ค่ำคืนของความอ่อนไหว
หมดเเรงหมดกำลังใจที่จะฝ่าไปข้างหน้า
ท้อเเท้สิ้นหวังเพราะความรักที่โรยรา
เลยไร้ซึ่งพลังที่จะก้าวเดินต่อไป
พอเถอะหยุดอยู่เเค่ตรงนี้
เมื่อไม่มีคนของความฝันเดินเคียงใกล้
ก็ขอหยุดพักหยุดหัวใจ
รอเช้าวันใหม่เพื่อะไรจะดีขึ้นกว่าเดิม
31 มีนาคม 2546 19:20 น. - comment id 120850
ooohhhh its very nice poem.!

31 มีนาคม 2546 19:54 น. - comment id 120868
อย่าพึ่งท้อน่ะจ๊ะ มันต้องมีสักวัน ที่เป็นของเราน่ะ สู้ๆๆๆๆ

1 เมษายน 2546 08:31 น. - comment id 120983
เส้นทางฝันวันยาวไกลไม่มืดดับ ดาวระยับเดือนยังส่องต้องพบหวาน นอนพักใจนักดาบอย่าร้าวราน ในสารธารหวานดอกไม้..คงไม่สายได้ชื่นชม..นะ..ดวงใจ..
