ดิสพงศ์

ดิสยเมธา

ดื่มน้ำตาบรรเทาความเศร้าโศก
หวังดับโรครักร้างให้พลางหาย
รองน้ำค้างทาฤทัยที่ใกล้ตาย
หวังละลายเถ้าถ่านแห่งวานวัน
ดับแสงดาวแสงเดือนให้เลือนหมด
หวังรินหยดน้ำตาจากตาฉัน
โดยไม่ให้ใครเห็นเป็นใครกัน
นั่งรำพันพิงมุมเพราะกลุ้มใจ
โบกลมพัดใบไม้ให้มีเสียง
หวังแค่เพียงคร่ำครวญหวนร่ำไห้
ใครจะซึ้งสำเนียงว่าเสียงใคร
เมื่อเสียงใบไม้กลบจนลบเลือน				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน