รัก-ร้าว ปุยเมฆขาว พราวพราย ที่ปลายฟ้า ท้องนภา สดสวย ด้วยสีสัน บ่งถึงกาล เวลา คราเหมันต์ สายฝนอัน เคยฉ่ำ ก็อำลา สายสวาท ถักทอ ร่วมก่อสาย สัมพันธ์กลาย หายลับ ไม่กลับหา ต่างพากเพียร ร่วมสาน เนิ่นนานมา ก็ถึงครา ลาห่าง แยกทางเดิน เคยวาดหวัง รังรอง ร่วมสองรัก เธอหาญหัก รักร้าง ลาห่างเหิน ไม่สงสาร คนเหม่อ รักเธอเกิน เธอหลงเพลิน รักไหม่ ในเมืองกรุง เธอทิ้งนา สวนไร่ หลายขนัด เธอสลัด คราบไคล ลายผ้าถุง เธอหลงใหล ชายรูปงาม หลงน้ำปรุง เห็นท้องทุ่ง เรือ-บด หมดสำคัญ ลืมคันไถ ควายทุย เคยลุยทุ่ง เธอหมายมุ่ง กรุงไกร คล้ายสวรรค์ เธอก็เมิน ดงป่า พนาวัน ทิ้งให้ฉัน เดียวดาย ที่ปลายนา ปุยเมฆขาว พราวพร่าง กลางเวหะ ใจเธอผละ ทิ้งไป ให้ครวญหา เธอใจเบา ดุจ-ยุ่ย ปุยเมฆา ลบวาจา ที่ไว้ ให้แก่กัน....
ประทาน 5 ธ.ค. 2552 20:15 น. - ID 131156 
958
4
0
5 ธันวาคม 2552 20:41 น. - comment id 1071049
สายสวาทขาดกลางยามห่างหาย แสนเสียดายกลายเป็นดั่งเช่นหลอน สวรรค์ล่มจมลับทับอาวรณ์ ร่ายบทกลอนวอนไปไฉนลืม
6 ธันวาคม 2552 16:48 น. - comment id 1071193
เห็นบรรยากาศงดงาม สมัยขวัญเรียม/มนต์รักลูกทุ่งเลยเนอะ เขียนกลอนน่าอ่านมากครับท่าน ..... เดียวดายที่ปลายนา...ใจ่ก่ะ
6 ธันวาคม 2552 17:49 น. - comment id 1071208
ปรางครับขอบคุณมากรับ มีคุณเท่านั้นที่คอย ให้กำลังใจผมเสมอ ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงปัจจุ บัน..หวังเป็นอย่างยิ่งว่ามิตรภาพคงจะยาวนานนะครับ..
6 ธันวาคม 2552 18:05 น. - comment id 1071212
คุณ..ภอภาครับ(ผมอ่านชื่อคุณถูกหรือเปล่าผม มองไม่ชัดครับ)..... เห็นบรรยากาศงดงามสมัยขวัญเรียม/มนต์รักลูกทุ่งเลยเน๊อะ เขียนกลอนน่าอ่านมากครับท่าน เดียวดายที่ปลายนา..ใจ่ก่ะ ............................................................... ใช่แล้วครับผมมักจะเป็นแบบนี้เสมอๆครับ ตอนที่พิมพ์เสร็จใหม่ๆแล้วอ่านตรวจทานดู ก็ไม่พบข้อบกพร่องอะไรพอ post เสร็จมาอ่าน ดูอีก..อ้าวอีกแล้วเหรอ..ตกอีกแหระ..ขอบคุณ ครับ..
6 ธันวาคม 2552 19:33 น. - comment id 1071234
พี่ประทานครับ ถ้าผู้หญิงคนนั้นเขาเห็นแก่วัตถุเหยิงยุ่งในเมืองกรุงจนลืมท้องทุ่งท้องนาก็ปล่อยเค้าไปเถอะครับ ปล่อยให้เค้าไปเผชิญกับการแก่งแย่งแข่งขันในเมืองใหญ่ เมืองที่ใครต่อใครชิงดีชิงเด่นกัน เมืองที่ความสัมพันธ์เป็นแบบต่างคนต่างอยู่ หวังว่าซักวันจะมีใครมาเยียวยารักษาหัวใจให้พี่ได้ และเห็นคุณค่าในสิ่งที่พี่มีและพี่เป็นนะครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ
6 ธันวาคม 2552 22:38 น. - comment id 1071282
......แอบมาดูรักร้าวคราวข้างแรม อิอิ ...
7 ธันวาคม 2552 00:02 น. - comment id 1071286
คุณสุริยันต์ฯ ครับ..กลอนของผมเป็นจินตนาการห้า-หกเปอร์เซ็นครับเพียงแต่ผม คิดว่าผู้หญิงสมัยนี้พอถึงวัยเล่าเรียนเธอจะสน ใจในการเรียนมาก เพราะเธอไม่อยากเป็น ชาวไร่ชาวนาเหมือนบรรพบุรุษครับจะเห็นได้จากตามท้องไร่ท้องนาหาสาวสาวยากครับ ขอบคุณครับที่แวะมาให้กำลังใจเสมอ...
7 ธันวาคม 2552 00:13 น. - comment id 1071287
ช้างน้อย..เอ้ย..ฉางน้อยครับ มาเถอะครับมาแบบเต็มๆไม่ต้องแอบหรอก ที่นี่ปลอดภัยดี..ดีใจครับที่แวะมาเยี่ยมกระท่อมคนเหงาครับ..แล้วก้อยินต้อนรับทุกๆ คนครับ
7 ธันวาคม 2552 12:07 น. - comment id 1071367
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
7 ธันวาคม 2552 13:02 น. - comment id 1071401
สวัสดีครับ..เฌอมาลย์กนจ๋วยเชิญแวะมาบ่อย ๆนะครับกระท่อมคนเหงาจะได้ครื้นเครงครับ ขอบคุณที่แวะมาครับ...
7 ธันวาคม 2552 13:36 น. - comment id 1071425
แวะมาเยี่ยมชมบ้านคนรักร้าว ที่ปลายนา วิวสวยดีนี่ แต่สาวๆสมัยนี้ก็งี้แหละติดสบายเสียแล้ว
9 ธันวาคม 2552 20:37 น. - comment id 1072239
แม่นางกันนาเทวี..ครับ ขอบพระทัยพะยาค่ะ ที่แม่นางมาเยือนบ้านรักร้าว..ต่อไปนี้บ้านรัก ร้าวจะไม่ร้าวอีกแล้วเมื่อแม่นางมาเยือนข้าพเจ้าก็ยินดีต้อนรับ..พะยาค่ะ..ขอบพระทัย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
