจ
1 สิงหาคม 2552 18:01 น. - comment id 1022022
เหงาจะตาย จะมีใครรู้บ้าง เหงาจะตาย ไม่มีใครเคียงข้าง เหงาจะตาย ลมหายใจเริ่มจาง เหงาจะตาย เดียวดายหัวใจ เบื่อเหลือทน ไม่มีใครได้รู้ เบื่อเหลือทน ไม่มีใครได้เห็น เบื่อเหลือทน ไม่มีใครปลอบโยน เบื่อเหลือทน ไม่รู้จะทนได้อีกนานเท่าไร อยากให้ลมหายใจ สุดท้ายได้หมดไป ในตอนนี้ ปล. คิดถึง คิดถึง คิดถึง ยังคงมีให้กัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
