แรกรัก

ม้าก้านกล้วย

พบกับเธอ วันนั้น ฉันยังจำ
ตาเธอฉ่ำ แววหวาน ขานคำหรู
มีอาทร ฉายใจ ให้รับรู้
เหมือนเคยอยู่ คู่กัน เนิ่นนานมา
ราวกับเป็น มิตรมาตร ชาติปางก่อน
ลิขิตเห็น เร้นซ่อน สิเน่หา
ให้พบพาน เพียงพิศ ชิดอุรา
ให้กลับมา ตรึงใจ ในชาตินี้
เธอเคยเชื่อ ตำนาน เล่าขานไหม
ไม่ว่าใคร ย่อมตระหนัก รักล้นปรี่
แม้แรกพบ พานผ่าน หวานฤดี
ครั้งเดียวที่ สบตา พาใจรัก
เหมือนมีด้าย แดงเหนี่ยว เกี่ยวนิ้วก้อย
ทั้งสองปลาย คล้องคล้อย ให้ประจักษ์
แม้นว่าปลาย ด้ายด้านนี้ มีใจภักดิ์
จะเห็นปลาย ด้ายรัก อีกด้านพลัน
พบกับเธอ วันนั้น ฉันกลับเห็น
ปลายด้ายแดง เป็นเส้นสาย คล้ายของฉัน
คล้องเกี่ยวก้อย เรียวสวย ด้วยด้ายนั้น
เส้นเดียวกัน กับใจฝัน ของฉันพอดี
ใช่แน่แล้ว มั่นใจ ใช่แน่แน่
ใจรับรู้ เพียงแค่ เธอคนนี้
คนที่ปอง มองหา มาทั้งชีวี
เอ่ยไมตรี ต่อเติม เอ๊ะ เริ่มยังไง.
         -(ม้าก้านกล้วย)-				
comments powered by Disqus
  • พระจันทร์ไม่ลืมคืน

    23 กันยายน 2544 23:31 น. - comment id 12666

    ซึ้งจัง  เอ...นั่นจิเริ่มไงดี...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน