ชายสองคน

ยังแคร์

ชายสองคนกำลังป่วยหนักด้วยกันทั้งคู่ 
และถูกจัดให้อยู่ในห้องคนไข้เดียวกัน 
ชายคนหนึ่งได้รับอนุญาตให้ลุกนั่งบนเตียง 
เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงทุกบ่าย 
เพื่อช่วยให้ของเสียไหลออกจากปอดได้สะดวกขึ้น 
เตียงของผู้ป่วยคนนี้ตั้งอยู่ 
ข้างหน้าต่างบานเดียวของห้องนั้น 
ส่วนชายที่อยู่อีกมุมหนึ่งต้องนอนจมอยู่บนเตียงตลอดเวลา 
เขาทั้งสองมักจะมีเรื่องราวพูดคุยแลกเปลี่ยนกันเสมอ 
ทุกๆ บ่ายเมื่อชายข้างหน้าต่างลุกขึ้น 
เขาก็จะเล่าให้เพื่อนร่วมห้องฟังถึงทุกสิ่งทุกอย่าง 
ที่เขามองเห็นผ่านหน้าต่างบานนั้น 
ขณะที่ผู้ฟังก็รู้สึกมีความสุขกับห้วงเวลาหนึ่งชั่วโมงดังกล่าว 
เพราะไม่เพียงทำให้โลกของเขากว้างขึ้น 
หากยังช่วยให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวา 
กับกิจกรรมและสีสันของโลกข้างนอกนั้นอีกด้วย 
ครั้งหนึ่ง 
เขาได้ฟังการพรรณนาถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง 
ที่มีเป็ดและห่านเริงเล่นน้ำกันอยู่ในทะเลสาบ 
ขณะเด็กๆสนุกสนานไปกับการละเล่นบนเรือ 
หนุ่มสาวเดินเกี่ยวก้อยพลอดรักอยู่ 
ท่ามกลางมวลดอกไม้หลากสีและสายรุ้ง 
โดยมีต้นไม้ชราสูงใหญ่เพิ่มความสงบงามให! ้กับสวน 
อีกทั้งยังพลอยเห็นภาพทิวทัศน์ของเมือง 
ที่ตัดกับเส้นขอบฟ้าโพ้นไกล 
เนื่องจากผู้อยู่ใกล้หน้าต่างได้บรรยาย 
ทุกสิ่งอย่างละเอียดลออถี่ถ้วน 
ชายอีกมุมหนึ่งจึงจินตนาการตามไปได้อย่างรื่นรมย์ 
ในบ่ายที่อากาศสบายๆวันหนึ่ง 
ชายคนนั้นได้เล่าว่ามีขบวนพาเหรดกำลังเดินผ่านไป 
แม้ชายอีกคนจะไม่ได้ยินเสียงดนตรีจากวงดุริยางค์ก็ตาม 
เขาก็สามารถสัมผัสมันได้ด้วยใจจาก 
ถ้อยบรรยายของเพื่อนร่วมห้องข้างหน้าต่างเป็นอย่างดี 
................. 
เวลาเคลื่อนคล้อยจากวันเป็นหลายสัปดาห์... 
เช้าวันหนึ่ง 
พยาบาลประจำเวรได้เข้ามาปฏิบัติหน้าที่ตามปกติของเธอ 
เพื่อดูแลทำความสะอาดร่างกายให้ชายทั้งสอง 
เธอได้พบว่าคนไข้ใกล้หน้าต่างได้สิ้นลมไปแล้ว 
เขาจากไปอย่างสงบในขณะกำลังหลับ... 
นี่นำมาซึ่งความเศร้าโศกเสียใจแก่เธออย่างมาก 
จากนั้นเธอก็เรียกผู้ช่วยให้นำศพออกไปจากห้อง 
เมื่อเวลาผ่านไปพอสมควร 
ชายที่อยู่อีกมุมหนึ่งของห้องจึงขออนุญาต 
ย้ายไปพักเตียงใกล้หน้าต่าง 
พยาบาลยินดีจัดการให้ตามความประสงค์ของเขา 
และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย 
เธอก็ขอตัวออกไปจากห้อง 
ปล่อยเขาไว้เพียงลำพัง 
แล้วเขาก็ค่อยๆ 
ยันตัวเองด้วยข้อศอกข้างเดียวเพื่อจะมองดูโลกข้างนอก 
ด้วยสายตาของตนเองเป็นครั้งแรก 
แน่ละ...เขาควรจะมีความสุขที่มีโอกาสสัมผัสมันด้วยตนเอง 
เขาชะเง้อคออย่างช้าๆ 
เพื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง 
แต่แล้ว! 
ภาพที่เขาพบกลับเป็นเพียงกำแพงโล่งๆ 
ชายผู้นี้จึงสอบถามพยาบาลในเวลาต่อมา 
อะไรกันเล่าที่ทำให้เพื่อนผู้จากไปของเขา 
เที่ยวได้พรรณนาเป็นคุ้งเป็นแควถึงสิ่งต่างๆ 
ที่อยู่นอกหน้าต่างบานนี้ให้เขาฟัง 
พยาบาลคนเดิมแจ้งให้เขาทราบว่า... 
แท้แล้วชายคนนั้นตาบอด 
เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย แม้แต่กำแพง 
บางทีเขาอาจอยากให้กำลังใจคุณก็ได้!