เมื่อแรกรัก น้ำต้มผัก จักว่าหวาน ใจเบิกบาน ลานรักแผ่ แพร่ขยาย เมื่อมีคู่ อยู่ชิดใกล้ ไม่เดียวดาย ความสุขล้น ข้นกระจาย ไปรอบตัว ยามหวานชื่น รื่นจิต พิศวาส คงไม่อาจ พลาดคุยเฟื่อง เรื่องปวดหัว เพราะว่าใจ ใฝ่แต่รัก ชักเมามัว ไม่รู้ดี รู้ชั่วผิด คิดการใด แต่เมื่อยาม ความรัก จักพลัดจาก พลันอาบพราก บากหน้า น้ำตาไหล ขมขื่นหนัก รักนี้ ที่ปวดใจ เจ็บเจียนตาย คล้ายอกไหม้ ไฟอเวจี เจ็บจริงจริง สิ่งนี้ ที่เรียกรัก น้ำต้มผัก จักหายหวาน ปานถอดสี รสเปลี่ยนไป ไม่หวานเลย เหมือนเคยมี เหมือนรักนี้ ที่แปรไป ไม่คงเดิม
miss.honney 3 ม.ค. 2555 21:08 น. - ID 143196 
1927
0
0
4 มกราคม 2555 10:35 น. - comment id 1219938
ประชาวิบัติถนัดกู้.. ใคร่รู้นั่น เขาเป็นใครใช่สำคัญ แค่ปั่นเรื่อง คอยแทะทึ้ง มาดึงกลอนเป็นการเมือง ด้วยเพราะเคืองขัดแค้น แสนระอา อย่าใส่ใจเขาเลย จงเฉยปล่อย เขาอร่อย ในถ่อยเถ้าช่างเขาหนา ไร้สาระ ไม่เป็นเรื่องเปลืองเวลา หันหน้ามา ในหน้ากลอน ..อย่าอ่อนใจ เราไม่ไล่ แต่เราหลบ ..ไม่พบกัน ! อยู่บนสวรรค์ นั่นนรก ..อย่าตกใจ นะจ๊ะ สุพรรณิการ์..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
