..๏ ความเงียบงำทำให้ได้ย้อนนึก ความรู้สึกครั้งเก่าที่เฝ้าหลอน ความทรงจำจากใจคล้ายบั่นทอน ความอาวรณ์ห่วงหาแสนตราตรึง เพียงเพราะเธอจากกันเมื่อวันผ่าน เพียงวันวานห่างไกลให้คิดถึง เพียงอยากลืมแต่กลับจำเพ้อรำพึง เพียงหวังพึ่งบางวิธีที่ทำใจ อยากจะลืมเรื่องราวคราวครั้งก่อน อยากลิดรอนเสน่หาคราเคียงใกล้ อยากลบรอยแผลลึกที่ผนึกใน อยากคงไว้ความหนาวเหน็บที่เจ็บเดิม เพราะความรักมากระทำเราจำได้ เพราะหัวใจเจ็บจำนำซ่อมเสริม เพราะเวลาที่ผ่านไปใช้ช่วยเติม เพราะเราเริ่มโตพอก็เข้าใจ เขียนไว้ตรงที่ใจให้รู้สึก เขียนไว้นึกเธอทำช้ำตรงไหน เขียนให้ชัดสัตย์ซื่อสื่อออกไป เขียนที่ในจิตจำเธอทำเรา เขียนไว้เตือนจิตใจให้ระลึก เขียนไว้ตรึกตรองดูผู้โง่เขลา เขียนไว้ย้ำคำว่าอย่าใจเบา เขียนไว้เฝ้าเตือนเสมอ "เธอหลอกลวง" ๚ะ๛ การเดินทางที่ยาวไกล เดินไปไม่รู้ไม่เห็นไม่คำนึงถึงจุดหมาย ต่างคนต่างเดินโดดเดี่ยวเดียวดาย ตามสายทางชีวิตของตน ขันแข่งแย่งยื้อซื้อขาย อับอายเอิบอิ่มยิ้มย่องร้องไห้ไปกลับสับสน สรรพอารมณ์สังขารคลุกเคล้าคละปะปน วิสัยคน ระคนระคายไม่วายวาง ฉันพยายามเดินตามหาความหมาย กล้าเผชิญดีร้ายสิ่งกีดขวาง มุ่งมั่นฟันฝ่าผองภัยในหนทาง หวังใจฉันจะสว่างท่ามกลางความมืดมน
อัลมิตรา 16 ธ.ค. 2553 11:58 น. - ID 138355 
2656
25
0
16 ธันวาคม 2553 12:24 น. - comment id 1173489
น้องจะจำคำพี่ที่เฝ้าสอน คนสำส่อนใจลวงมาห่วงหา หลอกให้เราเฝ้าสนจนเหน็บชา แล้วบอกว่า..ขออภัย..ใจมันเลว มาหยิกหยอกบอกคำทำเป็นหลี พอน้องนี้ให้ใจกลายเป็นเหลว จะสาปส่งลงไหสุมไฟเปลว ปักเฉลวถ่วงน้ำเน่าให้เข้าใจ
พี่ว่าเค้าจะเข้าใจไม๊คะ....
นังคว้าคนน้อง
16 ธันวาคม 2553 12:02 น. - comment id 1173514
อัลมิตรา มาแย้วววว....
