ยืนฉ่ำฝน ใจเย็นชา เพราะว่าเศร้า.... เธอจากเรา อย่างง่ายง่าย คล้ายคล้ายฝัน เอ่ยคำลา สองสามคำ ...... แล้วลืมกัน จะให้ฉัน ลืมอย่างไร ใจมันจำ..... ใช้ฝนอาบ หัวใจ ให้เย็นเฉียบ ยืนเงียบเงียบ ปล่อยดวงใจ ที่ชอกช้ำ น้ำฝนหล่น ปนน้ำตา เพราะใครทำ เธอคงขำ นั่งหัวเราะ... เพราะสะใจ..!
ตื่น 14 พ.ค. 2545 20:10 น. - ID 15093 
715
4
0
15 พฤษภาคม 2545 12:37 น. - comment id 49722
ดีอ่ะค่ะ เดี๋ยวนี้ผู้ชายแต่งกลอนกันดีจัง
16 พฤษภาคม 2545 01:15 น. - comment id 49997
ขอบคุณ คุณต้นไผ่ครับที่ชมเชย
16 พฤษภาคม 2545 01:29 น. - comment id 50001
พี่ตื่น ค่ะ อัง แต่ง กลอน ให้ พี่ตื่นด้วย ค่ะ ชื่อ กลอน ว่า ตื่น ค่ะ ไงก็ ลองไปดู นะคะ
16 พฤษภาคม 2545 01:33 น. - comment id 50002
ใครกันหนอทำให้พี่ตื่นต้องหมองเศร้า ต้องปวดร้าวมีหลั่งน้ำตาเช่นสายฝน ช่างใจร้ายทำลายเธอได้ทั้งคน เปรียบสายฝนเป็นน้ำตา ล้าง รด ชำระใจ
17 พฤษภาคม 2545 03:24 น. - comment id 50247
หน้าส่วนตัว
อืม.....ตื่นจ้ะ
ฟังดูเศร้าแบบเจ็บปวดจังเลยนะ
เค้าคนนั้นอาจจะไม่หัวเราะสะใจ
หรอกนะจ้ะ มายาว่าหน่ะ 555555
เก่งมากจ้ะตื่น ชมจากใจเลยนะ
18 พฤษภาคม 2545 22:22 น. - comment id 50447
ฮิฮิ... ขอบคุณครับคุณอังโกะและคุณมายา เรื่องเศร้าๆย่อมมีกันทุกคนนะครับ ลืมได้เร็วก็เป็นสุขครับ
31 พฤษภาคม 2545 08:53 น. - comment id 52937
เมื่อฝนซา ฟ้าสาง หมอกจากแล้ว
ใจไม่แคล้ว ยังมืดหม่น ทนไม่ไหว
แค่เอ่ยคำ ร่ำลา ปวดปร่าใจ
เธอเดินไป กลับมาคิด กรีดน้ำตา
ไม่ได้หลอก ให้รัก เพื่อสนุก
ฉันลาเอง ยังทุกข์ เสียหนักหนา
แต่เมื่อเธอ มีที่ไป จำใจลา
เพื่อตัวเธอ ที่ดีกว่า อย่าโกรธกัน
แอบมาต่อ..... : )
1 มิถุนายน 2545 16:01 น. - comment id 53230
ขอบคุณ คุณละอองน้ำที่มาต่อครับ ขอบคุณมากๆเลย ถ้าจะลา อย่าอ้างว่า ฉันไปได้ เจ็บเจียนตาย และรออยู่ มิรู้หรือ.? แรกคิดว่า พอนานไป ใจฝึกปรือ ให้ลืมชื่อ เธอจากใจ....... แต่ไม่จริง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
