.....วิวาห์ไพร.....

ทิพย์โนราห์ พันดาว

...บัดนั้นนวลนางลำหับ พิสมัย
..ครั้นรุ่งรางสร่างแสงอโณทัย..
...ทรามวัยแต่งตัวไม่มัวมอง....
.....สวมมะกล่ำ กำไล สายสร้อย.... ตุ้มหูพวงห้อย
....ดอกไม้หอม..........
.....จากพระราชนิพน์เรื่อง... เงาะป่า....
ณ เพิงน้อย ร้อยรัก สมัครสมาน
คือตำนาน เงาะไพร ในพฤกษ์ผา
ด้วยความรัก ทุกข์ทน ดั้นด้นมา
จำนรรจา ขอน้อง คู่ครองเรือน
มอบสินสอด น้องยา ผ้านุ่งห่ม
ยามหนาวลม ดั่งพี่ อยู่เป็นเพื่อน
ผลไม้ หลายหลาก มากเต็มเรือน
เจ้าอย่าเบือน หน้าหน่าย โปรดชายตา
พี่มารับ ขวัญน้อง ไปครองรัก
จะฟูมฟัก ดูแลขวัญ อย่าหวั่นหนา
จะออกป่า ล่าเนื้อ เพื่อขวัญตา
ถ้อยวาจา ไม่กระทำ ให้ช้ำใจ
มาเถอะน้อง งามขำ ขนำพี่
โถคนดี จะกล่อมนาง ไม่ห่างไหน
มีดอกแดง ชบาซ้อน อ้อนดอกไกว
พร้อมเรไร ร้องขับ รับขวัญนาง
กระท่อมน้อย คอยนาง ร้างนานนัก
อยากได้รัก เคียงฝัน ร่วมสรรค์สร้าง
ยามหนาวลม อุ่นใจ ยังใกล้นาง
อรุณราง มีน้อง ประคองนอน
ณ เพิงน้อย ร้อยรัก สมัครสมาน
คือวิมาน พงป่า พนาขอน
ตำนานเงาะ หนุ่มสาว ไม่ร้าวรอน
เปี่ยมอาทร อ่อนหวาน วิมานไพร
ได้พบเห็นได้ฟัง วิวาห์เงาะ ของหนุ่มสาวคู่หนึ่ง
คือ เฒ่ายาว สาวบินหลา  สินสอดคือ ผ้าแดง  2 ผืนพร้อมผลไม้มากมาย 
เจ้าสาว อายุ  13 ปี เจ้าบ่าว ไม่ทราบเป็นที่แน่ชัด ประมาณ 20 เศษ
รู้สึกประทับใจ กับความเรียบง่าย ของความรัก เลยเขียนเป็นบทกวี
เพื่อถ่ายทอด ความรู้สึก......