ครูกระดาษทราย

25 ธันวาคม 2552 19:12 น. - comment id 1079033

น่ารัก  อบอุ่นมาก ๆ ค่ะ

ลูก

25 ธันวาคม 2552 19:13 น. - comment id 1079035

มั่นใจ
ลูกยังอยู่รับใช้จนวันนี้
จะคอยปรนนิบัติและพัดวี
เป็นกาเหว่าภักดิ์ดีไม่หนีรัง

ร้องเพลง
จะครื้นเครงทุกคราน้ำตาหลั่ง
เก็บอ่อนไหวคืนกลับไม่รับฟัง
และกล้าหาญเหมือนครั้งที่พ่อเป็น

ร้องไห้
จะซบไหล่ดูแลให้แม่เห็น
จะอ่อนโยนดั่งวารีที่ไหลเย็น
จะเอาใจให้เป็นเหมือนแม่ทำ

สัญญา
ว่าเป็นสุขทุกเวลาที่บอบช้ำ
ยังคงรักมิลืมเลือนเสมือนคำ
ที่ยั้งย้ำว่า  "ราตรีและชีวิน"

.............................................

ประทาน

25 ธันวาคม 2552 21:47 น. - comment id 1079084

ขอบคุณครูทรายครับ..ที่ส่งรูปการ์ตูนสวยๆ
งามๆมาให้ครับตื้นตันใจจริงๆครับ..และขอบ
ที่เข้าอ่าน..ครับ

ประทาน

25 ธันวาคม 2552 21:52 น. - comment id 1079086

อ้าว..นี่ลูกคนไหนอีกละเนี่ย..โอมึนตึบเลยแต่
ก็มีบทร้อยกรองซึ้งๆมาให้อ่านอีกต่างหาก...

ขอบใจมากนะลูก

ปรางทิพย์

26 ธันวาคม 2552 02:33 น. - comment id 1079132

พ่อแม่ลูกผูกพันธ์ไม่หวั่นไหว
ดั่งดวงใจใกล้ชิดสนิทเสริม
ร่วมฝ่าฟันปัญหาก้าวหน้าเติม
หวังพูนเพิ่มเริ่มวางสร้างครอบครัว

= สิ้ น ฝั น =

26 ธันวาคม 2552 09:43 น. - comment id 1079179

สุริยันต์ จันทราทิตย์

26 ธันวาคม 2552 15:24 น. - comment id 1079304

เพราะจังครับพี่ประทาน
งดงามจริง ๆ

ประทาน

26 ธันวาคม 2552 20:26 น. - comment id 1079389

ปรางครับขอบคุณที่ส่งบทกลอนเพราะๆมาให้
อ่าน..รู้สึกอบอุ่นครับ..ขอบคุณ..ขอบคุณ..ที่ให้
กำลังใจ

ประทาน

26 ธันวาคม 2552 20:33 น. - comment id 1079392

คุณสิ้นฝัน..ทำไมจึงสิ้นฝันครับ..อย่าสิ้นฝันสิ
ครับ..คนเราต้องมีความฝันครับ..แม้จะเป็น
จริงหรือไม่ตาม..ขอบคุณดอกกุหลาบงามสอง
ดอกครับ..ที่คุณส่งมาให้ครับ

ประทาน

26 ธันวาคม 2552 20:44 น. - comment id 1079394

คุณสุริยันต์ครับ..คุณกับผมเหมือนนักมวยกับ
พี่เลี้ยง..เวลาผมขึ้นเวทีคุณก็อยู่ติดขอบเวที
เพื่อคอยให้กำลังใจ..เวลาคุณขึ้นเวทีผมก็วิ่ง
อยู่รอบสนามเหมือนกันเพื่อต่อรองราคา..
เพราะคุณคือมวยดาวรุ่งพุ่งแรง..ส่วนผมเป็น
นักมวยที่กำลัง..โรย..

ขอบคุณที่ให้กำลังใจ

กวี ซีม่า

27 ธันวาคม 2552 11:03 น. - comment id 1079534

สวัสดีครับคุณประทาน...
แวะเยี่ยมเยียน..พร้อมๆกับ
บทกวี "พ่อ-แม่-ลูก" ฉบับ กวี ซีม่า ครับ

ก่อนแม่ตาย สั่งว่า อย่าทิ้งพ่อ
ลูกลูกขอ แม่อย่าสั่ง..ลางสังหรณ์
ไม่นานนัก หลังแม่ป่วย ก็ม้วยมรณ์
คำแม่สอน ลูกลูกยัง จำฝังใจ

ดูแลพ่อ สุขแท้ ตามแม่สั่ง
แต่ก็ยั้ง หยุดกรรม ความทุกข์ได้
ที่สุดพ่อ ก็พราก จากลูกไป
คำที่พ่อ สั่งไว้ ใจจดจำ

"จงสอนลูก ของลูก รู้ถูกผิด
ปลูกชีวิต เขาไว้ อย่าให้ต่ำ
สอนให้เขา พร้อมรับ กองทัพธรรม"
นี่คือกรรม พ่อ-แม่-ลูก...ทุกทุกคน

ประทาน

28 ธันวาคม 2552 12:57 น. - comment id 1079946

สวัสดีครับครู..รู้สึกเป็นเกียรติ์อย่างยิ่งที่ครูมาเยี่ยมและอ่านบทกลอนของผม..บทกลอนของครูก็ไพเราะดีมีความหมาย..แฝงคติธรรม...พ่อผมเสียไปแล้วเมื่อก.ค.51..หลังจากน้องชายเสียไป17วัน.นับเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตครับ..ยังทำใจไม่ได้เลย..เดือน
เดียวกันเราสูญเสียบุคคลในครอบครัวไปตั้ง
สองคน...

ขอบคุณครับ..

ครูพิม

31 ธันวาคม 2552 08:04 น. - comment id 1081082

ประสบสุขสวัสดีวันปีใหม่
ประสงค์ใดขอให้สมอารมณ์ถวิล
ประจักษ์สุขทุกทิวาเป็นอาจิณ
ประสิทธิ์สิ้นสิ่งที่คิด..สัมฤทธิ์เทอญ..

ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ..

ประทาน

31 ธันวาคม 2552 08:31 น. - comment id 1081085

ขอให้สิ่งดีๆที่ครูให้ผม..คืนสนองให้คุณครูเช่น
กันครับ..โชคดีปีใหม่..ขับรถระมัดระวังด้วย..
นะครับ..ห่วงคนที่ห่วงเราด้วย

ขอบคุณที่ส่งบทกลอนอวยพรดีๆมาให้ผม..