16 ธันวาคม 2553 13:24 น. - comment id 1173738
อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าคู่ทิ้ง ไม่รักจริงเพียงหลอกและหยอกเย้า เอาเข้าจริงก็ทอดทิ้งยิ่งโง่..เรา เอาเข้าจริงไม่มีเขา..เราไม่ตาย
16 ธันวาคม 2553 13:38 น. - comment id 1173780
มาเขียนคำว่ารักสลักไว้ ยามหัวใจหักเหเสน่หา
16 ธันวาคม 2553 14:13 น. - comment id 1173855
อยากตัดใจให้ขาดสลัดรัก อยากจะหักห้ามใจไม่ให้เผลอ อยากจะลืมแต่กลับจำย้ำอยากเจอ อยากจากเธอทำอย่างไรไม่กล้าพอ ....................................... สวัสดีค่ะพี่อิม อาการเป็นอย่างไรบ้างค่ะ หวังว่าคงจะดีขึ้น
16 ธันวาคม 2553 14:16 น. - comment id 1173857
16 ธันวาคม 2553 14:53 น. - comment id 1173860
ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง ลืมความซึ้งความเศร้าราวความฝัน ลืมอดีตผ่านลาเลยชั่วนิรันดร์ อยู่กับลมหายใจปัจจุบันเท่านั้นพอ ไม่มีใครมาอยู่กับพี่พุดมั้ยคะ จะดูแลเอง รักและห่วงใย ดีใจค่ะที่ผ่านพ้น เห็นมั้ยคะ ทุกอย่างไม่ว่าดีร้าย รักชัง หวังหวาน ทุกอย่างก็เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป ว่าจะโทรไปเกรงใจกลัวรบกวนเวลาพักค่ะ พี่พุด
16 ธันวาคม 2553 15:01 น. - comment id 1173862
ตราไว้ในดวงจิต
16 ธันวาคม 2553 16:58 น. - comment id 1173885
เพียงถ้อยความตามติดลิขิตห่วง จารึกดวงฤดีคนที่เหงา แม้วันนี้สิ่งเหลือเจือบางเบา แต่ตัวเรายังอยู่เคียงคู่ใจ ขอให้สุขภาพแข็งแรงยิ่งๆขึ้นนะคะคุณอิม
16 ธันวาคม 2553 17:07 น. - comment id 1173891
จบความจำทำพิษจนจิตตก คำโกหกชวนช้ำระกำหมอง สะกดใจท่องไว้ไม่ขอมอง เก็บกวาดกองไว้ห่างให้ร้างไป สะกดจิตคิดมั่นฉันทำแน่ จะตั้งแง่คงมั่นไม่หวั่นไหว ขอเย็นชาไม่ว่าเหตุผลใด เขียนหัวใจ แกร่งซะที ทีนี้เรา
16 ธันวาคม 2553 17:23 น. - comment id 1173899
................ เขียนไว้ที่ หัวใจ ให้ย้ำคิด เขียนให้ติด ตรึงกมล ของคนเหงา เขียนเพื่อเตือน ตัวไว้ อย่าใจเบา เขียนเพื่อย้ำ คนเขลา คือเราเอง
16 ธันวาคม 2553 17:30 น. - comment id 1173900
16 ธันวาคม 2553 17:49 น. - comment id 1173902
เขียนไว้ที่หัวใจ ก็ต้องใช้ใจลบ
17 ธันวาคม 2553 16:53 น. - comment id 1173921
เธอหลอกลวง เขียนไว้อย่างไร ไม่เคยจำเลยค่ะ
16 ธันวาคม 2553 20:30 น. - comment id 1173929
ความตราตรึงสืบเสาะเลาะลงลึก อีกรู้สึกหนักหนาน่าใจหาย ทุกสิ่งนั้นมันผันแปรแลวางวาย ย่อมสลายไปตามกาลเวลา เป็นเพราะจิตยึดติดคิดพะวง อีกทั้งหลงปลงไม่สิ้นเสน่หา อีกปรุงแต่งแข่งประชัน...นั่นอัตตา หวังศรัทธารสพระธรรมนำส่องทาง
16 ธันวาคม 2553 20:32 น. - comment id 1173931
ดีจร้า...คุงอิม (อีกแระ).... กิงข้าว กะ กิงยา...อันไหนอิ่มกว่ากันเนี่ยะ... สงกะสัย...กินมากพอกันเรย... หมอบอกว่าหาย...ก็ต้องหายจนได้แระน่ะ... งั้น...หายไวๆ นา... พักผ่อนเยอะๆ...ด้วยจร้า...แจมกลอนเศร้าด้วยจร้า... หนึ่งรอยจำ ช้ำเจ็บ เก็บที่เก่า ยามสองเรา สุขชื่น จึงฝืนโหย เพราะใจท้อ รอห่วง ยามร่วงโรย ร้องโอดโอย ยามนี้ ไม่มีเธอ ทำไมเล่า เราเคย เชยชิดข้าง ไยจืดจาง ฤดี ไม่มีเพ้อ พ้นคืนฝัน วันร้าง แค่ห่างเจอ ไยหนอเธอ ลืมรส บทรำพัน กระนั้นคง ปลงใจ เมื่อไกลแล้ว คงไม่แคล้ว คืนกลับ มารับขวัญ เพ้อเพียงปาก ยากพูด พิสูจน์กัน สูญสัมพันธ์ สิ้นรส บทเคยมี แม้กายทรุด ยุดใจ มิใคร่คิด จะผูกจิต ช้ำชอก บอกวิถี เมื่อไร้รัก หักใจ มิให้มี ล้างวจี เธอไหล จากใจไป ไม่มีแล้ว แว่วพิษ กระซิบหู ไม่จ้องดู ธารควัน ให้หวั่นไหว จะล้างรัก หักร้าง และห่างไป รักษาใจ สุขฟื้น เพื่อคืน ตน ปล.ๆ...ถ้าเหนื่อย....อ่ะ... อ่านแล้ว "ยิ้ม"...ก็พอจร้า... อย่าจ้องคอมนานล่ะ...
16 ธันวาคม 2553 20:52 น. - comment id 1173944
สวัสดีค่ะ คุณอิม ตอนนี้กำลังฟังเพลงขอใครสักคนมาตั้งแต่เมื่อวานนี้ค่ะ http://www.youtube.com/watch?v=FEa1a1xBJlw&feature=related จนชักจะอิน ยังไงก็ขอให้สดชื่นทุกคืนวันนะคะ
17 ธันวาคม 2553 09:41 น. - comment id 1173946
เรื่องของจิตเหตุใดยิ่งใหญ่นัก ทำให้รักให้เศร้าคลุกเคล้าเสมอ หากอ่อนแออ่อนไหวยิ่งได้เจอ ถึงกับเพ้อเพราะคำหวานฉ่ำทรวง ช่วงนี้ขอ make money ก่อนนะคะ งานกำลังเข้าค่ะ อิ ไว้พบกันค่ะหญิงเก่ง
16 ธันวาคม 2553 23:16 น. - comment id 1173965
กายป่วยคลายกลายไปหัวใจป่วย เขียนไว้ด้วยเสน่หาภาษาฝัน ยิ่งสับสนปนละเมอเพ้อรำพัน ยากหยัดยันมุ่งหน้าหาหมายใด ความข้องขัดขุ่นเคืองเรื่องต่างต่าง ไม่ละวางทางแย่ยากแก้ไข ตัวของตนนั้นแล กุญแจใจ รู้เท่าทันตามไว้ไม่มืดมน ...
17 ธันวาคม 2553 00:28 น. - comment id 1173971
ดีใจจัง คุณลูกสาวเริ่มมีแรงมาโลดแล่นในยุทธจักรต่อแล้ว ถนอมตัวนะ
17 ธันวาคม 2553 00:01 น. - comment id 1173973
เพิ่งทราบข่าวการเจ็บป่วย ขอให้หายเร็ว ๆ นะ
17 ธันวาคม 2553 03:22 น. - comment id 1173978
แวะมาให้กำลังใจเหมือนเดิมค่ะ
17 ธันวาคม 2553 09:28 น. - comment id 1174018
คุณอัลฯ สุขภาพฟื้นเร็วดีใจจัง เขียนไว้ที่หัวใจ...
17 ธันวาคม 2553 09:58 น. - comment id 1174040
"เขียนไว้ที่หัวใจ" เต้นไปพร้อมจังหวะชีวิต
17 ธันวาคม 2553 13:45 น. - comment id 1174076
เมมโมรี่หัวใจเราเพียงเท่านี้ จำสิ่งดีที่ผ่านมาดีกว่าไหม เรื่องอกหักรักร้าวหนาวหัวใจ จดทำไมจำทำไมไร้ค่าจัง
17 ธันวาคม 2553 14:46 น. - comment id 1174084
17 ธันวาคม 2553 20:56 น. - comment id 1174117
คุณกีรติ .. เอาไว้ตอบยาว ๆ นะ คุณcicada .. ทุกถ้อยคำนำเทียบเปรียบตามนึก ย่อมรู้สึกปวดปร่าอารมณ์ขื่น ที่ผ่านมาผ่านไปหลายขวบคืน มันสุดฝืนยากย้อนสะท้อนใจ จากคนที่เฉยเมยไม่เคยเศร้า กลายเป็นเหงาทุรนเกินทนไหว กายก็ป่วยจิตก็เจ็บเหน็บหนาวใน ทุกข์กว่าใครด้วยผล .. ตนทำเอง คุณน้ำตาลหวาน .. ไม่มีหรอกคู่แท้ในโลกฝัน พอตื่นพลันทุกอย่างเลือนลางหาย เอาเข้าจริงบางเสี้ยวแสนเดียวดาย ทุกอย่างกลายแปรผัน... มันเป็นเช่นนี้ คุณก้าวที่กล้า .. ในที่สุด.. ฉันเองก็รู้ว่า ฉันมีค่าแค่ไหน ? ใครคิดถึง ? เมื่อรู้แล้วหัวใจไม่ดื้อดึง เพราะซาบซึ้งหนักหนา ... ค่าของฉันไม่มี คุณใจปลายทาง .. อาการข้างเคียงหลังคีโม # 1 มีบ้างในช่วงปลายสัปดาห์ที่ผ่านมา แย่นิด ๆ แต่ก็ผ่านพ้นมาแล้ว ตอนนี้ก็พยายามฟื้นฟูตัวเองเต็มที่ เพื่อเตรียมพร้อมรับการบำบัดต่อไปค่ะ คุณสมุทร .. ฉันเขียนกลอนสอนตนตอนทนทุกข์ เพราะเจ็บจุกหลายอย่างประดังหา แต่ละเรื่องเปลืองเปล่าเศร้าน้ำตา โดยหวังว่า .. นับแต่นี้ไป จะไม่มี คุณพุดพัดชา .. ทั้งที่รู้ว่าเรื่องป่วยเป็นเรื่องธรรมดา แต่อัลมิตราก็ยังอยากได้กอด ค่ะ "ธรรมดาเกิดมาเป็นมนุษย์ อันโรคแลความตายนั้นจะกำหนดวันมิได้" (สามก๊ก) คุณเฌอมาลย์ .. จดจำให้มันฝังใจเชียวล่ะ
17 ธันวาคม 2553 21:28 น. - comment id 1174142
18 ธันวาคม 2553 09:42 น. - comment id 1174161
คุณเทียนหยด .. เรื่องสุขภาพซาบซึ้งถึงแก่นสาร พลอยรำคาญโรคภัยที่กรายหา ไม่เหมือนเดิมเริ่มต้นบนโลกา อีกภายหน้าเป็นเช่นไรยังไม่รู้เลย .. คุณเพียงแพรว .. เขียนหัวใจเขียนย้ำพร่ำเตือนตน น้ำตาปนหยดหมึกผนึกร่าง แต่ละถ้อยอักษรตอนจัดวาง คือเส้นทางเรื่องราวกล้าก้าวไป นับแต่นี้ที่เคยเห็นเช่นวันวาน ล้วนสถานการณ์บ่วงเลวอันเหลวไหล ทุกคำหวานท่วงทำนองของบางใคร ลบจากใจทั้งหมดปราศจดจำ คุณdin .. เขลาหนึ่งครั้งยังให้อภัยตน แต่หากเขลาอีกหนเกินทนไหว เขลาเพราะเขานั้นเราสุดเข้าใจ หรือเป็นภัยความเขลาจากเราเอง คุณแก้วประเสริฐ .. จำได้ว่า คุณเคยเล่าว่าเป็นศิษย์เก่าของที่โรงเรียนแห่งนั้น จึงนำข่าวมาแจ้งให้ทราบ สำหรับอาการป่วยหนักของอัลมิตรา ก็ยังบอกไม่ได้ว่าหายขาดหรือเปล่า ต้องวัดระยะเวลากันยาว ๆ เท่าที่ทราบ มีทั้งคนที่รักษาหายขาด และก็มีที่คนที่ตายไม่ว่าจะเป็นการตายจากสาเหตุของเคมีบำบัด หรือการตายจากการลุกลามของมะเร็ง .. แต่ไม่ว่าจะประเด็นไหน สุดท้ายแล้ว ทุกคนก็ต้องตายค่ะ คุณยาแก้ปวด .. ใช่แล้ว ต้องใช้พลังใจอย่างมากมายในการลบค่ะ คุณวิทย์ .. ทุกทุกสิ่งที่อุปโลกน์บนโลกสมมุติ ท้ายที่สุดก็ย่อมมีความเสื่อมสูญ ปราศละเว้นหนึ่งไหนให้บริบูรณ์ คือปฐมมูลที่ศาสดาเทศนาเรา คุณกีรติ .. กินยาก่อน แล้วจึงกินข้าว จากนั้นตามด้วยการกินยาอีก อืมม .. กินจนรู้สึกว่า ในร่างกายของตัวเองมีสารเคมี มียา มากมาย ดูจากภายนอกอาจดูเหมือนปกติ แต่ลมหายใจที่ผ่อนออกมามันร้อน ราวกับว่าภายในร่างกายมีไฟคุโชนอยู่ .. ดังนั้นการที่ได้ระบายอะไรบ้าง ก็ได้แต่หวังว่า จะได้ช่วยผ่อนคลายความระอุที่อยู่ข้างในค่ะ เพราะเคยคิดมิตรหนึ่งซึ่งใกล้ชิด จะตามติดทุกข์สุขในทุกสถาน เพราะเคยคิดมิตรรักจักเจือจาน มอบเบิกบาน ณ ยามที่ไม่มีใคร แต่ทั้งหมดคือความคิดที่ผิดแผน ยามแร้นแค้นเพราะทุกข์รุกโหมใส่ กลับอ้างว้างอย่างเคยฉันเผยใจ สิ่งหวังไว้ดุจภาพฝันอันลางเลือน คือลมปากฝากไว้ให้วาบหวาม คือนิยามเลิศล้ำคำว่าเพื่อน คือความจริงยิ่งกว่าตำราเตือน คือไม่เหมือนเริ่มต้นบนเส้นทาง ( ฉันเขียนไว้ให้ปลงตรงหัวใจ จะได้จำเอาไว้ว่าใครเหินห่าง )
