ราตรีอันสราญ วิมานในพงไพร

SWEET`Eyes


ในคืนค่ำ..แห่งราตรี
งานปาร์ตี้ก็เริ่มต้น
แขกผู้มาเยือนทั่วสกล
พร้อมใจมายล..มาเยือนเรา
จันทร์ควงดาวมาเป็นเพื่อน
ลมชวนเดือนรายล้อมรอบขุนเขา
น้ำโคลงเรือ..เพื่อหยอกเย้า
หิ้งห้อยเริงเร้ากับเงาไพร
จันทร์เต้นระบำกับผืนน้ำ
ตามจังหวะลำเรือไหว
จั๊กจั่นบรรเลง..เพลงจับใจ
เราอยู่ในฝันละไมร่วมกัน
แก้มอิงซบกับไหล่อุ่น
แทนหมอนหนุนอันสุขสันต์
บนเรือสราญ..ลำนั้น
ฉันยังจดจำได้ดี
เธอกระซิบอะไรที่ข้างหู
เสียงยังกึกก้องอยู่..ในวันนี้
จันทร์เจ้าขาเป็นพยานให้ที
แสงดาวริบหรี่เหมือนตรอมใจ
หัวใจใครไม่แน่วแน่
ปรวนแปรไปตามสายน้ำไหล
ขึ้นขึ้น ลงลง เรื่อยไป
หัวใจบอกอะไรไม่ได้จริง
อรุณเบิกฟ้าพากระจ่าง
ส่องทางให้เห็นสรรพสิ่ง	
ฉันพบว่าความฝันกับความจริง
แข่งขันกันวิ่งไปคนละทาง
				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    6 มกราคม 2547 23:13 น. - comment id 198929

    กลอนบทนี้ผู้หญิงไร้เงาจำได้ว่าลงกลอนไปแล้วครั้งหนึ่งใช่ไหมค่ะ  อ่านแล้ว  จำได้ว่าเป็นบทที่ชอบมาก  เพราะเนื้อหาไพเราะและมีความหมายดีมากเลยค่ะ  ชอบมากเลยนะค่ะสำหรับบทนี้
  • SWEET`Eyes

    7 มกราคม 2547 00:25 น. - comment id 198954

    ตอบผู้หญิงไร้เงา..ไม่เห็นบอกชื่อเล่นกันบ้างเลยนะค่ะ อยากรู้จักค่ะ..พั้น
  • แทนคุณแทนไท

    7 มกราคม 2547 11:00 น. - comment id 199056

    มาทักทายอีกรอบครับ ชอบกลอนที่คุณเขียนมาก งดงาม และทรงความหมายมาก...เก่งจัง
  • แทนคุณแทนไท

    7 มกราคม 2547 11:00 น. - comment id 199057

    มาทักทายอีกรอบครับ ชอบกลอนที่คุณเขียนมาก งดงาม และทรงความหมายมาก...เก่งจัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน