ตัวผมนั่งเหม่อมองที่ท้องฟ้า
ให้เวลาผ่านไปไร้จุดหมาย
ตัวคนเดียวไร้คนอยู่ข้างกาย
ฤาเป็นคำทำนายว่านิรันดร์
เสียงลมพัดสบัดปลายกิ่งไม้หญ้า
ล้วนเมฆาลอยข้ามฟ้าเหมือนความฝัน
คุณคงเห็นใครนั่งรออยู่ทุกวัน
เขานั่งรอใครกันไม่รู้เลย
ดวงตะวันสาดแสงด้วยแรงกล้า
และเวลาก็ดำเนินไม่อยู่เฉย
อีกทั้งสายน้ำเย็นที่คุ้นเคย
มันไม่เคยหยุดนิ่งด้วยสิ่งใด
แต่ตัวผมนั้นยังคงหยุดนิ่ง
ปล่อยให้สิ่งต่างต่างนั้นเคลื่อนไหว
หากคุณถามว่าผมรออะไร
ผมจะตอบคุณไป...ใคร...สักคน
10 มิถุนายน 2545 00:48 น. - comment id 54840
เรนว่า....แต่ง..ด้ายดี...มากค่ะ..
....รอ...รอ...รอ........
เก่งค่ะ...เรนยัง..แต่ง..ม่ายด้ายเลยค่ะ..
เขียนๆ...งแล้วก้อ...ลง..ตระกร้า...
แย่จังค่ะ.....สอนเรน...มั่งดิค่ะ....

10 มิถุนายน 2545 14:30 น. - comment id 54924
ขอให้ได้เจอเร็วๆนะคะ คนที่คุณรอน่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

11 มิถุนายน 2545 00:04 น. - comment id 55080
แต่งได้ดีมากเลยล่ะ ชอบท่อนสุดท้ายจัง
