ความรักที่หยุดไม่ได้

เรือลำใหญ่ที่แข็งแรงที่สุดได้ค่อยๆจมลง..จมลง....ในทะเลลึกในลำนั้นเองมีผู้ที่รักกัน....ยอมตายด้วยกันมากมาย.......
เรือลำใหญ่ นามว่า ไททานิค
สั่นระริก สั่นคลอน ลงสู่น้ำ
พุ่งทะยาน เข้าชน น้ำแข็งราน
เรือแตกลง จมสู่ ก้นทะเล
หนึ่งในนั้น นับพัน มีคู่รัก
ยอมสละ พลีชีพ ได้เสมอ
เป็นเพียงเพราะ ว่าฉัน นั้นรักเธอ
ไม่ว่าเจอ เรื่องเป็น หรือเรื่องตาย
ฉันจะกลาย เป็นเกราะ ให้เสมอ
จะปกป้อง คุ้มครอง และแลเธอ
ให้เธอมี ความสุข ชั่วนิรันดร์
หากฉันตาย เธอจง ลืมเสียเถิด
เธอเป็นเลิศ ที่สุด ในใจฉัน
ส่วนฉันนั้น หากตาย มาพบกัน
ยามเธอนั้น จากไป ตามเวลา
สิ้นเสียงหวีด ชายหนุ่ม ได้สิ้นใจ
ตอนจากไป เธอร้อง ไห้หนักหนา
ร้องแทบคลั่ง คล่ำครวญ แทบเป็นบ้า
พระเจ้ามา รับวิญญาณ เขากลับไป
ห้าสิบปี ผ่านไป หญิงได้แก่
เธอเป็นแม่ มาหลาย หลายสมัย
เธอคอยเล่า ถึงคุณพ่อที่ เกรียงไกร
สละไชยชีพ เพื่อแม่เอง
ณ วันหนึ่ง ที่เรือ ใหญ่ลำหนึ่ง
มีคู่รัก ที่คำนึง ถึงโหยหา
ฉันรักเธอ เธอรักฉัน เฝ้าพบพา
เฝ้าโหยหาคิดถึง ทุกคืนวัน
เธอคนนั้น บัดนี้ จากไปแล้ว
หาพี่แกล้ว ที่เคย พูดเอ่ยหา
หากวันใด ฉันตาย เธอพบพา
เมื่อยามเธอ ถึงเวลา ต้องจากไป
เธอจากไป ไปแล้ว จากโลกนี้
สมฤดี ที่เธอเคย เฝ้าหา
เธอจะมา ได้เจอฉัน ศศิภา*(แปลว่าพระจันทร์)
ในโลกา บนพระจันทร์ แสงสีนวล
ณ บัดนี้ ทั้งสอง อยู่กันแล้ว
รักไม่แคล้วคลาดจาก เพราะเสียหาย
เธอรักเขา มั่นคงยามเธอตาย
ร่างมลาย วิญญา ไปหาเธอ..........