แรกพบได้เจอดั่งฝัน เธอนั้นเหมือนที่มาหา คนที่คอยนั่งสบตา ยิ้มหวานเมื่อฉันละเมอ รู้จักเธอแต่เธอไม่รู้จัก ก็เธอนั้นไม่เคยฝันถึง จึงได้แต่ฝันเฝ้าคอยคำนึง คิดถึงแต่เธอข้างเดียว พร่ำบอกคิดถึงห่วงใย เพราะใจมันร้องโหยหา แต่มันไม่เคยมีค่า ให้เธอหันมาเหลียวมอง ปลอบใจตัวเองทุกครั้ง ทุกวันที่ใจหม่นหมอง คำว่ารักที่ทับเป็นกอง เธอต้องได้เห็นสักวัน เมื่อครั้งได้เคยโทรหา วาจาสดใสแรกเห็น คุยกันทุกเช้าทุกเย็น ก็เห็นแต่เธอยิ้มมา แต่เมื่อวันนี้โทรหา ไม่มีเสียงเธอรับสาย ไม่แม้คำทักทาย ไม่มีแม้ใจไมตรี เหตุผลของฉันคิดถึง ห่วงใยจึงคอยเฝ้าถาม เหตุผลของเธอรำคาญ อย่ามาเซ้าซี้กวนใจ ไม่รู้ด้วยเหตุอันใด ที่ทำให้เธอแปรผัน เฝ้าถามตัวเองทุกวัน ใจฉันมีค่าเพียงใด เพิ่งรู้ว่าความคิดถึง ห่วงใยละเมอเพ้อหา มีค่าอยู่ในสายตา แค่คำว่าน่ารำคาญ แน่นอนว่าฉันต้องเศร้า กับเงาที่คอยห่วงหา เป็นเพื่อนปลอบใจกันมา เหมือนครั้งที่ยังไม่เจอ ฝากกลอนนี้ด้วยความคิดถึง ถึงมันไม่มีความหมาย แต่อยากให้เธอเข้าใจ กับสิ่งที่ฉันเฝ้าทำ ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน เหมือนฉันที่คอยเฝ้าถาม ห่วงใยที่เธอรำคาญ คิดถึงที่ไม่อยากฟัง ขอฝากทุกคำที่เอ่ย ที่ฉันให้ไปหมดนั้น ฝากคนที่เธอรักกัน ฝากให้เขากล่าวมันด้วย...ความจริงใจ
Saran 2 ธ.ค. 2552 10:53 น. - ID 131071 
886
1
0
2 ธันวาคม 2552 14:22 น. - comment id 1069955
สุขก็ตัวเรา เศร้าก็ตัว ความทุกข์เศร้าแผดเผาใจ จะสุข จะทุกข์หนักเพียงไร ก็ขอให้ผ่านไป ด้วยดี
3 ธันวาคม 2552 02:02 น. - comment id 1070173
คนรักของความเศร้า แทรกเหงาที่ห่วงหา ปะปนด้วยน้ำตา เจ็บอุราคราพบกัน
3 ธันวาคม 2552 22:47 น. - comment id 1070510
ยามเมื่อไม่มีเขาเราคิดถึง หวนคำนึงความรักเมื่อแรกเริ่ม มาบัดนี้หมดลงไม่เหมือนเดิม ไม่อยากเติมเชื้อไฟใส่ถ่านเก่า เหงาเศร้าเราแก่แล้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
