ความเหว่ว้า...เดินทางมาพร้อมลมหนาว
ฟ้าสกาวมีดาวน้อย และดาวใหญ่
สายฝนพัดน้ำหลั่งทั่งหัวใจ
น้ำตาไหล ลงหลั่งอย่างพรั่งพรู
ชำระล้างหัวใจ...ใสสะอาด
แล้วนำเอาชายหาดเข้าขัดถู
ขัดให้ออกไปจากใจไร้เธออยู่
ไม่รับรู้ เรื่องราวนั้นของใคร
น้ำค้างพราว อยู่ส่วนใดของในโลก
คงมิอาจเศร้าโศก เทียบฉันได้
เจ็บปวดร้าวเจียนยิ่งหัวใจไหม้
มองอาทิตย์คราใดใจร้อนรน
ปวดรวดร้าวที่รักเธอมากกว่า
เธอเพียงเห็นคุณค่าแค่เศษผง
เจ็บพอแล้วหรือยัง ??? ใจวุ่นวน
กลับเถอะนะ...คนสู่คนเห็นค่าเรา
13 สิงหาคม 2546 21:06 น. - comment id 159824
คุคุ

13 สิงหาคม 2546 21:20 น. - comment id 159835
สิ่งที่เดินทางมาพร้อมกับลมหนาว คือหัวใจที่รวดร้าวและเศร้าหนักหนา สิ่งที่เดินทางมาพร้อมกับกาลเวลา คือน้ำตาที่ไหลหลั่งมาสู่หัวใจ ***แวะมาทักทายค่ะ***

13 สิงหาคม 2546 22:01 น. - comment id 159863
มาพร้อมกับลมหนาว คือสาวแก้มยุ้ยคนนั้น ... อิอิ

13 สิงหาคม 2546 22:52 น. - comment id 159879
ความว้าเหว่ที่เร้นกายในลมหนาว ส่งให้ดาวเคยสดสวยกลับหม่นหมอง ทำให้คนเคยเข้มแข็งน้ำตานอง โปรยละอองความปวดร้าวทำร้ายใจ หากลมหนาวช่างร้าวรานถึงเพียงนี้ ขอเพียงมีใครสักคนช่วยได้ไหม เอาไอรักแสนละมุนอุ่นละไม ห่อหุ้มใจให้หายหนาวคลายร้าวราน จะขอบคุณด้วยใจนี้ที่หวงแหน จะตอบแทนด้วยความรักที่อ่อนหวาน จะมอบกายให้คุ้มครองตลอดกาล ลมหนาวผ่านนานเท่าไรไม่หนาวเลย ส่วน OO_Paracetamol ก้อต้องทนหนาวต่อไปคนเดียว... เหมือนเดิม เศร้าเจงๆ
