บางครั้ง...ก็เหนื่อยกับแค่การหายใจ โลกดูวุ่นวายดอกไม้ดูไร้สีสัน มุมหนึ่งของชีวิตกลายเป็นมุมเงียบงัน ซึ่งสิ่งมีชีวิตอย่างฉัน..ต้องอยู่ ต้องทน บางที..ฟ้าก็กลายเป็นสีใต้เปลือกตา ที่มืดมนจนไม่อาจค้นหา..และสับสน ไม่มีใคร ไม่เห็นใครเลยสักคน ชีวิตมืดโลกหม่นคนร้าวราย บางครั้ง...ก็ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น อยากเปลี่ยนหัวใจกลายเป็นหิน..ค่อยๆแตกสลาย แต่ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องรู้สึกอะไรมากมาย และกล้าทนกับความเดียวดาย...ที่ก้อนหินกับฉันได้ ไม่ต่างกัน
21 มิถุนายน 2546 13:25 น. - comment id 148615
เหอเหอ สองคนนี้ยังไง ผลัดกันเป็ฯหน้าม้า แต่กลอน โดนดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดสุดดดดดดดดดด

21 มิถุนายน 2546 13:42 น. - comment id 148620
เศร้าจังเลยนะคับ.. ยิ้มหน่อยน่า...^_^

21 มิถุนายน 2546 13:42 น. - comment id 148621
ง่า โดนแรงไหมอ่ะพี่

21 มิถุนายน 2546 14:12 น. - comment id 148623
ดีเหมือนกัน ให้ใจเป็นก้อนหิน จะได้ไม่เจ็บอย่างทุกวันนี้ โดนใจดีมากกกกกก

21 มิถุนายน 2546 14:21 น. - comment id 148624
ขอบคุณค่ะ รักคุณครับ กับ เจ้ามอมแมม โดนตัวเองเหมือนกันอ่ะเนี่ย หุหุ

21 มิถุนายน 2546 17:03 น. - comment id 148648
หายเหนือยไวไว พักใจก่อนนะ

21 มิถุนายน 2546 17:21 น. - comment id 148653
ช อ บ จั ง ค่ ะ เ ด๋ ว เ ข้ า ม า เ ก็ บ น ะ . . . ข อ เ ก็ บ น ะ ค่ ะ . . . =^_________^=

21 มิถุนายน 2546 20:40 น. - comment id 148687
..อย่าเศร้าดิค่ะ..
เรน..แวะมาหา นะ..
ยิ้ม...กับสิ่งที่ใกล้..
คือใจ..ที่หวาด..
..เรนขอให้วาด..
อย่าขาด..รอยยิ้ม..นะคะ..
(ยิ้ม..กับ..ตัวเอง..อีกครั้ง..
..ให้หวัง.. กับ ตัวเองใหม่..
สร้าง..กำแพงใจ..
อย่าหวั่นไหว...กับ..คลื่นพายุ...
..เรน..ขอแจม นะคะ..
เป็นกำลังใจ..
สร้างใหม่..วันนี้..
เรนขอ..คุณฝันดี..
ยิ้มมี.. นางฟ้า.. โปรยยิ้มมม...

21 มิถุนายน 2546 22:10 น. - comment id 148714
ก้อนหินก็ยังมีคุณค่ากับผืนดินนะคะ

21 มิถุนายน 2546 23:33 น. - comment id 148768
อ่านแล้วรู้สึกเหงาจับใจ

21 มิถุนายน 2546 23:57 น. - comment id 148781
เหอเหอ โดนแรงดิหวาน ก็ความเหงา เข้าเส้นเลือดนี่นะ จะใช้ชีวิต โดยไม่มีมันก็ไม่ได้ มีก็ ไม่ได้ สับสนเจริงงงงงง

