เช้าวันหนึ่งของเดือนกุมภาพันธ์ กุหลาบงามสีแดงสองดอกในแจกัน บนโต๊ะเครื่องแป้งสีน้ำตาล ละอองลมหนาวพร่างพรูแหวกม่านลูกไม้สีชมพู ผมของเธอปลิวสลวยเป็นประกายกับแสงแดดอันอ่อนโยน สดใสราวกับกระจกในดวงตาของเธอ มีกลิ่นหอมอ่อนๆจากเรือนผมอวลอบอยู่บนอากาศ อ่อนโยนและดูช่างบอบบาง คล้ายกลิ่นของดอกไม้ที่ฉันคุ้นเคย แต่ฉันมองเห็นความเศร้าที่อยู่ในรอยยิ้มของเธอ แล้วน้ำใสๆก็ไหลออกมาจากกระจกเงาเล็กๆคู่นั้น เธอฝืนยิ้มแล้วบอกว่า ขอยืมผ้าเช็ดหน้าหน่อยสิ ฝุ่นคงเข้าตา ฉันยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ และซับน้ำตาให้เธอ ฉันรู้ว่าไม่ใช่เพียงฝุ่นหรอก ที่ทำให้เธอต้องร้องไห้ แต่ฉันก็ให้รอยยิ้มปลอบโยนเธอ แล้วน้ำตาฉันเหมือนจะไหลจึงได้แต่นิ่งงัน ฉันบอกเธอว่า ฉันจะซื้อผ้าเช็ดหน้าให้เธอ และจะคอยเช็ดให้เธอ ทุกๆครั้ง เวลาฝุ่นเข้าตาเธออีก เธอบอกฉันว่า อย่าลำบากเลย ฉันจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว ถ้าฝุ่นเข้าตา ให้สัญญา สัญญาจริงๆนะ เธอยิ้ม ออกไปดูตะวันขึ้นกันเถอะ ฉันจูงมือเธอและหันกลับไปมอง เช้าวันหนึ่งของเดือนกุมภาพันธ์ ในห้องสีขาว บนโต๊ะเครื่องแป้งสีน้ำตาล ที่ดูเหมือนใหม่แม้เนิ่นนาน กับเครื่องดูดฝุ่นที่เพิ่งใช้เมื่อวาน ฉันจับมือเธอแน่นและพาเธอก้าวผ่านลมหนาว ที่พร่างพรูเข้ามา
Saran 18 พ.ย. 2552 11:50 น. - ID 130701 
987
1
0
18 พฤศจิกายน 2552 12:11 น. - comment id 1044111
แน่ใจเหรอว่า แต่งกลอน อิอิ
18 พฤศจิกายน 2552 20:00 น. - comment id 1044407
แวะมาทักทาย...เป็นกำลังใจให้นะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
