หน้าส่วนตัว
อีกครั้งที่การจากไปของเขา
ทำให้คนนึงเศร้า จนหายใจไม่ไหว
ไม่มีแรงจะเดิน กลัวเหลือเกินกับก้าวต่อไป
ล้มอีกกี่ครั้งถึงยืนได้อย่างเป็นมา
ใส เศร้า
อย่าเศร้าเกินจนหายใจไม่เป็น
หลับตาจนลืมการมองเห็น...ว่าไร้ค่า
ความรักสอนให้ล้ม และลื่นไปกับเวลา
สอนให้กลัวและกล้าไปพร้อมๆกัน
อย่ากลัวเลยกับการเสียใจ... ร้องไห้ให้พอ
แล้วลุกขึ้นยืนต่อ เมื่อความสุขมีพอกว่าวันนั้น
เป๋ไปบ้างกับการเดินอีกครั้ง ที่เธอลืมมัน
แต่เมื่อก้าวได้ทัน... รอยเท้าเธอจะคงมั่นกว่าเดิม
.ใสซื่อ
ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า 17 มิ.ย. 2546 23:01 น. - ID 35343 
1191
6
0
17 มิถุนายน 2546 23:45 น. - comment id 147872
เพราะจังเลยค่า..ชอบจัง
18 มิถุนายน 2546 00:17 น. - comment id 147887
...
ไพเราะ..และให้
กำลังใจ.ดีดี.คืนนี้..
กับวัน ..ที่มี..
..อย่าหนี..ห่างไป..
มีล้ม..มีลุก..
แค่ซุก.. ร้องไห้..
ตื่นเช้า..พบวันใหม่..
ยิ้มสดใส.. สู้ต่อ..
...
..เรน..ขออนุญาต...แจม นะคะ...
18 มิถุนายน 2546 00:18 น. - comment id 147888
^_____^ มาเป็นกำลังใจคนเศร้าจ้ะ
18 มิถุนายน 2546 00:52 น. - comment id 147899
นู๋กอล์ฟแต่งกลอนได้น่าคิดมากเลยค่ะ..^_^
18 มิถุนายน 2546 08:59 น. - comment id 147925
เป็นกำลังใจ...ของคนกำลังเศร้าพอดีเลยคะ ขอบคุณมาก
18 มิถุนายน 2546 13:04 น. - comment id 147954
เ พ ร า ะ ค่ ะ . . . ช อ บ น ะ . . . =^_______^=
18 มิถุนายน 2546 13:37 น. - comment id 147971
ไม่รู้จะเขียนอะไรก็เขียนได้ดี้ดีนะ
18 มิถุนายน 2546 22:09 น. - comment id 148081
ขอบคุณค่ะNingtuasab สำหรับการแวะมาเยี่ยนเยือน ... น้องเรน พี่สาวคนนี้เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า พี่แจม ไม่ได้เศร้าอย่างเดียวน้า เข้มแข้งก็ได้ ผู้หญิงสีม่วง เรายังออนไม่ตรงกันสักทีเนอะ ยังไม่ค่อยรู้อะไรกันเลย ว้า... แล้วเมื่อไรจะได้ต่อกลอน กับ ผู้หญิงสีม่วงน้า เจ้ามอมแมมม เศร้าได้ แต่ก็ต้องสุขได้นะจ๊ะ .... แม่มดน้อย เมื่อวาน คุยได้แป๊ปเดียวเอง ต้องเข้า วิทยาลัยไปก่อน เมื่อไหร่จะออนตรงกันอีกน้า ไอดาโฮ .............................ขอบคุณนะ ไม่รู้จะเขียนอะไรเหมือนกัน (ย้อนรอย ) โฮะ โฮะ
18 มิถุนายน 2546 22:15 น. - comment id 148082
หูยยย .... แต่งเก่งจัง อิอิ วี๊ดด วิ้ววว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
