...............

ฮัตคุง

เวลาใช่มั้ย........
ที่ทำให้เราได้รู้จักกัน
และก็เพราะ กฏ กติกา ของคืนวัน
ที่ได้พรากเอาความรู้สึกทั้งหมดนั้น
จากฉันไป........
แต่ก็ขอบคุณในวันเวลา
ที่ได้มอบสิ่งที่มีค่า.....
ให้ได้รู้ว่ายังมีคืนวันที่สดใส
แม้ว่าแววตาจะต้องสั่นคลอน
จะมีน้ำตาเปื้อนหมอนก็คงไม่เป็นไร
อย่าเลย...อย่าโทษใคร
แค่เพียงเพราะฉันพบเธอช้าไป...เท่านั้นเอง
                               
                          คงเป็นที่ฟ้าเบื้องบนเป็นคนขีดโชคชะตา
                          สั่งฉันและเธอให้มาให้ได้พบเจอกัน
                          ให้ฉันได้มีโอกาสลิ้มรสในความชื่นบาน
                          ให้เรามีกันในวันเวลาที่ดี
                        
                          และเป็นที่ฟ้าเบื้องบนเป็นคนพรากเราเช่นกัน
                          ให้เวลาเพียงแค่นั้นกลับต้องเสียเธอไป
                          ฉันรู้ว่าไม่มีหวังจะเหนี่ยวและรั้งเธอไว้ข้างกาย
                          จะทำยังไงก็คงไม่มีหนทาง 
                          หากชีวิตฉันต้องขาดเธอไปจะเป็นยังไง
                          ชีวิตคงไร้ความหมายและเหมือนไร้พลัง
                          ร่างกายที่เคยอดทนก็คงไม่มีกำลัง
                          ได้มีความหวังให้ฉันได้ชื่นหัวใจ  
                          แค่เพียงพรุ่งนี้ถ้าตื่นมามองไปไม่เจอเธอ
                          แค่นึกก็ทำให้เพ้อหวั่นและไหวในใจ
                          ถ้าเราจะต้องจากกันไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
                          คงรู้ใช่มั้ยว่าฉันจะต้องเสียใจ
                          เสียใจจนตาย