ทั้งเรื่องเรียนเรื่องรักทั้งสองสิ่ง

เมธี หล่อประจักษ์ศิริ

ได้ยินยลเสียงน้องมาต้องหู
ต้องอดสูไม่ได้ชมภิรมย์หมาย
เสียงของเจ้าสดับดังอยู่ข้างกาย
แต่พี่ชายไม่ได้ใกล้ใจตรองตรม
ได้ยินเสียงเจ้าใกล้ไม่ไกลนัก
ถ้าพบเจ้าที่รักพี่คงสม
เพียงถ้าเจ้าเข้าใกล้ให้ได้ชม
ดวงตากลมเด่นดังกับดวงเดือน
ทั้งเส้นผมดำวาวยาวประบ่า
ดูใบหน้างามไม่มีใครเหมือน
ดูวับวามงามราวกับดาวเดือน
ยินเสียงเอื้อนเจ้าเอ่ยพี่เคยฟัง
เห็นเจ้าย่างห่างไปในระยะ
เกินที่จะเรียกเจ้าให้หันหลัง
ตัวพี่เหมือนตกไปในพะวัง
เจ้าคล้อยหลังหายวับไปกับตา
พี่นึกถึงท่าย่างของนางแก้ว
ลับไปแล้วสุดเรียกพร่ำเพรียกหา
แต่ภาพเจ้ายังประทับกับนัยตา
ทุกเวลาเห็นภาพเจ้าเนาว์อนงค์
เห็นรูปร่างทรวดทรงแม่อวบอัด
อยากผูกมัดใจนางดังประสงค์
แม้ถ้าได้เคียงข้างนางอนงค์
จะตายลงพรุ่งนี้พี่ยินยอม
ขอเพียงได้ชิดใกล้เจ้ามิ่งมิตร
ได้สนิทชิดเจ้าเฝ้าถนอม
แมลงวันริ้นไรไม่ให้ตอม
จะถนอมกล่อมเจ้าเนาว์คนงาม
เพียงแค่เจ้าเนาวรัตน์ตัดสินใจ
จะให้ทำอย่างไรไม่คิดขาม
อันตัวพี่นี้นั้นจะทำตาม
ขอคนงามเร่งรัดตัดสินใจ
ถ้าเจ้ามีปัญหาใดพี่จะช่วย
แม่คนสวยพี่ไม่ถามว่ายามไหน
จะเช้าสายบ่ายเย็นเป็นรีบไป
ช่วยแก้ไขปัญหาปุจฉานาง
อันเรื่องเรียนของเจ้าพี่เคยผ่าน
ทั้งการบ้านถามได้ไม่หมองหมาง
มีตรงไหนคาใจของน้องนาง
ไม่กระจ่างอย่างใดให้ถามดู
อันตัวพี่เคยเพียรเรียนมาหมด
เกรดก็ไม่รันทดไม่อดสู
ตัววิชาเมื่อได้มาไม่คืนครู
มันยังอยู่คู่พี่นี้มานาน
จะวิชา Thermo พี่ก็ได้
Plant Design พี่คล่องเหมือนคูณหาร
หรือจะเป็น Transport วิชาการ
พี่เคยผ่านมาแล้วนะแก้วใจ
PDC ก็ถามได้ถ้าอยากรู้
ให้ช่วยดู Stoi ก็ยังไหว
ถ้าคบพี่ขอให้เจ้านั้นเบาใจ
พี่ให้ใจรักจริงไม่ทิ้งนาง
ทั้งเรื่องเรียนเรื่องรักทั้งสองสิ่ง
เอาจริงจริงก็ได้ทั้งสองอย่าง
ไม่ต้องมีสิ่งใดมาคั่งค้าง
ทั้งสองอย่างพี่ช่วยเจ้าสบาย
ทั้งเรื่องเรียนเรื่องรักไม่หนักอก
เกรดไม่ตกหรอกเจ้าที่มุ่งหมาย
นอกจากพี่นี้จะดูแลกาย
พี่ช่วยได้แม้เรื่องเรียนลองเพียรดูฯ				
comments powered by Disqus
  • ตะแหง่ว

    16 พฤศจิกายน 2546 13:14 น. - comment id 182124

    อิ อิ มาช่วยตะแหง่วมั่งสิ
  • doctorchira

    17 พฤศจิกายน 2546 00:54 น. - comment id 182301

    @จะเล่นรักพร้อมกับเรียนความเพียรเลิศ
    จะบังเกิดลูกหรือใบให้ฉงน
    ถ้ามุ่งรักลูกจะเกิดแล้วพาจน
    ถ้าเรียนพ้นปริญญามาแนบกาย
        คิดดูให้ดีไอ้น้องจับปลาสองมือบ่ได้ดอก
  • ผู้หญิงไร้เงา

    17 พฤศจิกายน 2546 15:04 น. - comment id 182442

    ต้องขอบคุณซิจ๊ะคนดี
    ที่ช่วยฉันนี้มาเสมอ
    ทำให้ฉันไม่ต้องลำบากมากเลยเออ
    จึงขอบคุณเธอเสมอคนดี
    
    ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ***

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน