แก้วประภัสสร

30 มีนาคม 2554 16:52 น. - comment id 1189158

เง้อ....เข้าใจว่าแกล้งถามไปงั้นแหละ..

จริงๆแล้วยังหัวเราะได้เหมือนเดิม 

แม่นบ่คะ ?

 

เทพพร

30 มีนาคม 2554 16:53 น. - comment id 1189159

ดีจัง คุณลูกสาวเริ่มมีแรงเค้นกลอนออกมาอีกแล้ว ถึงจะเป็นแนวตัดพ้อ ต่อว่า ก็ยังดี อิ อิ

ยาแก้ปวด

30 มีนาคม 2554 17:26 น. - comment id 1189167

กุหลาบขาว

30 มีนาคม 2554 17:51 น. - comment id 1189180

ยังคงรักและคิดถึงเสมอๆค่ะ ดูแลตัวเองให้มากๆนะคะ...

วศร

31 มีนาคม 2554 21:10 น. - comment id 1189185

โลกนี้ไม่เคยมีอะไรแน่นอน

แก้วประเสริฐ

30 มีนาคม 2554 20:12 น. - comment id 1189187

   หากรักแท้แปลกนะจะบอกให้
มั่นคงไว้ตลอดเวลาหาหนี
แม้กายาอย่างไรไร้ปราณี
เขาก็มีความรักประจักษ์ใจ

   จะเคียงคู่ปลอบขวัญมั่นคงรัก
คอยฟูมฟักปลอบใจให้สดใส
เฝ้าคลอเคลียถามหาด้วยห่วงใย
ไม่จากไปด้วยรักประจักษ์วิญญา.

      คนดีย่อมมีคนรักเสมอ หากเป็นรัก
แท้รับรองว่าไม่หลบลี้หนีหายไปหรอก
อดทน และทนอดอาหารนะอย่าอร่อย
เพราะลิ้นปากเน้อ รักเสมอๆจ้า

           แก้วประเสริฐ.

กลั่นแก้ว

30 มีนาคม 2554 20:30 น. - comment id 1189189

ถึงเธอพิการสังขารแย่..
ฉันก็จะรักแน่ไม่แปรผัน
ขอแค่ให้เธอมีรักให้ทุกวัน
ไม่ต้องรักเท่าฟ้า..
ขอแค่รักเท่าเดิม
ได้หรือเปล่าจ๊ะ....

cicada

30 มีนาคม 2554 21:58 น. - comment id 1189198

ต่างตนต่างเอียงข้างอย่างร่อแร่
บินแท๊ดแถลอยล่องร่วมท่องฝัน
รักเจ้านั้นอยู่ยงคงกระพัน
ร่วมสร้างสรรค์พลังใจไม่ร้างเลือน..


หนักข้างเดียวกัน แล้วจะทำยังไงน๊อ...
รักนะคะ..



นางฟ้าผู้น้อง

คอนพูทน

31 มีนาคม 2554 11:01 น. - comment id 1189216

ตื่นขึ้นมาทุกครั้งหากยังมีลมหายใจ..
เถิด..เรามาสู้ต่อไปเนาะ

สุขอย่าได้สร่าง

แมงกุ๊ดจี่

31 มีนาคม 2554 12:33 น. - comment id 1189221

สวัสดีค่ะ  คุณอิม...


เมื่อนานมาแล้วเคยตั้งคำถามแบบนี้  กับคนคนหนึ่ง
แต่ทุกวันนี้มาคิดแล้วมองเห็นอะไรหลายอย่างที่หลากหลาย...

ตอนนี้เลิกถามไปแล้ว
และจากนี้จะไม่ถามใครอีก...
แต่จะหันมารักตัวเอง  รู้จักตัวเองให้มาก...

โคลอน

31 มีนาคม 2554 12:42 น. - comment id 1189229

ร่างกายหาใช่เป็นของเราไม่ จะเป็นอย่างไรก็ช่างมันเต๊อะ 

สิ่งที่เราเป็นเจ้าของแท้จริงคือจิตใจ

ถ้าเขารักจิตใจเรา ก็ย่อมมองข้ามร่างกายที่เป็นเพียงองค์ประกอบภายนอกเท่านั้น....จริงมั๊ย

ปู่กิ่ง

31 มีนาคม 2554 12:51 น. - comment id 1189233

อย่าโศกไปเลยอย่าเศร้าไปเลยถ้าเคยรักกัน
ความรักมักแปรผัน เหมือนความฝันที่แปรเปลี่ยนไป
แรกรักกันมิเคยไหวหวั่น....ฯลฯ

๐ ความรักบ่จีรัง......ใครเล่ายั้งยื้อยุดได้
สักพักก้พรากไป....เราเพียงครวญวันหวนคืน ฯ

สวัสดีขอรับ

นายพระจันทร์...

