ถึงเพื่อนคนหนึ่ง...ซึ่งเคยรัก

แว่นหนา

     ตื่นขึ้นมากับขอบตาที่บวมช้ำ
ผลจากการกระทำเมื่อคืนนี้
บ้าจังเนอะ ไล่เธอ เอทั้งที
พอเธอไปใยแอบมีน้ำตา
     รักเธอนั้นฉันต้องรักแค่เพื่อนกัน
เพราะเข้าเป็นมากกว่านั้นสำคัญกว่า
เราไม่ควรใกล้กันตลอดมา
ยามฉันท้อ เธอรักษา จนเอนใจ
     แต่จะลืมเธอจากฝันฉันได้หรือ
คนที่เคยกุมมือยามร้องไห้
คนที่ผูกพันกันมากกว่าใคร
อ้อมกอดอุ่นลืมได้หรือไรกัน
     สำหรับเธอคงไม่ยากเลยสินะ
ที่จะลืมฉันซะแล้วหลับฝัน
ก็เอาเถอะ...ห่มผ้าด้วยละกัน
ต่อแต่นี้ไม่มีฉัน ดูแลตัวเอง				
comments powered by Disqus
  • เม่า

    13 ตุลาคม 2546 16:47 น. - comment id 174118

    เศร้านะ...
  • ลูกเป็ดขี้เหร่

    14 ตุลาคม 2546 21:37 น. - comment id 174283

    นั่นสินะคะ  
    
         บางที ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
    
        ทำไม ต้องเสียใจ ในเมื่อเราเอง เป็นฝ่ายขอร้องให้เขาจากไป   
    
       เศร้าจังเนอะ
  • อาท

    6 พฤศจิกายน 2546 12:18 น. - comment id 179029

    ูู^^  บอกใครอะ อิอิ ^^ มาแจมไปเรื่อยเลยเรา

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน