อันหน้าตาดูคมคายลายไม่ออก
ว่ากลับกลอกหรือซื่อตรงไม่สงสัย
แต่พอนานขานรับเป็นเพื่อนไป
ไม่เท่าไหร่ลายก็ออกบอกตัวตน
พูดอย่างนี้บอกอีกอย่างช่างน่าขัน
พัลวันเฉไฉคล้ายฝึกฝน
มาเพื่อทำให้ใครใครหลายหลายคน
ต้องสับสนปนเปจนเรรวน
หาความจริงอยู่ที่ไหนใคร่อยากถาม
พอรู้ความกลายเป็นเท็จเหมือนเกร็ดสวน
ขาวก็กลายกลับเป็นดำตามสำนวน
แล้วเชิญชวนเพื่อนเห็นตามว่าความจริง
เพื่อนอย่างนี้ควรมีไว้ย่างนั้นหรือ
ฉันจึงถือเป็นคนอื่นที่แอบสิง
เอาความรักแบบเพื่อนมาแอบอิง
แล้วอ้างสิ่งมาทำลายขายเพื่อนเอยฯ