18 ธันวาคม 2553 09:53 น. - comment id 1174190
กล่องหัวใจบรรจุกับทุกสิ่ง ที่พบจริงกับชีวิตหาใช่ฝัน หัวเราะร้องไห้สุขทุกข์กับทุกวัน ที่สำคัญหัวใจต้องเข้มแข็งพอ
18 ธันวาคม 2553 14:00 น. - comment id 1174247
พี่อิม ..สู้ๆ ค่ะ ขอให้กำลังใจพี่เต็มที่เลยค่ะ
18 ธันวาคม 2553 18:27 น. - comment id 1174297
ครั้งหนึ่งเคยตกอยู่ในอาการอกหัก เพราะหลงรักใครในเน็ต วันที่เขาหายไป กลับมีใครคนหนึ่งมาคุย มาพูดจาหยอกเย้าแทน เมื่อเวลาผ่านไป ความจริงเริ่มปรากฎ เขาเริ่มยอมรับ ว่าคนที่หายไป คือเขาคนที่กลับมา ซึ่งเขาเป็นคนเดียวกัน ในวันที่เขากลับมา เขาได้ยอมรับว่า ที่หายไป เพื่อทำใจในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และกลับมาพร้อมกับความรู้สึกที่เปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิม เพราะเขานั้นทำใจได้แล้ว... วันที่รู้ความจริง ฉันใจหาย เจ็บแปล๊บขึ้นอีกครั้ง "เขาทำใจได้" แน่สิ เขาทำได้ แล้วฉันล่ะ เขาเคยคิดถึงหัวใจของฉันไม๊ ว่าทำได้หรือเปล่า ฉันกล้ำกลืนฝึนบอกกับเขาว่า "ฉันก็ทำได้นานแล้ว" แต่ความจริงที่มันอยู่ในอก ความจริงที่ปวดร้าว เขาไม่ได้ระแคะระคายเลยสักนิด ความเป็นจริงที่รู้ว่า เขาทำใจ และเขาเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใครคนหนึ่ง มันยิ่งตอกย้ำว่า "เราคิดไปเอง" การทำใจของเขามันช่างง่ายดายนัก รักของเขามันเป็นเช่นนั้นเองรึ? ดีใจที่ผ่านช่วงเวลาแห่งความปวดร้าวมาได้ ใจของเรา เรารักษามันได้ด้วยตัวของเราเอง แต่ร่างกายของเรา ที่มันป่วยอยู่ เราไม่อาจรักษามันได้ด้วยตัวเอง ทำได้อย่างดีก็แค่ ดูแลร่างกายให้ดีที่สุดเท่านั้น แต่ถ้าจิตใจอ่อนแอ ร่างกายก้จะอ่อนแอไปด้วย อดทนและเข้มแข็งไว้นะคะ จะเป็นกำลังใจให้
18 ธันวาคม 2553 21:47 น. - comment id 1174312
หวัดดีจร้า....คุงอิมจัง... บางที....เขาอาจมีเงื่อนไขแห่งชีวิตมาก...ก็เป็นได้.... การนิ่งไปของเขา.... ต้องไม่เป็นเงื่อนไข..ใดใด...ในใจเรา...นะขอรับ... วันนี้....คุงอิม...ก็เหมือนประหนึ่งว่า... กำลังเดินทาง...อยู่บนเรือ.... ที่ต้องพายไปข้างหน้า.. ถ้ามั่ว พะว้าพะวัง เหลียวข้าง แลหลัง.... อาจทำให้...เรือไกว...จนเสียสมาธิในการเดินทาง... ที่สำคัญ...ในครั้งนี้ได้.... มองรายทาง.... มองสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า... มีสมาธิ.... แล้วผ่อนคลายความรู้สึกลง.... เรากะลังสู้อยู่กับ...ชะตา... เพราะฉะนั้น....เราต้องอยู่เหนือชะตา...ขอรับ... กำลังใจ....มีให้เสมอ...นะขอรับ...