31 มีนาคม 2554 22:15 น. - comment id 1189261

ยังคงรักฉันไหม?ใคร่อยากรู้
ปล่อยเจ้าอยู่อย่างไรให้เปล่าเปลี่ยว
ท่ามคืนวันโศกศัลกระนั้นเชียว
ไม่แลเหลียวหรือไร..ใครคนนั้น

หากความรักคือกำลังหวังของเจ้า
จงอย่าเอาเรื่องกายามาเปลี่ยนผัน
เมื่อต่างเราตกลงจะรักกัน
เรื่องกายนั้นมันมิใช่ความหมายเลย

ใครคนนั้นจะรักหรือไม่รัก
จงแน่นหนักรักนั้นอัลมิตราเอ๋ย
อย่าหวั่นไหวในรักเสียหนักเลย
จงอย่าเผยความอ่อนแอแม้ครั้งเดียว

หนูหิ่ง ฯ

1 เมษายน 2554 00:22 น. - comment id 1189274

สวัสดีเจ้า

พี่อิม  :  คำถามนี้เป็นคำถามที่ง่าย ๆ แต่ตอบยาก

บางคนตอบด้วยความเคยชิน  บางคนตอบเพื่อให้พ้น ๆ ตัว

แต่คำตอบนั้นสามารถวัดได้ที่การกระทำ  

บางครั้งคำตอบที่ได้มา  กับการกระทำที่แสดงออกมาช่างค้านกันเหลือเกิน

จะเลือกเชื่อคำตอบหรือการกระทำ ? ? ?


ตอนนี้หนูหิ่ง ฯ เปลี่ยนมาถามตัวเอง  ว่าหนูหิ่ง ฯ รักใครบ้าง ? ? ?

เลิกรักใครไปแล้วบ้าง ? ? ? จะเริ่มรักใครใหม่ได้อีกบ้าง ? ? ?


หากแม้ว่า  ความรัก  ที่ให้มา
มีคุณค่า  ทางใจ  ห่วงใยฉัน
ยามเจ็บป่วย  แวะให้  เห็นใจกัน
เพียงสักวัน  แวะมาถึง  ก็ซึ้งใจ

หากแม้เรา  เจ็บไข้  ไม่เห็นหน้า
แสดงว่า  ไม่เคย  เอาใจใส่
คำเคยบอก  ว่ารัก  และห่วงใย
แค่หลอกให้  เริงรื่น  บางเวลา

ที่เจ็บช้ำ  เกินใจ  ได้รับรู้
เขาไปอยู่  กับแม่หม้าย  ได้หรรษา
แต่เราเจ็บ  แทบดิ้น  สิ้นชีวา
คำสัญญา  ลืมหมด  รันทดจริง


ก็ไม่เป็นไรนะพี่นะ

ต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

1 เมษายน 2554 06:21 น. - comment id 1189287

เป็นคำถามตามประสาคนล้าหวัง
ทุกข์ประดังทำใจให้ไหวอ่อน
เรื่องความรักมิ่งมิตรจงคิดย้อน
เกิดขึ้นก่อนโรคามาเบียดเบียน

จะเปรียบเทียบสิ่งใดในโลกหล้า
มากเกินกว่าบัณฑิตจะคิดเขียน
กว่าจะเกิดขึ้นได้ใช้ความเพียร
บรรจงเจียรงามซึ้งจึงเอ่ยคำ

ไม่มีเหตุปัจจัยสิ่งใดแล้ว
มาทำให้คลาดแคล้วก้าวถลำ
แม้สังขารกายาจะไหม้ดำ
ขอจดจำยังคงมั่นนิรันดร์กาล

    จิตใจที่ปลอดโปร่งแจ่มใสไร้กังวล
จะเป็นผลดีต่อสุขภาพนะ

กุ้งหนามแดง

1 เมษายน 2554 10:06 น. - comment id 1189288

รักเสมอ...

คุณค่าไม่ได้อยู่ที่รูปร่างหน้าตา..สักกะหน่อย..

ปู....คนซื่อจนโง่แล้ว

1 เมษายน 2554 10:21 น. - comment id 1189292

ความรักที่เกิด..

จากความจริงใจและซื่อสัตย์มากกว่า

ก้าวที่...กล้า

1 เมษายน 2554 12:06 น. - comment id 1189314

มาเล่าต่อนะ(ประมาณที่จำได้)

คุณหมอกระแอมแล้วพูดประมาณว่า
"คงหนักมากเลยสินะ"

แล้วคุณหมอก็โอบกอดคนไข้คนนั้นไว้ด้วยความรัก 

din

2 เมษายน 2554 15:51 น. - comment id 1189374

..............

แม้ความรักจักเป็นเส้นขนาน
จะร้าวรานหม่นไหม้ทำไมขวัญ
ถึงพิการสังขารแย่แค่ไหนกัน
สายสัมพันธ์จะไม่หยุดสะดุดลง

เพราะตรงนี้ที่นี่ยังมีมิตร
คอยปลอบจิตให้คลายหายลุ่มหลง
มิตรภาพงามล้ำจะดำรง
เจ้าก็คงไม่ต้องเหงาเศร้าคนเดียว


.......................

Dao

2 เมษายน 2554 16:37 น. - comment id 1189377

ตัวของกู ของของกู ใครรู้แน่
เกิดจนแก่ถึงตายก็หายสูญ
กายอาศัยเสื่อมล้าไยอาดูร
กิเลสมูลคูณเพิ่มเราเติมเอง

รักไม่รัก รักไม่ รักไม่รัก
ทนทวนทักถึงไหนให้โฉงเฉง
ใจกังวลหม่นมัวคิดกลัวเกรง
ยิ่งวังเวงยิ่งแกร่งก่อแรงใจ ....

ยิปซี4

3 เมษายน 2554 15:36 น. - comment id 1189380

รักครับ..เมื่อก่อนรักอย่างไร..วันนี้..ก็ยังคงรักอย่างนั้น..ไม่เปลี่ยนแปลง

คนเราเมื่อร่างกายไม่เหมือนเดิม..ความมั่นใจที่มีก็คงลดน้อยลงไปบ้างจริงๆครับ.อัลมิตรา
คนของใจของผมก็คงรู้สึกไม่ต่างจากคุณ..ผมอ่านกลอนคุณ..ผมนึกไปถึงคนของใจที่วันนี้เธอก็คือคนพิการเพราะไปขึ้นทะเบียนเป็นคนพิการแล้ว..เธอรู้สึกอยากตายก็หลายคร้งครับ..แต่เธอก็ยังอยู่..เราคงได้แต่ส่งความรักและกำลังใจให้ครับ
..ชีวิต..อีก..ยาวไกล..ก้าวต่อไป..ด้วยตัวเอง..

ส่งกำลังใจคุณอัลมิตราเสมอครับ

หน้าไม้

2 เมษายน 2554 19:33 น. - comment id 1189382

ความรักมันคืออะไรล่ะ?
คือการต้องเอามาหรือเปล่า?

หรือเพียงต้องการเห็นคนที่เรารักมีความสุข?

ยังคงรักฉันไหม  ก็ไม่รู้ว่าถามใคร แล้วจะให้ใครตอบ แล้วใครจะกล้าตอบ

ความรักมันอาจเป็นแค่ความรู้สึกดีๆ ที่เมื่อระยะเวลาผ่านไป อาจยังมี หรือ ไม่มี แต่มันก็ไม่จำเป็น เท่ากับมีความปรารถนาถึงกันเสมอ

ลมหนาวที่ต้องผิวครานี้ ไม่ได้ผ่านไปเฉยๆ อย่างน้อยความหนาวก็ได้ทำให้นึกถึง คนอีกคนหนึ่ง 

แม้ว่าความหนาวตรงนี้ อาจจะไม่ไปถึงตรงนั้น  แต่ความรู้สึกดีดี ก็ไปถึงตรงนั้นตลอด

อย่าถามหาว่าใครจะรักเรา เก็บความรักที่เรามี แปรเปลี่ยนเป็นความรักและความหวังดี เพื่อคนที่ผ่านเข้ามาในแววตาของเราจะดีกว่า  บ๊าย..บาย ฝันดีนะ 

(ขอโทษเขียนกลอนตอบไม่ถนัด ไร้ฝีมือ)

อัลมิตรา

2 เมษายน 2554 20:35 น. - comment id 1189392

คุณแก้วประภัสสร .. แกล้งถามน่ะ จริงอยากได้คำตอบ ก็จริงอีกนั่นแหล่ะ 

คุณพ่อเทพ .. ถึงกับต้องเค้นเชียวล่ะค่ะ 

คุณยาแก้ปวด .. กำลังใจได้รับมาก็มากอยู่นะ แต่บางอย่างทดแทนกันไม่ได้นี่นา

คุณกุหลาบขาว .. ตอนนี้เป็นหวัดซะงอมเลย นอนซมอยู่กับบ้านตลอดวัน สภาพแย่กว่าหลังคีโมอีกค่ะ

คุณแก้วประเสริฐ .. คงจริงอย่างที่คุณบอก หากเป็นรักแท้คงไม่หลบลี้หน้าหายไป

คุณกลั่นแก้ว .. รักลดลงหน่อยก็ได้ แต่อย่าถึงกับสิ้นรักเลย

นางฟ้าผู้น้อง ..สัปดาห์นี้เป็นหวัดตลอด เจ็บคอมาก นอนไม่หลับเลย อย่างกะตากแดดทะเลทราย
ขนาดอากาศเย็น แต่เหงื่อหัวเหม่งก็ยังชุ่มโชก วันนี้ท่าจะมีไข้ด้วยค่ะ

คุณคอนพูทน .. ใช่แล้ว ตื่นมาทุกครั้งก็ต้องบอกตัวเองว่า พาชีวิตให้รอดไปอีกวันละกัน

คุณแมงกุ๊ดจี่ .. :) หมอนั่นคงไม่รู้จักรักแท้ แน่ ๆ เลยค่ะ

คุณโคลอน .. โห พูดเหมือนพระ .. 

คุณกิ่งโศก .. วันเวลาที่เปลี่ยนไป อะไรจะเหมือนเดิม นิ

คุณวศร .. ความแน่นอนคือสิ่งที่ไม่แน่นอน ถูกต้องที่สุดเลยค่ะ

นายพระจันทร์ .. สั่งอาหารล่วงหน้าได้หรือเปล่า แบบว่า กลัวอยู่ไม่ถึงวันนัดอ่ะ

คุณหิ่งห้อยน้อยใจ .. อืมม ต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง 
ยามเจ็บไข้ได้ป่วย ไม่เคยโผล่หน้ามาดูดำดูดี แล้วดันไปถามเขาอีก
ท่าจะเบอะเซอะแล้วเรา ต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วค่ะ 

คุณฤกษ์ .. สุขภาพช่วงนี้ไม่ดีเลย อากาศเปลี่ยนแปลงทำให้ปรับตัวไม่ทัน
ตอนนี้หวัดกิน คออักเสบ หยอดข้าวต้มมาหลายมื้อแล้วล่ะ

คุณกุ้งหนามแดง .. จริงอ่ะ ยื่นจมูกมาเลย

คุณปู .. คนจริงใจ มีไหมแถวนี้ 

คุณก้าวที่กล้า .. ความลับของอัลมิตรามีเพียงหมอกับอีกคนที่เห็น
แล้วก็ได้รับคำปลอบโยนที่ถึงจะต่างคำแต่ก็รู้สึกได้ถึงคำว่าอบอุ่นค่ะ

คุณdin .. เขาว่ากันว่า คนหัวล้านขี้ใจน้อย เพิ่งจะซึ้งก็ตอนนี้ค่ะ

คุณดาวศรัทธา.. ชงมาให้ตั้งหลายแก้ว ตอนนี้กินได้แต่น้ำขิงค่ะ
นี่ ๆๆๆ .. คุณต้องอายุราวเดียวกันกับคุณพ่อเทพแน่ ๆ เลย

คุณหน้าไม้ .. มีคนบอกว่า "ตั้งแต่ป่วยนี้ รู้สึกเหมือนจะอ่อนแอทางใจไปด้วย"
ก็เพิ่งจะเก็บเอาประโยคนั้นมาคิดเมื่อตะกี้เอง ท่าจะจริงแฮะ
ปล. มั่วล่ะ ถ้าคุณเขียนกลอนแบบไร้ฝีมือ อัลมิตราก็ขี้ไก่แล้วล่ะ

ลุงอ่ำ (ย่องมา)

2 เมษายน 2554 23:19 น. - comment id 1189437

จะถามใย รักไหม ทำไมนั่น
เพียงสามวันเป็นไข้...จะตายหรือ
สู้อุตส่าห์ป้อนข้าวมากับมือ
คนทั้งซอยเขาลือว่าหลงเมีย

