ฝากฟ้า

Prayad

หากสอยเดือนสอยดาวที่พราวฟ้า

คนทั้งหล้าคงสอยคอยความหวัง

คงไม่เหลือดวงดาวที่พราวพรั่ง

แต่นี่ยังกล่นเกลื่อนเคียงเดือนดวง

 

ทรมานยาจกเพียงอกหัก

กระหายรักเดือนดาวดุจแดนสรวง

ไหนจะสมดวงมาลย์สงสารทรวง

จะเหงาง่วงห่วงหาแต่จาบัลย์

 

เสียแรงร้อยหฤทัยมาลัยฝาก

แต่คุ้งฟากฟ้าไกลข้ามไพรสัณฑ์

มาซบแทบหัทยาวิลาวัณย์

จะรับขวัญจากใจก็ไม่มี

 

อยากขยำหัวใจอันไร้ค่า

ทิ้งกับฟ้าเบื้องบนทนบัดสี

ไม่อยากจำคำหวานหว่านวจี

ดุจซากผีแดดิ้นไร้วิญญาณ

 

จะท่องจิตดวงนี้ไปลี้ลับ

จนชั่วกัปชั่วกัลปวสาน

ทุกดาวเดือนเกลื่อนฟ้าให้ช้านาน

ไม่พบพานโลกนี้นี่อีกเลย

พฤษภาคม ๒๕๒๙

"Remember that great love and great achievement involve great risk"

(Anonymous)

"ความรักและความสำเร็จอันยิ่งใหญ่

ย่อมเกี่ยวเนื่องอยู่ในความเสี่ยงสูง"

comments powered by Disqus
  Prayad

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน