+++ คนไร้ค่า +++

วฤก

.
-๑-
๏ จากไกลไปลับแล้ว......................ลืมฤๅ
น้อยหนึ่งขอหนังสือ.........................ส่งบ้าง
ยินคำข่าวเขาลือ.............................ร้อนอก
เรียมวิตกว่าเจ้าร้าง........................หลบเร้นเรียมไฉน ๚
-๒-
๏ โอ้หนอใจช่างร้าย........................ลาญใจ
ใจใคร่ใจรักไย...............................เหยียดเย้ย
ใจเรียมค่าน้อยไป..........................นับเปล่า.........นั้นฤๅ
นึกเหยียบก็เหยียบเฮ้ย..................หักได้ดังหมาย ๚
-๓-
๏ ใช่พระพายเพียงพัดพ้น................ผ่านผัน
เพียงแผ่วที่พานกัน.........................เกี่ยวเนื้อ
มิเหลือร่องรอยพัน...........................พระพายก่าย
พัดผ่านพลันหมดเชื้อ.......................ไม่ชื้นฉ่ำเย็น ๚
-๔-
๏ เรียมเป็นเช่นดอกหญ้า................เหยียบเดิน
เจ้าย่ำจนยับเยิน.............................อยู่เท้า
เพียงปัดปล่อยพ้นเมิน.....................มองผ่าน............พักตร์แม่
ใครเจ็บใครร้าวเศร้า.......................สุดรู้ฤๅไฉน ๚ ๛