บนเส้นทางหนึ่งสายจรดปลายรุ้ง พบกี่รุ่งกี่ค่ำย้ำความหมาย กี่ทุกข์สุขร้อนหนาวให้ก้าวกราย กว่าถึงสายรุ้งงามตามต้องการ บ้างอาจท้อทั้งยืนสะอื้นไห้ บ้างทิ้งรอยเจ็บไว้ให้สมาน บ้างในทางอาจว้าง .. คว้างเนิ่นนาน เงียบสงัดคำขานหว่างวารวัน ก่อนพบว่าสายรุ้ง ณ วุ้งฟ้า ที่ล่อตาลวงใจให้คิดฝัน แท้จับต้องไม่ได้ไร้ชิ้นอัน เพียงถูกสรรค์เอาไว้ .. ไร้ตัวตน …………………………………………. แท้เพียงแสงสุกใส .. ไร้ตัวตน ………………………………………….
ณ ภาณุ 22 ส.ค. 2555 11:07 น. - ID 145419 
2146
3
0
22 สิงหาคม 2555 11:37 น. - comment id 1243177
นับวันยิ่งห่างไกล ไร้ตัวตน รู้สึกประมาณนี้ค่ะ
22 สิงหาคม 2555 11:42 น. - comment id 1243187
นึกถึงเพลงไร้ตัวตน ของเจมส์เลยค่ะ
22 สิงหาคม 2555 13:48 น. - comment id 1243211
ดูเหมือนจะใช่อย่างที่ว่า ไม่เห็นหน้าของใครในยามนี้ คงมีแต่รอยรส บทกวี เป็นแสงสี ฉาบไว้ให้คนมอง
22 สิงหาคม 2555 13:58 น. - comment id 1243212
ทุกสิ่งล้วนมายา ภาพลวงตาพาลุ่มหลง สรรพสิ่งไม่มั่นคง ล้วนสิ้นลงสลายไป ความรักว่าหนักแน่น อ้างว่าแก่นแสนโปร่งใส พริบตาก็เปลี่ยนใจ เหลือเอาไว้ในความจำ รูปลักษณ์สำอางองค์ จิตพะวงใจถลำ ชั่วกาลผ่านเลยล้ำ ล้วนระยำเสื่อมสิ้นลง หลักธรรมของพุทธะ คือธรรมะที่ยืนยง โลกแตกเป็นผุยผง ธรรมยังคงอยู่เหมือนเดิม นิพพานไร้ตัวตน หากปวงชนใฝ่ริเริ่ม พากเพียรรู้เรียนเสริม ผลประเดิมสัมฤทธิ์จริง ธรรมของพุทธองค์ไร้ตัวตนแต่สถาพร
22 สิงหาคม 2555 16:58 น. - comment id 1243227
ใครให้เขียนแบบนี้ล่ะค่ะ
22 สิงหาคม 2555 21:09 น. - comment id 1243252
อยู่ไหน อยู่อย่างไร้ตัวตน อื้อ
23 สิงหาคม 2555 00:05 น. - comment id 1243263
ไร้ตัวตน.จับต้อง.จ้องไม่ได้ แต่ไม่ไร้.หัวใจ.ให้คิดถึง มองด้วยตา.ไม่เห็น.จิตรำพึง สัมผ้สซึ้ง.ด้วยจิต.ไม่ไร้ใจ
25 สิงหาคม 2555 23:25 น. - comment id 1243396
ขอบคุณทุกรีพลายครับ ผมรู้สึกหมดแรง เลยเขียนบทนี้ขึ้นมา หมดแรงจริง ๆ ครับ T_T
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
