ฉันคือ เม็ดทรายร้าว เพียงสายลมเบาๆก็ปลิวไหว อ้างว้าง...เกินกว่าใคร บอบช้ำกว่าสิ่งใดจะเยียวยา ฉันจึงเจ็บหนักอยู่ที่นี่ ฟังเสียงคลื่นที่มีอย่างเหว่ว้า และหลั่งรินน้ำใสในสองตา ให้ไหลมา...แข่งน้ำเค็ม เต็มทะเล
ทะเลสีน้ำเงิน 4 ก.พ. 2546 21:34 น. - ID 28992 
607
1
0
5 กุมภาพันธ์ 2546 01:57 น. - comment id 107553
ให้ไหลมา...แข่งน้ำเค็ม เต็มทะเล -- อ่ะ โห โห้ย สุดสุด แข่งกับน้ำเข็มเนี่ยนะ โธ่ เวงกำ อืม.. น้ำทะเลมีประมาณเศษสามส่วนสี่ของพื้นที่โลกทั้งหมด ถ้าคิดเฉลี่ยแล้วล่ะก็ ถ้าน้ำในตาไหลวันละ 20.44 กรัม ต่อวันจะใช้เวลา ทั้งหมดที่จะทำให้น้ำเต็มทะเลแล้วล่ะก็จะได้ แอ่น แอ้น แอ๊น ... ความจุของน้ำทะเล ทั้งหมด 2หมื่นล้านล้าน ลูกบาศเมตร คิดเฉลี่ย อืม.. อืม.. อิอิ แป่วว คิดมะออกอ่ะ แบบว่ามาแซวเล่นอ่ะ อิอิ ขอชม กลอนเพราะมาก แค่เนี่ยแหล่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2546 20:19 น. - comment id 107655
ช่าย เพราะและก้อความหมายดีนะ แต่เศร้าจังเลย
17 กุมภาพันธ์ 2546 01:05 น. - comment id 109336
เป็นเม็ดทรายได้เคลียคลื่นกับผืนน้ำ แม้ทรายช้ำร่ำไห้คล้ายขื่นขม มีทะเลที่เหว่ว้าทุกข์ระทม มีสายลมพรมจูบลูบไล้ให้ทรายชื่นทุกคืนวัน..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
