กาลคืนหนึ่งที่ยาวนาน

Saran


   ในราตรีที่มืดมิดไร้ซึ่งแสง
สายลมแรงหอบพัดพาความหนาว
สั่นสะท้านสุดทานเมื่อมองดาว
นึกถึงคราวมีเราใต้เงาจันทร์
    แสงหิ่งห้อยนับล้านส่องสว่าง
ฟ้ากระจ่างเผยดาวเคียงจันทร์สวย
สายลมรักพัดพาใจระทวย
ฉวยมือเธอออกเดินเก็บหัวใจ
    คล้ายว่าเราหลงในภวังค์ฝัน
ในห้วงนั้นมีเพียงแค่เราสอง
เหมือนทุกสิ่งบนโลกนั้นเฝ้ามอง
ร่ำวอนร้องให้ฉันบอกรักเธอ
    นาทีนั้นหัวใจเหมือนหยุดเต้น
เพียงเพราะเห็นใจอีกดวงที่เคยฝัน
คำว่ารักที่เฝ้าเก็บไว้ทุกวัน
แล้วใจฉันก็เอ่ยเผยออกไป
    เมฆน้อยลอยส่งยิ้มมาให้ฉัน
แสงจันทร์ผันทอละอองนวลเพ็ญขาว
ทั้งสายลมต้นไม้และแสงดาว
ส่องสกาวพัดใจให้ลอยไป..
    ค่ำคืนนี้ช่างดูเนิ่นยาวนาน
เพียงว่าฉันไร้เธอเคียงชิดใกล้
คนที่คอยโอบกอดคลุมหัวใจ
เธออยู่ไหนรู้ไหมคิดถึงเธอ				
comments powered by Disqus
  Saran
ชื่อบล็อก

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน