หน้าส่วนตัว
ยามฝนมาฟ้าหม่นจนใจหลับ
ยินสดับเสียงหัวใจกลางสายฝน
เย็นยะเยียบเปรียบอ้างว้างกลางหมู่ชน
เหงาระคนปนคิดถึงจึงเขียนมา
ห่างไกลกันเหมือนกรรไกรมีไว้ตัด
รักรึงรัดเคยมัดใจให้ห่วงหา
จำต้องพรากจากกันไปด้วยไกลตา
คำสัญญาคงไร้ค่าถ้าห่างไกล
ใช่ว่าขาดเธอไปโลกไร้ค่า
แต่มีเธอโลกกลับมาเป็นแจ่มใส
ใช่ห่างเธอแล้วจะเพ้อจนขาดใจ
แต่มีเธออยู่ใกล้ๆใจเต้นแรง
โอ้เธอจ๋ารู้บ้างไหมใจดวงหนึ่ง
ได้ทราบซึ้งเช่นดอกไม้ได้รับแสง
ได้เจือจานด้วยน้ำหวานผ่านแมลง
ไม่เคลือบแคลงสงสัยในรักเธอ
โบราณว่าเมื่อรักนักก็มักหน่าย
แต่รัก****พี่มีให้ไม่หน่ายแหนง
ความคิดถึงคะนึงหายังรุนแรง
ฝากความหวานผ่านแมลงไปให้เธอ
เจือจันทร์ 24 เม.ย. 2546 14:45 น. - ID 32880 
728
2
0
24 เมษายน 2546 16:32 น. - comment id 130867
คนที่รักจริงนั้นมียังมีเยอะ แต่เธอเจอะรักลวงคอยห่วงหา ลองเธอเล่นเป็นสุขใจในอุรา แต่เธอคงไม่เสียน้ำตาใช่ไหมเธอ
24 เมษายน 2546 17:47 น. - comment id 130902
กลอนงามนิ
25 เมษายน 2546 12:35 น. - comment id 131174
ประทับใจคำมากค่ะ จดหมายจากสายฝน ด้วยรัก
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
