สาวเวียงพิงค์ สายลมหนาว พัดมา จากฟ้าเหนือ กลิ่นกรุ่นเจือ เอื้องดิน ถิ่นบุปผา แม้จะเหิน ห่างบ้าง บางเวลา เพียงกายา สิ-ร้าง หาห่างใจ ปุยเมฆขาว พราวคล้อย ลอยละลิ่ว ลมหนาวปลิว พลิ้วพร่าง กลางฟ้าใส หอบมาเจือ เผื่อกมล คนอ่าวไทย แม้อยู่ไกล ใจเคียง สาวเวียงพิงศ์ ภาพอดีต ผุดกลาง หว่างห้วงลึก ความรู้สึก เริ่มเด่น เห็นทุกสิ่ง เงาเธอยืน ริมกระแส ลำแม่ปิง สงบนิ่ง ดุจภาพศิลป์ จินตนา สไบเฉียง แพรห่ม ต้องลมพัด ปลิวสะบัด ทุกยาม งามนักหนา งามเรือนผม ยาว-สลวย สวยนัยตา ดุจนางฟ้า เทวี จากที่ไกล ตื่นจากห้วง แห่งภวังค์ ที่ฝังจิต ถามสักนิด ยังคะนึง ถึงฉันไหม? อยากรู้ข่าว เธอบ้าง เป็นอย่างไร คนอ่าวไทย ยังระลึก นึกถึงเธอ สายลมเหนือ พัดมา พาเหน็บหนาว ทุกเรื่องราว อยากรู้ อยู่เสมอ เธอคิดถึง คนไกล บ้างใหม?เออ อย่าให้เพ้อ ฝันค้าง อยู่ข้างเดียว......
ประทาน 23 พ.ย. 2552 16:51 น. - ID 130852 
1756
3
0
23 พฤศจิกายน 2552 18:11 น. - comment id 1067368
ตัวอยู่ไกล ใช่ใจ จะห่างกัน รักแท้นั้น มิอาจขวาง ด้วยทางไกล ด้วยหัวใจ เราสอง นั้นชิดไกล ตัวยิ่งไกล ใจยิดคิด ถึงติดตรึง
23 พฤศจิกายน 2552 21:05 น. - comment id 1067429
มีความหลังครั้งไปเยือนเวียงพิงค์คะเจ้า
23 พฤศจิกายน 2552 22:05 น. - comment id 1067457
ม่วนแต๊อ้าย
24 พฤศจิกายน 2552 00:49 น. - comment id 1067492
ขอบคุณทุกท่านครับที่แวะมาเยี่ยม คุณไหมครับคุณมีความหลังที่เวียงพิงค์หรือครับ แต่ ผมไม่เคยไปเลยครับ แต่เคยมีนักกลอนสาว คนหนึ่งเธอใข้นามปากกาว่า " เอื้องดิน " เธอหน้าตา น่ารักมากแบบหมวยๆ เราเจอกันที่สโมสรทอ. ดอนเมือง เราเคยเขียนกลอนโต้-ตอบกันอยู่ พักหนึ่งแล้วก็ค่อยๆห่างหายไปไม่ได้ติดต่อกันเลย.จึงเป็นแรงบันดาลใจให้ผมเขียนกลอน " สาวเวียงพงค์ "ขึ้นมาครับ..
24 พฤศจิกายน 2552 01:15 น. - comment id 1067501
แรงคิดถึงถึงสาวเวียงพิงค์งดงามนะคะ หวังว่าเธอคงได้อ่านนะคะ
24 พฤศจิกายน 2552 01:32 น. - comment id 1067502
คุณทิพย์ครับ(ขอเรียกสั้นๆครับ)เวลาผมได้ อ่านสำนวนการพูดการเขียนของคุณทำให้ รู้สึกได้ว่า คุณเป็นคนใจกว้างมากและมอง โลกในแง่เสมอ..ผมชอบจริงๆครับ
24 พฤศจิกายน 2552 01:37 น. - comment id 1067504
คห.6 แก้ไข "มองโลกในแง่ดีเสมอ"ผมพิมพ์ รีบร้อนไปหน่อยขออภัยครับ
4 ธันวาคม 2552 11:17 น. - comment id 1070583
ปลายฝนต้นหนาวไปยามน้อง อีกฝากของสองคนไปกับหลาน ชั่งอบอุ่นคุ้นเคยดั่งเรือนชาน พบคนงามขันทะมาลาสาวเซโน เที่ยวชมอิงฮังยังฝังจิต ดั่งนิมิตมาไว้ในแดนโลก นุ่งซิ่นงามผมสะหย่ายยามลมโบก เหมือนทั้งโลกอยู่ตรงนี้ที่อิฮัง ถวายขันหมากเม็งน้อมจิตอธิฐาน ขอพบพานนุ่มนุชชาติอย่าขาดกัน อย่าได้เหมือนตำนานบาเจียงมะโรงนั้น ขอให้มั่นดั่งจำปามาลาคู่เมืองลาว ก่อนข้ามของน้องขันทะมาลา มาลาพี่ นับจากนี้ใยเล่าจะได้เห็น คงละเมอเพ้อพร่ำทุกเช้าเย็น ลืมบ่เป็น..อ้ายแพงเจ้าสาวเซโน สาวสะหวันนะเขต เซโน สปป ลาว จาก อ้ายหำน้อย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
