ร้อนแดด สิแผดวน จะครวญ ระดะรวนระคางกาย ผิวเรียมจะเกรียม พละ จะวายต์ ก็นุช ขาดสวาทเลือน ผิวขลุ่ยระริกสรรพสำเนียง จรัสเสียงเพียงเสมือน พรายพัดระบัดนุสติเตือน กาล เยือนจึงแปรใจ รอนรอน พยับทิวะผงาด สุริย์สาดสว่างไพร เหมื่อมอง ณ ทุ่ง ตละไสว อติตาให้ปรารมย์
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน 7 ม.ค. 2547 20:10 น. - ID 44144 
829
3
0
7 มกราคม 2547 20:34 น. - comment id 199334
เข้ามาอ่านเฉยๆ ก้อดีนะ
7 มกราคม 2547 22:40 น. - comment id 199359
มาชื่นชมผลงานค่ะ แบบนี้แต่งไม่เป็นฉะนั้นขอชื่นชมอย่างเดียวแล้วกันนะค่ะ
8 มกราคม 2547 09:29 น. - comment id 199504
เข้ามาแม้ไม่ชม ก็ดีใจครับ
8 มกราคม 2547 10:44 น. - comment id 199538
เข้ามาทักทายด้วยค่ะ ตอนแรก กะ จะช่วยตั้งชื่อให้ แต่พออ่านกลอนเสร็จ ยากจังค่ะ ตั้งไม่ถูกเลย ติดตามผลงานอยู่เสมอค่ะ
8 มกราคม 2547 10:55 น. - comment id 199551
เป็นงั้นไป แต่ไงก็ขอบคุณมากครับ ผมก็แอบติดตามคุณ100เหตุผล อยู่เช่นกันครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
