เหลือเพียงตอ

กันนาเทวี

เหลือเพียงตอรอวันที่ผันเปลี่ยน กาลหมุนเวียนผุพังหวังใดหมาย อดีตล่วงลาลับฤๅกลับกลาย ผ่านดังสายลมผ่านธารล่องเลย ถักเกลียวรักร้อยใจมาลัยหอม ดั่งถนอมพร้อมเพรียงเคียงเขนย จำใจจากพรากลาชาเฉยเมย ที่คุ้นเคยเริงรื่นขมขื่นใน รักลางเลือนเตือนย้ำคำให้คิด ที่สนิทห่วงหาเคยปราศรัย ใคร่อิงแอบแนบนวลรัญจวนใจ ถอดถอนไกลใยสวาทตัดขาดรอน ห้วงภวังค์ครั้งหนึ่งตรึงตราจิต คนไร้สิทธิ์ถักทอพ้ออักษร ดั่งคนบ้าว้าวุ่นกรุ่นอาวรณ์ คำอาทรสิ่นไร้ใจวังเวง เป็นแค่ฝันผ่านไปใจกางกั้น ใช่ใครนั้นตั้งใจใคร่ข่มเหง คีตกานท์ทำนองร้องบรรเลง จึงเป็นเพลงรักหวานซ่านซึ้งทรวง เหลือเพียงตอรอวันผุพังกร่อน ผ่านขั้นตอนชีวิตหลงติดบ่วง อดีตลาลับไปไม่ถามทวง เก็บฝันช่วงสดใสไว้ลำพัง....
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน