ข้าวชาม น้ำตาสามชาม

ขุนพ่ายสุรา

นั่งเหม่อคิด ติดตาม ความเล่าเรื่อง
ถึงความเคืองที่เธอห่าง แยกทางหนี
ฉันทบทวน ราวเรื่อง ที่เคยมี
กับนาที ที่หมุนวน ในเวลา
ข้าวเข้าปากเหมือนหุ่นยนต์ ในกลร่าง
ใจเล่าสร้าง จินตนาการ ที่ส่งหา
หากเราทำอย่างโน้นนี้รักคงมา
กับน้ำตาไหลนองหน้ารัดทดใจ
ที่นอนข้างเคียงไร้เคียงร่าง
เสื้อที่วางในตู้ ไม่รู้อยู่ไหน
ข้าวที่เคยนั่งเคียงเย้าหยอกไป
ไม่มีใครคนไหน ไร้แม้เงา
เช้าตืนนอน ภาพหน้านอง คะนองหน้า
พอหลับตา ภาพเธอมา หยอกเย้า
พอจะตื้น พลิกร่างกอด ที่ไร้เงา
ใจเริ่มเศร้า น้ำตานองออกอีกที
ไปทำงานยังดีที่มีเพื่อน
คอยตักเตือน ให้สติ มาอยู่นี่
จะไปตามอะไรกับคนที่ไม่ไยดี
ที่ตรงนี้ มีเพื่อนพ้อง คอยห่วงไย
แต่พอเราอยู่คนเดียว ก็เริ่มเศร้า
คำคำเขา ยังวนมาทายทัก ไม่ไปไหน
สะดุ้งตื่นทุกครั้ง ที่ภาพเธอมาทักใจ
แล้วจะได้อยู่อย่างไร หากไม่มีเธอ..........
"ถึงเธอจะหมดรักฉัน  แต่ฉันไม่หมดรักเธอ
ถึงเธอจะโกหกฉัน   แต่ฉันไม่เคยโกหกเธอ
ถึงเธอจะฉลาดกว่าฉัน  แต่ฉันยอมเป็นคนโง่ที่รักเธอ
ถึงเธอจะเสียดายที่เคยรักฉัน แต่ฉันไม่เคยเสียใจที่ได้รักเธอ"