18 ธันวาคม 2553 21:58 น. - comment id 1174313
คุณช่ออักษราลี .. :) หลายวันนี้อัลมิตราก็เปิดเพลงฟัง ร้องตามไปด้วยค่ะ ใช้เวลาช่วงเช้าก่อนเข้างาน บางทีก็เปิดร้องคาราโอเกะ ร้องเพลงในขณะที่มีผ้าปิดปากปิดจมูกนี่ล่ะ คุณดาวศรัทธา .. กายป่วยยังไม่คลายกายยังป่วย แพทย์นั้นช่วยบำบัดจัดรักษา สารเคมีมอบให้พร้อมใส่ยา แสนอ่อนล้ากายทุรนอดทนไป รอยแผลเจ็บที่กายคลี่คลายสิ้น แต่ห้วงจินต์ของฉันยังหวั่นไหว ทุกคราวที่อ่านกลอนสะท้อนใจ กลอนบางใครบางคนวนเวียนเจอ คล้ายเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอัดหนักหน่วง กลายเป็นช่วงโศกเร้าเศร้าเสนอ สู้เขียนกลอนตนบ่นบำเรอ ทุกเพ้อเจ้อซ่อนนัยสั่งใจจำ ลุงราม .. ถ้ามองให้เป็นเรื่องขำ ๆ การเจ็บป่วยในครั้งนี้ ก็คงไม่มากมายไปกว่าหวัด ค่ะ คุณพ่อ .. นี่ก็นับวันที่จะต้องขึ้นสังเวียนอีกแล้ว รอยช้ำใกล้ข้อพับจางลงไปเยอะแล้วค่ะ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. สุขภาพกายยังต้องรักษา สุขภาพจิตก็ป้อแป้เต็มทนค่ะ คุณแก้วประภัสสร .. เวลาที่เห็นใครต่อใครหลงอักษร ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมพวกเขาจึงเป็น แต่เมื่อนานเข้า ความเข้าใจก็เกิดขึ้น .. เป็นเพราะมนุษย์มีหัวใจให้รู้สึก เฮ้อ เช่นนั้นเองค่ะ คุณโคลอน .. อกข้างซ้ายไม่ไหวจะเคลียร์ แต่ถึงไง ตอนนี้เสียงจังหวะหัวใจก็ฟังชัดเจนดีกว่าเดิม คุณพ่อ .. เคาะสนิมมมมมมมมมม เจ็บต้องจำจำไว้ใครทำเจ็บ เรื่องให้เก็บซุกซ่อนผ่อนโศกศัลย์ แล้วเก็บซุกซ่อนไปทำไมกัน หากสิ่งนั้นจำได้ไม่ลืมเลือน คุณAlto .. :) คุณเพียงพลิ้ว .. ต้องจำไว้ค่ะ จะได้ไม่ซ้ำรอย คุณแจ้น .. คลื่นซัดสาดน้ำทะเลกวาด ทุกอย่างหาย เป็นเช่นนั้นจริง ๆ คุณไหมไทย .. อัลมิตรามีกล่องใบหนึ่ง พ่อซื้อให้เมื่อคราวไปเที่ยวแถบชายแดน กล่องไม่สวยไปกว่าของพี่สาว ตอนนั้นงอนอยู่นาน ทว่าจนแล้วจนรอดก็ยังเก็บรักษาไว้ ในกล่องนั้นบรรจุของที่มีค่า แต่ อัลมิตราลืมใส่หัวใจของตัวเองลงไปในกล่อง เสียดาย.. คุณใจปลายทาง .. ขอบคุณค่ะ คุณเกือบครึ่งชีวิต .. เรื่องราวที่คุณเล่าผ่านตัวอักษร อัลมิตรานึกคิดตามไปด้วยค่ะ ในโลกฝันอินเตอร์เน็ต บางคนใช้โอกาสดังกล่าวในการสร้างโลกส่วนตัวตามใจชอบ นึกฝันอยากตบแต่งเสริมสิ่งใด ก็สุดแต่ใจจะกำหนด ซึ่งแต่ละคนมองเป็นสิ่งสวยงาม คงเหมือนกับการมองผ่านน้ำ หากน้ำยังไม่กระเพื่อม