ดึกดื่นค่ำคืนแห่งความเหงา ละอองดาว...ที่เคยร่วงพราวในใจ....ฉัน อยู่อยู่ อ่อนแสงฉับพลัน ร้าวราน แสงฝัน ที่เคยมี......... สาดแสงตรงนี้ก็เพียงรางราง แต่ใจร่อแร่แรมร้างไปตามวิธี ค้นหาแสงรักเอย..ที่ส่องสว่างยามรักมี แต่ตอนนี้แลลดร้างแล้วรักลาไกล คิดถึงสุดหัวใจคนึงหา หวง "รัก" จับใจชาน้ำตาลินไหล หนทาง...แห่งเวลาเจ้าเอย อย่าพรากเธอไป ขอ "รัก" กลับเป็นเช่นละอองฟ้าสอใส.........พร่างนภา
ละอองดาว 16 ก.ย. 2544 12:46 น. - ID 3421 
514
0
0
16 กันยายน 2544 13:31 น. - comment id 11808
กลอนเพราะมากค่ะ (ดีน๊ะที่กระดาษไม่ขาดไปซะก่อน..ไม่ง้านจะได้อ่านมั๊ยคะเนี่ย..อิอิ) ^_^
18 กันยายน 2544 01:27 น. - comment id 11980
เพราะมากค่ะ...คุ้มกับการลบจนเมื่อยมือ...อิอิ
18 กันยายน 2544 12:00 น. - comment id 12071
ซึ้งอีกละ ฟังแล้วรู้สึกเศร้าจัง แต่เป็นอะไรที่เศร้าแบบอุ่นใจจังเลย จะดูผลงานอีกนะคะ ยังไงขอบคุณมากที่ออกความคิดเห็นให้เรา ^___^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
