ดวงจันทร์ลอยสูงขึ้นไปมากแล้ว... อาบไล้ทุกสรรพสิ่งแฝงไว้ด้วยความเหงาวังเวง ฉันแหงนมองบนท้องฟ้าที่หม่นหมอง หากแต่ยังมีรอยยิ้มจากเงาจันทร์เจือจางอยู่ ทว่ามันช่างเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเศร้าระทม ฉันนอนไม่หลับ... ไกลออกไปมีนกกลางคืนบินตัดฟ้าไปมาอยู่อย่างเดียวดาย ความสงสัยถามฉันว่า... ทำไมนกกลางคืนจึงบินอยู่เพียงตัวเดียว หรือธรรมชาติกำหนดมันให้ต้องเดียวดายในราตรี หรือมันรักที่จะบินเพียงตัวเดียว บินชมแสงจันทร์ เพื่อดื่มกินความเปลี่ยวเหงา ฉันถามกับตัวเอง... แล้วตัวฉันมีอะไรที่ต่างจากมัน ไม่มีเลย หัวใจฉันตอบ หรือบางทีธรรมชาติได้กำหนดให้ฉันเป็นดั่งเช่นนกตัวนั้น ฉันก็ไม่รู้ว่ามันพยายามที่จะบินหนีไปจากความเดียวดาย หรือพยายามที่จะบินเข้าหา ฉันรู้เพียงแต่ว่า ยิ่งฉันบินห่างจากมันมากเท่าใด ก็ยิ่งรู้สึกว่าฉันยังคงบินอยู่ที่เดิมและทำได้เพียง เฝ้ารอให้แรงที่จะบินหมดไป ...เท่านั้นเอง
Saran 25 พ.ย. 2552 13:28 น. - ID 130900 
1032
4
0
25 พฤศจิกายน 2552 13:48 น. - comment id 1067897
ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า
25 พฤศจิกายน 2552 14:57 น. - comment id 1067912
ฉันเหงาฉันเศร้าใจ ทุกข์หนัก เหม่อมองจัก ไม่เห็น ใครเป็นอย่างฉัน อยู่ลำพังคนเดียว ไปวันวัน โลกนี้มัน อ้างว้าง สุดเกินทน.. อยากให้รู้ โลกนี้ ต้องมีเปลี่ยน วันวนเวียน มืดมิด สุดคิดค้น พรุ่งนี้วันอาจเปลี่ยน เวียนหมุนวน อยากมีมนต์ ให้คลายเศร้า หมดเหงาใจ
25 พฤศจิกายน 2552 15:36 น. - comment id 1067915
ยังแวะมาให้กำลังใจเหมือนเดิมค่ะ สู้ๆนะคะ เราต้องผ่านมันไป ให้ได้
25 พฤศจิกายน 2552 23:07 น. - comment id 1068074
สักวันเราจะก้าวข้ามผ่าน ช่วงเวลาคืนวารอันเปลี่ยวเหงา เป็นกำลังใจให้ครับ
26 พฤศจิกายน 2552 00:15 น. - comment id 1068091
ยามนอนไม่หลับ มองนกตัวนั้นสิ มันกำลังบินฝ่าพายุลมแรง มันพยายามบินต้านลม ทุกแรงลมกรรโชก จะพัดพามันปลิวกลับไป น่าเหนื่อยนะ แต่เจ้านกตัวนั้น มันก็ฝืนบินฝ่าไปอีก ในขณะที่นกอีกหลายตัว หลบนิ่งตามกิ่งไม้ รอจนกว่าพายุจะสงบ หากแต่.... ถามเจ้านกที่พยายามบินโต้ความหนาวเย็น มันจะไปที่ใดฤา มันคงตอบว่า มันจะกลับ ไปยังของมัน อาจจะมีลูกน้อยคอยอยู่ หรือคิดถึงความอบอุ่นของรวงรัง อย่าเหงานะคะ แม้ราตรีนี้อาจจะเดียวดาย ไม่ได้มีเพียงคุณคนเดียวนะคะที่เป็นเช่นนี้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