ภาพคงพอแช่มชัดให้เห็นอยู่บ้าง แต่เมื่อน้ำกระเพื่อมแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็แปรเปลี่ยน บิดเบือน บิดเบี้ยว เห็นไม่ชัดเจน ท้ายสุด ต่อให้เอื้อมมือลงไปคว้า .. ภาพที่เห็นในน้ำ มันไม่มีจริง มันไม่เคยเป็นจริงด้วยซ้ำ ชื่อลงท้ายของคุณ ทำให้อัลมิตรานึกถึงอายุของตัวเอง ครั้งหนึ่งอัลมิตราเคยบอกเพื่อนว่า อัลมิตราน่าจะมีอายุถึง ....... เท่านี้ ในตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจให้พูดไปอย่างนั้น และเมื่อถึงคราวป่วยหนัก อัลมิตรายังคิดเลยว่า คงเป็นไปตามที่กำหนดไว้ แต่ถ้าหากยังไม่ใช่ ก็จะถือว่า ส่วนต่างของวันที่ยังคงหายใจอยู่ ถือว่าเป็นกำไร ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
18 ธันวาคม 2553 22:02 น. - comment id 1174316
มันคือบทหนึ่งของชีวิต มันคือพรหมลิขิตขีดเส้นไว้ มันคือความเป็นจริงต้องทำใจ มันคือความเป็นไปอย่าได้ตรม มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าสัญญามั่น ไม่ลืมกันและกันวันขื่นขม มิตรภาพระหว่างเรายังเฝ้าชม อย่าระทมเลยหนาข้า...ขอร้อง...
18 ธันวาคม 2553 22:16 น. - comment id 1174318
นายพระจันทร์ .. มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าสัญญามั่น หากแปรผันเปลี่ยนไปใครขื่นขม อาจไม่เหลือสิ่งใดให้ชื่นชม ที่ถั่งถมพลอยสลายในพริบตา เพราะรับรู้ความจริงอิงปัจจุบัน จึงโศกศัลย์เจ็บปวดรวดร้าวกว่า เพราะลุ่มหลงถ้อยคำพร่ำก่อนมา มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าค่าหลอกลวง
18 ธันวาคม 2553 22:06 น. - comment id 1174326
คุณกีรติ .. : ขอเพียงเขาเข้าใจในสรรพสิ่ง ความสัตย์จริงอดีตกาลอันนานเนิ่น มากกอปรการมอบให้ใช่ล่วงเกิน แม้นผิวเผินเสมือนว่าไร้ค่าควร ถ้อยคำถามพร่ำเพรียกใคร่เรียกร้อง ความเกี่ยวข้อง ฤๅ คล้ายคลายทุกส่วน หมายวอนเขาครุ่นคิดจิตทบทวน ทุกสิ่งล้วนเปรยย้ำทำเพื่อใคร ?
19 ธันวาคม 2553 10:31 น. - comment id 1174375
มีเรื่องราวให้จำฝังใจเหมือนกันค่ะ สำหรับใครบางคน คนที่พาเรามาที่นี้
19 ธันวาคม 2553 12:08 น. - comment id 1174407
..แวะมาเยี่ยมค่ะ..คุณอิมเป็นอย่างไรบ้าง...คีโมรอบที่ 2 เมื่อไหร่คะ...ดูแลสุขภาพนะคะ.. ช่วงนี้..ราชิกาไม่ค่อยสบายค่ะ..เป็นไข้หวัด..อากาศเปลี่ยน. เกือบสัปดาห์แล้ว..พึ่งจะทุเลา...เป็นห่วงนะคะ...