22 มิถุนายน 2546 00:39 น. - comment id 148807
มายิ้ม อิอิ

22 มิถุนายน 2546 00:55 น. - comment id 148819
อยากเป็นเหมือนกันอ่ะ..ไอ้ก้อนหินเนี่ย... แต่ความเป็นจริงแล้ว.... ใจมันไม่ใช่ก้อนหิน ใจมันก็เลยหวั่นไหว......เอิ๊ก ๆๆ

22 มิถุนายน 2546 23:39 น. - comment id 149012
หายเหนือยไวไว พักใจก่อนนะ
จาก : รหัสสมาชิก : 1748 - idaho
+++
ขอบคุณค่ะ ^^
ช อ บ จั ง ค่ ะ
เ ด๋ ว เ ข้ า ม า เ ก็ บ น ะ . . .
ข อ เ ก็ บ น ะ ค่ ะ . . .
=^_________^=
จาก : แม่มดน้อยค่ะ
+++
เก็บไว้นานๆเลยนะ
ความคิดเห็น : ..อย่าเศร้าดิค่ะ..
เรน..แวะมาหา นะ..
ยิ้ม...กับสิ่งที่ใกล้..
คือใจ..ที่หวาด..
..เรนขอให้วาด..
อย่าขาด..รอยยิ้ม..นะคะ..
(ยิ้ม..กับ..ตัวเอง..อีกครั้ง..
..ให้หวัง.. กับ ตัวเองใหม่..
สร้าง..กำแพงใจ..
อย่าหวั่นไหว...กับ..คลื่นพายุ...
..เรน..ขอแจม นะคะ..
เป็นกำลังใจ..
สร้างใหม่..วันนี้..
เรนขอ..คุณฝันดี..
ยิ้มมี.. นางฟ้า.. โปรยยิ้มมม...
จาก : รหัสสมาชิก : 3384 - rain..
+++
จะพยายามนะจ๊ะ ขอบใจมาก
ความคิดเห็น : ก้อนหินก็ยังมีคุณค่ากับผืนดินนะคะ
จาก : รหัสสมาชิก : 2615 - นักเดินทาง(Skeczys)
+++
แต่คนเราก็มองข้ามมันบ่อยๆไม่ใช่หรอ เศร้าจังเนอะ
ความคิดเห็น : อ่านแล้วรู้สึกเหงาจับใจ
จาก : รหัสสมาชิก : 4205 - ใจปลายทาง
+++
ก็เขียนจากความเหงาเลยนี่นา
ความคิดเห็น : เหอเหอ โดนแรงดิหวาน ก็ความเหงา เข้าเส้นเลือดนี่นะ จะใช้ชีวิต โดยไม่มีมันก็ไม่ได้ มีก็ ไม่ได้ สับสนเจริงงงงงง
จาก : รหัสสมาชิก : 1915 - ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า
+++
คนแบบเดียวกันไงพี่
ความคิดเห็น : มายิ้ม อิอิ
จาก : รหัสสมาชิก : 2167 - windsaint
+++
ยิ้มตอบ
ความคิดเห็น : อยากเป็นเหมือนกันอ่ะ..ไอ้ก้อนหินเนี่ย...
แต่ความเป็นจริงแล้ว....
ใจมันไม่ใช่ก้อนหิน ใจมันก็เลยหวั่นไหว......เอิ๊ก ๆๆ
จาก : รหัสสมาชิก : 1766 - ผู้หญิงสีม่วง
+++
ดีแล้วค่ะ อย่างน้อยก็รู้สึกเป็น

31 กรกฎาคม 2546 16:03 น. - comment id 157696
เหนื่อยกับการหายใจ เพราะเธอไม่เหลือใครทุกสิ่ง ให้เธอรับรู้ไว้ว่าในโลกแห่งความจริง มีบ้างสิ่งที่เธอยังค้นหาไม่เจอ........ มาให้กำลังใจเจ้าค่ะ.

1 สิงหาคม 2546 19:23 น. - comment id 157997
ขอบคุณเจ้าค่ะ
