ใจเจ้าเอ๋ย ใจเจ้ากรรม ชอกช้ำแท้ ฝากรอยแผล รักร้าง อ้างว้างให้ เธอตัดขาด ไม่เหลือ แม้เยื่อใย อยากปล่อยให้ รักเลยผ่าน นานนิรันดร์ แต่ว่าใจ ข้าเอ๋ย เคยช้ำชอก ด้วยเพราะรัก กลับกลอก ใจเปลี่ยนผัน ทำไม่ได้ เพราะใจรัก ยังผูกพัน อยากจะรู้ เธอทิ้งกัน เพราะอะไร หรือฉันดี เกินไป ใคร่ขอถาม ขอตอบความ ตามใจ ไม่ว่าได้ ก็ไม่บอก รักคนชั่ว กลั้วเกลือกไป ฉันจะได้ ชั่วให้ สมใจเธอ หรือว่าฉัน ไม่มี เวลาให้ หรือว่าใจ ของฉัน นั้นคอยเก้อ ขอเถิดนะ อย่าแก้ตัว เถิดนะเธอ ฉันรับได้ เสมอ ว่าร้างลา หรือเจ้าเปลี่ยน ใจแล้ว แม่แก้วขวัญ บอกกับฉัน สักวัน ไม่เสียหน้า แล้วร้องไห้ ทำไม แม่ยอดยา ขนาดข้า ถูกทิ้ง ยังไม่เลย เพราะยึดถือ คติ ที่แม่สอน รักอาจมี แคลนคลอน มีชาเฉย อย่ารักเขา ใหลหลง ปลงเถิดเอย ร่ำเฉลย ธรรมดา ของโลกเรา ไปเถิดนะ ไปดี พี่ยกโทษ ไม่ขอโกรธ ให้ใจ นั้นอับเฉา เพราะท่องไว้ สักวันหนึ่ง คงทิ้งเรา ไปเถิดเจ้า ทิ้งไว้ เพียงเพื่อนกัน
พิกุลทอง 14 ม.ค. 2547 20:57 น. - ID 44612 
965
8
0
14 มกราคม 2547 21:29 น. - comment id 202757
ก็ดี
14 มกราคม 2547 21:34 น. - comment id 202760
ค่ำคืนนี้แสนเงียบเหงา บอกเล่าเรื่องราวฝากดวงดาวและฟากฟ้า ถึงคนใกล้ แต่เหมือนใกลตลอดเวลา รู้มั้ยตั้งแต่เธอมาจากลา ฉันก็อยู่ กับความเหว่ว้า กับ รอยน้ำตาที่ร่วงริน คุณพิกุลทองเลิกเศร้าเถอะนะค่ะ ยังมี 100 เหตุผลเป็นเพื่อนอยู่ทั้งคน *______________*
14 มกราคม 2547 22:19 น. - comment id 202781
โอ้อกเอ๋ยเคยประจักษ์ถึงรักร้าง ให้อ้างว้างว่างเปล่าอย่างเหงาหงอย สัมพันธ์ไร้ใยเยื่อไม่เหลือรอย ที่รอคอยคือทุกข์รอรุกราน เข้าใจความรู้สึกครับ ที่ปลอบได้ คือทำใจครับ ส.ธนฺวนฺตรี
15 มกราคม 2547 06:54 น. - comment id 202865
สักวันหนึ่ง คงทิ้งเราอย่าเศ้าไปเลยพี่ น้องคนนี้ก็ยังอยู่รู้ความหลัง เคยเจ็บมาเจียงปางตายแบบเดียวกัน แต่ทุกวันน้องก็ยังยิ้มอยู่ได้ไม่อายใคร หายไปนานเนิ่นนานเพิ่งผ่านกลับ เจ็บปวดนักกับความรักที่เรียกหา ต่อนี้ไปน้องคนนี้ไม่นำพา ไม่เอาแล้วรักบ้าๆอยู่ประสาเด็กบ้าดีกว่าเอย..
15 มกราคม 2547 08:16 น. - comment id 202875
เอายาดองมาแก้ช้ำใน
15 มกราคม 2547 11:53 น. - comment id 202929
เมื่อพิกุลทองเศร้าเราก็ช้ำ ใครกันนะใจดำทำเธอได้ ทำใจเจ็บใจปวดรวดร้าวไป สงสารใจเหลือเกินเขาเมินเธอ.. ตัดใจเสียเถอะนะอย่าเศร้าอีก มีบางสิ่งที่เพื่อนรักอยากเสนอ ขอนั่งเป็นเพื่อนตรงนี้ได้ไหมเออ อยากเห็นเธอกลับเป็นเช่นคนเดิม... เป็นเพื่อนได้มั้ยคะ...ตะแหง่วเรียนเอกอังกฤษเหมือนกัน อยู่ปี1ค่ะ..
15 มกราคม 2547 13:02 น. - comment id 202957
หน้าส่วนตัว
โถพิกุลดอกน้อยต้องโศกเศร้า
มาแต่งกลอนวอนเว้าเมื่อเขาทิ้ง
พิกุลน้อยร่วงลงบนพื้นดิน
เมื่อเขาสิ้นร้กเจ้าเศร้าระทม
เขาไม่รักเพราะอะไรไม่ต้องถาม
คนจะไปห้ามไว้คงไม่อยู่
แม้วันนี้ไม่ไม่เงาของเขาคู่
ขอให้รู้ฉันนี่ไงเป็นกำลังใจให้เธอ
หลังฝนตกฟ้าใสเสมอนะคะ
15 มกราคม 2547 13:44 น. - comment id 202967
ไม่ใช่คู่ จึงคลาดแคล้ว แห้วหนีหน้า ไยใฝ่หาให้ดวงจิต คิดเศร้าหมอง วาสนา ชะตานั้น พลิกผลันน้อง ถ้คู่ครอง สองสมสร้าง ด้วยบุพเพฯ
15 มกราคม 2547 15:44 น. - comment id 203021
อย่าคิดมากไปเลยน้องรัก ถ้าเขาไม่ใจภักดิ์มอบให้ ก็จนลืมเสียเถิดและตัดใจ อย่าไปรักเขาให้ใจช้ำตรม *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ อย่าเศร้าไปเลย ยังไงพี่ก็ยังอยู่เป็นกำลังใจให้เราเสมอจ๊ะ*-*
15 มกราคม 2547 18:03 น. - comment id 203112
...อันความรักมักลวงหลอก เอาใจออกแลกรักแล้วหักหาน ถึงช้ำมาก็อย่าได้ร้าวราน คืนและวันผันผ่านจะจางคลาย... มาเป็นกำลังใจค่ะ อย่าเศร้าไปเลยนะคะ
15 มกราคม 2547 18:40 น. - comment id 203142
ไปเถิดทั้งคู่ ไปสู่ประตูสวรรค์.........ลูกทุ่งซักขวดไหมค่ะ เธอจะไป เรื่องของเธอ ฉันช่างหัว ไม่เห็นกลัว ขาดเธอ แล้วจะเหงา ช้ำจนชิน หัวใจชา สะแล้วเรา ดื่มให้เมา เพื่อพรุ่งนี้ จะลืมเธอ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
