คือฉัน....

ละอองน้ำ

อะไรที่เธอเคยติดกับรักครั้งเก่า
แล้วกลับมาทำร้ายรักของรักของเราอย่างเลี่ยงไม่ได้
อะไรที่เธอเคยเจ็บแค้นเขามากมาย
ก็กลับเอามันมาทำร้าย...ทำลาย...กันและกัน
       หรือเธอคิดว่ายุติธรรมกับเราแล้ว
จึงเก็บมันไว้ในใจแน่แน่ว...อย่างนั้น
ทั้งที่ความจริง  เขาก็ไม่กลับมาผูกพัน
และคงไม่กลับมามีวัน  ชดใช้ทุกค่ำคืนที่เธอนั้น...เสียน้ำตา
       อยู่ตรงนี้  ในความเป็นจริงที่ชีวิตเรามี...กับฉัน
การยอมรับความพ่ายแพ้แก่กัน  ฉันรู้...มันหนักหนา
แต่ถ้าเธอยังฝืน  เราก็คงต้องกล้ำกลืน  ตลอดเวลา
สุดท้าย..คนที่จะร้องไห้เพื่อเธอเสมอทุกครา  ก็คงไม่ใช่ใคร				
comments powered by Disqus
  • ลมเหงา

    1 เมษายน 2545 12:49 น. - comment id 43634

    คารม...คมหอก..เหลือร้ายนะ  ละอองน้ำ
  • ละอองน้ำ

    1 เมษายน 2545 12:59 น. - comment id 43637

    ดีนะที่เรียกว่าคารม  ไม่ใช่...ปาก....ง่า...
  • จอร์จ (นักกวี) ตัวยง

    1 เมษายน 2545 16:18 น. - comment id 43680

    แหม สรรหา มาได้ ยาว ดี
    (แต่...ไม่เท่าไรหรอก) อิ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
    
  • zonkung

    16 กันยายน 2545 10:14 น. - comment id 76866

    เอ ..สุดท้ายใครเสียน้ำตาหว่า ฮี่ๆแซวเฉยๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน