เหมือนร่ำไห้ไม่มีใครใคร่สงสาร เหมือนทรมานใจระทวดปวดซ้ำสอง เหมือนถ่อแพแต่เหมือนวนบนกลางคลอง หน้าตาหมองมองเห็นฝั่งยังไม่ไป เหมือนอ้างว้างกลางลมหนักจักเดินผ่าน เหมือนลมนั้นแผ่ซ่านเกินทนไหว แต่ยังเดินฝ่าสายลมห่มกายไป แต่จุดหมายก็มิได้รู้ทิศทาง ลมพัดซ้ายกายก็ย้ายไปตามแรง ถึงจะขัดขืนแข็งแรงสุดขวาง ก็ต้องยอมโอนเอนเป็นตามทาง หมดกำลังจึงต้องล้มก้มลงคลาน เห็นหรือไม่คนที่ไร้ใครพึงพา ต้องแบกหน้าเดินต่อไปไม่สงสาร ต้องกล้ำกลืนฝืนมันไปใครทรมาน แล้วใครกันที่ชื่นบานสราญใจ เหมือนสิ่งหวังมันพังช่างน่าขัน เหมือนความฝันกลับพลันมันจางหาย เหมือนทะเลเฮซัดปราสาททราย เมื่อต้องอยู่...อย่างเดียวดาย...เมื่อไร้เธอ
miss.honney 31 ธ.ค. 2554 12:10 น. - ID 143141 
913
0
0
31 ธันวาคม 2554 12:38 น. - comment id 1219496
อยู่ให้ได้ต่อไปไม่มีเขา กวาดความเศร้าทิ้งไปไม่ห่วงหา ปรับใจให้สดชื่นยามตื่นมา ก่อนนิทราสวดมนต์กุศลมี ทุกคนต่างเกิดมาต้องลาจาก ตัดใจยากเพราะบ่วงลวงรักหนี ปล่อยน้ำตาให้ไหลอย่าไยดี ทุกข์ที่มีปล่อยวางอย่างเห็นธรรม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
