ธรรมชาติ

moji_kawa

มองดูฟ้าราตรีนี้ช่างว่างเปล่า
ดูเงียบเหงาไร้ดาวน้อยคอยแนบใกล้
เหงาหรือเปล่าฟ้าน้อย คอยห่วงใย
ก่อนนิทราหลับใหล ใจนิ่งลง
     จะฝากฟ้าถามดาว สาวเกลียวคลื่น
ทะเลระรื่น สนุกนึก ใจประสงค์
นอนกลางหาดทรายขาว ด้วยใจทรนง
ฟังทะเล ฟังสายลมให้เย็นใจ
     จากนั้นจะลืมเธอคนที่รัก
คนที่ห่วงมากนักไม่ห่างหาย
คนที่เต็มไปด้วย อบอุ่นไอ
ยิ่งรักเธอมากเท่าไหร่ ยิ่งปวดใจเท่า - เท่ากัน
     คลื่นซัดฟาดกับหาดทราย
ใจร้าวไหว ขาดสะบั้น
จบสิ้นแล้ว ซึ่งสัมพันธ์
น้ำตาที่รื้อตัน  เอ่อท้นใจ
     ยิ่งรัก ยิ่งเจ็บทวีคูณ
น้ำตาแห่งอาดูร ทำให้ใจยิ่งรอนไหว
สายลมพัดเย็นฉ่ำ ยังปวดปร่าทุกคราไป
ยิ่งเจ็บปวดหัวใจ ยามเมื่อมองออกไป
                                   รอบข้างกาย
     จำต้องร้างลา...
เพราะรักเธอมากกว่าใครทั้งหลาย
รักเธอมาก ไม่เอื้อนเอ่ยเทียมสิ่งใด
รู้เพียงว่า รักสุดใจที่ให้กัน
     หวังว่าเธอคงเข้าใจ
มิใช่ว่า  ฉันแปรผัน
ยังรักเธอ เคียงเช่นทุกคืนวัน
ที่ต้องจากเธอนั้น เพราะ รักมากไป
     มาก สุดจะกลั้น
เกินฉัน..ทานทนไหว...
กี่ร้อยพันตัวอักษร จะสามารถ
                           บรรยายออกไป
ก็ไม่เท่าหัวใจ  ที่รักเธอมากมาย
                           เกินขอบเขตอักษรบรรยายครบอารมณ์