จำต้องจากมาไกลไปต่างเมือง
ช่างไม่รู้ราวเรื่องพาหัวเสีย
งานอาชีพรีบทำสุดจะเพลีย
ตูละเบื่อ แสนเปลี้ย ละเหี่ยใจ

น้ำหนักลดนิดหน่อย หนอยทำบ่น
จะเสียทรงปี้ป่น กันยกใหญ่
ทำสำออยอ้อนออดกอดอกใจ
จะต้องโอ๋ไปถึงไหน...หรือกานดา

ถ้าไม่ห่วงอดตายไม่มาหรอก
ตอนจะมาก็บอกกันหนักหนา
ไปทำงานแป๊บเดียวเดี๋ยวกลับมา
พิโธ่เอ๋ย...ตูจะบ้า...น้ำตาเมีย


เข้ากันไม๊เนี่ย...55555





อิม สบายดีหรือลูก

น้ำแข็งไส

3 เมษายน 2554 14:01 น. - comment id 1189480

 แวะมาชมผลงาน และเป็นกำลังใจให้นะคะ

พุด

3 เมษายน 2554 18:20 น. - comment id 1189482

พี่พุดดีใจ
รอน้องกลับมาเขียนงาน
หายไปทำให้ห่วงใยค่ะ

ความรักคือทุกข์นะคะ
แต่หากแปรเป็นความโอบเอื้อ
เอาใจใส่ที่จะคอยดูแลกันและกัน
แค่นี้
ก็อบอุ่นและงดงามแล้วนะคะ

ดูแลเรื่องอาหารนะคะ
ด้วยรัก

เชิงเขา

3 เมษายน 2554 19:03 น. - comment id 1189489

แวะมาเยี่ยมน่ะตี้...สวัสดีค่ะลุงฯอ่ำ จำกันได้ไหม  ปะทะกลอนกันเมื่อสิบปีก่อน

อัลมิตรา

3 เมษายน 2554 20:09 น. - comment id 1189503

ลุงอ่ำ .. เข้ากันอย่างกะเอาขนมปังจิ้มกะปิเลยค่ะ
ถามว่าสบายดีไหม .. ตอบ ไม่ค่อยจะสบายเลยค่ะ เป็นหวัด คออักเสบ
เป็นเพราะอากาศเปลี่ยนแปลง ประจวบกับช่วงที่ปลอดภูมิคุ้มกันด้วย เลยแย่หน่อย
ยังคงเจ็บคออยู่บ้าง ทั้งที่สองวันมานี้พูดน้อยมาก แทบจะเรียกว่าน้ำลายบูดเลยค่ะ

คุณน้ำแข็งใส .. :) ขอบคุณค่ะ 

คุณยิปซี4.. อัลมิตราอยากส่งกำลังใจให้คนของใจของคุณด้วยจังค่ะ อยากให้เธอเข้มแข็ง
และขอบคุณในคำยืนยันที่คุณมอบให้ โดยที่อัลมิตราก็อยากให้ใครบางคนยืนยันเช่นเดียวกับคุณ
คนเราเนี่ยนะ .. พอร่างกายเปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเดิม ก็จะทำให้เกิดความไม่มั่นใจในต่าง ๆ 
เพราะสิ่งที่ปรุงแต่งมันมีมากมายเหลือเกิน จนอัลมิตราไม่แน่ใจว่า จะมีคนรู้จักหัวใจที่แท้จริงไหม
แต่คุณก็พิสูจน์ให้รู้แน่ชัดแล้วว่า คุณรู้จักหัวใจที่แท้จริง คนของใจของคุณเป็นผู้หญิงที่โชคดีจริง ๆ 

คุณพุดพัดชา .. ด้วยรักเสมอมา อัลมิตรารู้สึกว่าคุณพุดพัดชาอยู่เคียงข้างกายเสมอค่ะ
หลายหนที่จ้องโทรศัพท์ในมือ จะกดโทรหา ก็ยังหาบทเกริ่นนำสนทนาไม่ได้สักที
อยากให้ทราบว่า รับรู้ อยากให้ทราบว่า ดีใจ .. ค่ะ

พี่สาว .. ลุงอ่ำจำพี่สาวได้จิ บนมก .. ยี่ห้อนี้ ลืมกันได้ไงเนอะ

ต้นหอม

5 เมษายน 2554 19:57 น. - comment id 1189772

เวลาผมไม่สบายใจ
จะหาหนังสือธรรมะดีดีมานั่งอ่าน
อาจช่วยให้หายเหงาได้นะ