ยามเย็นเย็นสายลมหวนคร่ำครวญคิด
ถึงมิ่งมิตรอยู่ไกลเกินใจฝัน
ทนระกำกล้ำกลืนทุกคืนวัน
อยากเจอกันอยากอยู่ใกล้ไม่ห่างเธอ
หรือฟ้าคงแกล้งเราให้เหงาเล่น
ทุกเช้าเย็นยามค่ำใจพร่ำเพ้อ
คิดถึงจริงยิ่งนักด้วยรักเธอ
ฝันละเมอถึงสาวคราวหลับตา
ระยะทางห่างไกลมิใช่น้อย
ใจยังลอยคิดถึงคนึงหา
แม้อยู่ไกลสุดสุดถึงยุธยา
แต่ใบหน้ามาลอยเด่นเป็นแรงใจ
ให้ฝ่าฟันอุปสักแม้ยากยิ่ง
ทุกๆสิ่งให้ใจหวังยังสู้ไหว
เพียงแค่น้องให้ความหวังกำลังใจ
ฝ่าเปลวไฟแดดร้อนไม่อ่อนแรง