คนเรา...อาจมีบ้างบางเวลา ที่ต้องเสียน้ำตา ให้กับใครคนหนึ่ง คนที่เราเคยรัก อย่างสุดซึ้ง เปรียบประหนึ่ง ลมหาย…ใจเดียวกัน เมื่อรักมาก ถึงคราจาก เลยเจ็บหนัก เขาหมดรัก จากเราไป ใจผกผัน จากอดีต ผันผ่าน สู่ปัจจุบัน แต่ทำไม ใจนั้นไม่ลืมลา เธอไปแล้ว ไปลับ ไม่กลับหลัง แต่ทำไมใจฉันยัง คนึงหา ยังคงรัก แต่เธอ เสมอมา กับล้านหยดน้ำตา รักสองเรา พอเสียที ได้ไหม เจ้าใจบ้า ถึงเวลา ต้องเดินไป โดยไร้เขา เริ่มต้นใหม่ ดีกว่า นะตัวเรา จะได้ลืม เลือนเขา กันเสียที พร้อมเปิดใจ รับคนอื่น ตื่นจากฝัน เขาคนนั้น อาจทำให้ ใจสุขี พร้อมเคียงข้าง สร้างฝัน วันดีๆ ใจเรานี้อาจหมดทุกข์....พบสุขใจ กลอนนี้ขอมอบให้กับใคร หลายๆ คนที่ยังไม่ลืมอดีต.. โดยเฉพาะน้องสาว...
ครูกรุง 21 เม.ย. 2555 19:13 น. - ID 144321 
1744
1
0
22 เมษายน 2555 20:45 น. - comment id 1230728
24 เมษายน 2555 14:37 น. - comment id 1230911
สำนวนดีมากค่ะ...กลอนมีความสุนทรีย์อยู่ในตัว..ฝีมือเก่งทีเดียว...ขอบคุณนะค่ะ..สำหรับกลอนไพเราะบทนี้..
24 เมษายน 2555 23:09 น. - comment id 1231007
มวนหลายคุณพี่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
