ทำไมเธอถึงอยากตาย

ยังแคร์

กลางดึกคืนหนึ่ง โทรศัพท์ในห้องของฉันดังขึ้น ฉันลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความหงุดหงิด ใครกันนะที่โทรมาดึกๆดื่นๆแบบนี้ นี่มันตีสองกว่าแล้วนะ แต่แล้วเมื่อฉันได้ยินเสียงจากปลายสาย ความหงุดหงิดที่มีก็หายไป กลายเป็นความตกใจเข้ามาแทนที่ เมื่อคนที่อยู่ปลายสายคือเพื่อนของฉันที่กำลังร้องไห้ฟูมฟายจนพูดเกือบไม่เป็นภาษา
หลังจากที่คุยกันสักพักฉันก็รู้ว่า สาเหตุที่ทำให้เพื่อนของฉันร้องไห้ก็คือผู้ชายเพียงคนเดียวที่กำลังเดินออกไปจากชีวิตของเธออย่างไม่แยแส ผู้ชายที่ได้ทุกอย่างไปจากเธอแม้แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผู้หญิง เพื่อนของฉันเล่าให้ฉันฟังอย่างยากลำบาก ทุกครั้งที่ก้อนสะอื้นมันมาจุกที่คอคือทุกครั้งที่ความเจ็บปวดมันมาจุกอยู่ที่ใจ แล้วมันก็กลายเป็นความเศร้าใจที่ติดตามมาที่หัวใจของฉัน และคำพูดคำหนึ่งที่ทำให้ฉันไม่นึกว่าเธอจะพูดออกมาก็คือ เธออยากตาย
สำหรับฉันแล้ว ฉันไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ หากเพื่อนฉันอยากจะตายเพื่อลบลืมความเจ็บปวดทุกอย่าง เพียงแต่ฉันคิดว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์ที่สุดหากเธอจะทำลายชีวิตตัวเองในขณะที่มีคนอีกหลายล้านคนกำลังดิ้นรนเพื่อที่จะมีชีวิตรอด และมันก็เป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุดถ้าเธอจะทำลายหัวใจพ่อแม่เพียงเพราะผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นเพียงคนแปลกหน้า ผู้ชายที่ไม่ได้เป็นคนยิ้มยินดีในวันที่เธอเกิด ผู้ชายที่ไม่เคยอดตาหลับขับตานอนเลี้ยงดูเธอจนเติบโต หรือแม้กระทั่งกอดเธอด้วยความรักที่แท้จริงแม้สักครั้ง...
ไม่ใช่ฉันไม่เคยสัมผัสกับความรู้สึกเหล่านี้ ฉันก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ต้องการความรัก และเคยแสวงหาความรัก 
แน่นอน...ฉันต้องเคยเจ็บปวดกับความรักด้วย
แต่ฉันจะบอกกับตัวเองเสมอว่า ความรักต้องตั้งอยู่บนสติ และหากครั้งใดที่เรารู้สึกเจ็บปวดเพราะความรัก นั่นเป็นเพราะรักของเราไม่ใช่รักที่แท้จริงต่างหาก ความรักที่แท้จริงนั้นจะต้องสร้างความสุขให้เราได้เสมอถ้าคนที่เรารักมีความสุข...แม้เราจะต้องสูญเสียก็ตาม...
คืนนั้น...ฉันวางโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก มันเหมือนกับฉันได้ฟังโศกนาฏกรรมเรื่องหนึ่งที่มันเกิดขึ้นจากความพลาดพลั้งและความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ แต่ฉันก็ดีใจที่เธอเลือกจะโทรมาหาฉันก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไร อย่างน้อยน้ำเสียงสุดท้ายขอเธอก็ทำให้ฉันสบายใจขึ้นว่าเธอจะไม่ทำอะไรโง่ๆอีก...
ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานนักหรอกที่ชีวิตของเธอจะกลับมาสู่ความสดใสอีกครั้ง แม้มันจะเปื้อนรอยมลทินจากอดีต แต่ทุกครั้งที่เธอมองเห็นรอยนั้นเธอจะรู้ว่า เธอได้ผ่านเหตุการณ์เลวร้ายนั้นมาแล้ว และมันจะไม่เกิดอีกเป็นหนที่สอง และฉันก็หวังว่าสักวันเธอจะรู้ว่า ความรักที่โลกใบนี้สร้างขึ้นมานั้นมันมีให้เธอตั้งแต่เธอเกิดแล้ว เพียงแต่มันไม่ได้เป็นของผู้ชายมักง่ายคนหนึ่งเท่านั้น...