มองเมฆลอยคล้อยเห็นตอนเย็นย่ำ เมฆลอยต่ำเกาะกลุ่มเป็นพุ่มเห็น เหมือนขุนเขาเงาดำเมื่อย่ำเย็น ฟ้าครามเป็นฉากกรอบช่างชอบชม เมฆม้วนกายคล้ายควันลดหลั่นแสง เด่นดูแดงแดดส่องแสงทองสม เลื่อมลายลัดตัดแสงแห่งฟากพรม ขมวดปมเป็นศิลป์จินตนา ไกลไกลรอบขอบฟ้าเมฆาขุ่น สีดูตุ่นหมุนเคลื่อนอยู่เกลื่อนฟ้า แม้ดูเหมือนอยู่ลิบเพียงพริบตา เมฆมวลหนามัวหม่นจะฝนโปรย เมื่อแสงลับ...ดับดวงตะวันรอน เงาสิขร...ก้อนเมฆวิเวกโหย ปะทุแสงแวงวับรับลมโชย เสียงโอดโอย....ครวญคร่ำพร่ำฝนริน ฝนตกฟังหลั่งสายมิวายพ้อ นานเนิ่นหนอ...รอหยุดสุดถวิล ถึงนวลเจ้า...เฝ้าทนฟังฝนยิน อยากโบยบิน...หัวใจไปหานาง เพื่อกอดกายคลายหนาวคราวฝนตก เอาอุ่นอก..โอบกอดเพียงทอดร่าง บรรเทาหนาวร้าวสั่นสรรพราง ทดแทนร้าง...ห่างจิตด้วยคิดครวญ
แม่น้ำในฟ้า 6 ต.ค. 2555 14:30 น. - ID 145843 
1379
1
0
6 ตุลาคม 2555 16:30 น. - comment id 1248256
ฝยตกไม่ว่าค่ะ แต่อย่าฟ้าแลบ กลัวจัง
6 ตุลาคม 2555 23:42 น. - comment id 1248296
ฟังเพลงฝนหล่นพร่างอยู่ข้างนอก ความเย็นยอกตอกย้ำด้วยคำถาม ไยจึงเหงาเศร้าสร้อยเคลิ้มคล้อยตาม สุดหักห้ามปรามใจร่ำไห้ครวญ นอนซุกตัวมัวหม่นดั่งคนไข้ คอยคนไกลในฝันเขาผันผวน ยินถ้อยปลอบตอบรักเหมือนปลักตรวน เฝ้ากำสรวลหวนคิด..ลิขิตเงา
11 ตุลาคม 2555 15:50 น. - comment id 1248574
12 ตุลาคม 2555 23:12 น. - comment id 1248629
คุณเพียงพลิ้ว ใจดีมากๆ ขอบคุณมากๆครับขอบคุณคุณปรางทิพย์มากๆครับ เป็นบทกลอนที่ไพเราะมาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