19 ธันวาคม 2553 21:11 น. - comment id 1174456
คุณมินตรา..บางคนบอกว่าให้เลือกจำแต่สิ่งที่ดี ๆ แต่บางที หัวใจกลับไม่ทำเช่นนั้น ประมาณนี้ใช่ไหมคะ คุณราชิกา .. ตอนนี้เข้าข่ายปกติสุขดีค่ะ ลมหายใจยังร้อนผ่าวชอบกล อาการมึนปวดหัวไม่มีแล้ว อาการพะอืดพะอมก็ไม่มี กินได้เยอะ นอนได้เยอะ แต่เหมือนนอนไม่ค่อยจะเต็มอิ่มสักเท่าไหร่ อยากนอนมากกว่านี้อีก คีโมครั้งที่ 2 จะเป็นวันที่ 29 ธันวาคม นี้ค่ะ คงนอนเน่าอยู่กับบ้านในช่วงเทศกาลหยุดยาว ค่ะ
19 ธันวาคม 2553 22:54 น. - comment id 1174506
หน้าส่วนตัว
อัลมิตราคะ
เป็นครั้งแรกที่เขียนคำโต้ตอบทุกครั้งจะเขียนเป็นกลอนค่ะ
หยดน้ำขอให้อัลมินตราอดทนนะคะ
เข้มแข็งนะคนดี รักษาสุขภาพให้ดีที่สุดนะคะ
บางอย่างเราไม่ต้องจำหรอกค่ะ แต่ถ้าไม่สามารถลืมได้ก็คงต้องใช้เวลาค่ะ
หายป่วยเร็วไวนะคะ
ขอให้คุรพระศรีรัตนตรัยรักษาคุ้มครองค่ะ
20 ธันวาคม 2553 00:12 น. - comment id 1174519
ขอให้ดูแลสุขภาพตัวเองน๊าพี่อิม เป็นกำลังใจให้นะคะ อาจไม่ได้ดูแลกัน อาจช่วยเหลืออะไรมากไม่ได้ มีให้แค่กำลังใจให้ค่ะ ระลึกถึงเสมอนะคะ
20 ธันวาคม 2553 07:54 น. - comment id 1174539
คุณหยดน้ำ .. :) บางอย่างหากลืมเสียสิ้น มันก็ทำให้เกิดความรู้สึกที่เหมือนว่างเปล่า ถึงแม้ว่า สิ่งเคยเติมเต็มนั้น ไม่อาจจีรังยั่งยืน ถึงแม้ว่า สิ่งที่เคยเติมเต็มนั้น เป็นเพียงสมมุติฝัน แต่อย่างน้อย ในช่วงเสี้ยวของชีวิต ยังได้รู้จักกับความสุขค่ะ ขอบคุณมากที่ห่วงใย ขอให้คุณปลอดภัยในทุก ๆ สิ่งด้วยค่ะ :) คุณฉางน้อย .. เพียงเท่านี้ เราก็เข้าใจว่า เราโชคดีที่สุดแล้วล่ะ
21 ธันวาคม 2553 11:16 น. - comment id 1174858
22 ธันวาคม 2553 13:52 น. - comment id 1175214
เหมือนปล่อยใจให้เขาเอาไปแล้ว เหมือนกินแห้วจึงบอกเขาหลอกเล่น เหมือนเตือนจิตต่อไปให้ละเว้น เหมือนมองเห็นสัจธรรมเก็บย้ำตรอง ไปถูกใครที่ไหนหลอกเอาล่ะ ระดับนี้แล้วถ้าถูกหลอกลวงได้เขาคงเป็นเซียนเหยียบเมฆแน่ ๆเลย
22 ธันวาคม 2553 15:48 น. - comment id 1175273
"รู้เขาหลอก แต่เต็มใจให้หลอก" บางที รู้ทั้งรู้ครับว่าโดนหลอก แต่ก็หยวนๆ ยอมๆไป ก็มันมีใจให้ไปแล้ว ไม่ต้องเป็นเซียนมาก็หลอกได้ อิ อิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
