..๏ สไบหอม..พยอมใจเคยใกล้ชิด มาห่างจิตจากไกลโหยไห้หา ยามราตรีพี่-น้อง ครองนิทรา บัดนี้กลับร้างรา..เหมือนมิเคย.. อกเคยอุ่นละมุนละมัยได้เคียงข้าง กลิ่นสาบสางยังจรุงฟุ้งเฉลย ผ่านคืนวันผันใจคล้ายละเลย สิ่งที่เคยกลับมิเห็นเช่นก่อนกาล.. ฤๅจักต้องหนาวใจในครานี้ ดวงฤดีก่อนเคยเปรยหวามหวาน กลับขื่นขมตรมเศร้าร้าวดวงมาน มิสราญหมองหม่นยากด้นนัย.. ยากเรียกคืนกลับหลังดั่งความคิด ด้วยว่าจิตแปรเปลี่ยนหมุนเวียนได้ ช่างพลิกผันเกินรับสดับไป ทุกข์ท่วมใจจึงเพียรเขียนเป็นกลอน.. สไบเอ๋ย..ก่อนเคยมาอิงแอบ กายใจแนบแน่นสนิทชิดสมร จึงร่ำไห้โหยหาว่าอาวรณ์ อกสะท้อนแสนเทวษด้วยเหตุตน.. จะกู่เรียกร่ำร้องทำนองเศร้า เหมือนไร้เงาคืนกลับแสนสับสน ดั่งพี่-น้องคล้องใจในกมล ต้องดั้นด้นห่างเหินเกินมองตาม .. สไบหอม..พยอมใจของน้องน้อย จักต้องคอยอีกเท่าใดขอไต่ถาม อยากให้รับรู้ซึ้งซึ่งบทความ ว่าทุกข์ลามโรมเศร้าใครเล่าทำ..? จวบราตรีมาเยือน ณ เวหน ฟากฟ้าหม่นหมองจิตคิดถลำ ใครกันหนอคลอเคล้าเหย้าประจำ ขับลำนำเพลงพิณจากถิ่นไกล .. โอ้ละหนอ..ศศิเพ็ญงามเด่นฟ้า ปลอบจิตข้าคลายตรมระทมไห้ หลากดารากระพริบเยือนดุจเพื่อนใจ ฤๅเทียบเท่าคนไกล...อย่าหมายเทียม.. ใจเจ้าเอยเคยเช่นเย็นสงบ กลับต้องพบความเศร้าเข้าเต็มเปี่ยม แสนปวดปร่าอุราข้าไหม้เกรียม ด้วยมิเตรียมห้ามจิตคิดให้ปลง.. สไบหอม..พยอมใจใครคนนั้น คงลืมวันลืมคืนชมื่นหลง ทั้งที่เคยสัญญาว่ามั่นคง กลับติดกรงบ่วงอื่น..น้องขื่นทรวง.. สไบหอม..พยอมใจคนไกลเอ๋ย ก่อนชิดเชยเคียงคู่ดูดั่งหวง กลับทิ้งร้างห่างหายในแดดวง คงลับล่วงกลายคำ..ลำนำเรา.. พี่และน้องเคยคล้องใจเคียงข้าง กลับอ้างว้างเดียวดายกลายเป็นเศร้า คงยากยิ่งสิ่งใดหมายบรรเทา บันทึกเรา..ฤๅยลยิน..ตราบสิ้นฟ้า ๚ะ๛
อัลมิตรา 17 ม.ค. 2547 01:05 น. - ID 44750 
1112
12
0
17 มกราคม 2547 01:32 น. - comment id 203847
อยากรู้จริงว่าใครสไบหอม ที่เคยดมเคยดอมเคยกล่อมขวัญ หอมสไบอบอวลชวนผูกพัน คนไกลนั้นหลบหน้าไปหาใคร สไบหอมพยอมใจไม่มาหา อัลมิตราโศกยิ่งนั้นจริงไหม โธ่เอ๋ยโธ่ช่างเขลาเจ้าสไบ ไม่รู้ซึ้งว่าใครเขาแอบคอย
17 มกราคม 2547 01:42 น. - comment id 203853
อกเคยอุ่นกรุ่นไอยามใกล้ชิด ประทับจิตกลับเศร้ากลับเหงาหงอย กู่เรียกร้องเท่าไรไม่ทิ้งรอย หนีห่างลอยหลบหน้าไม่มาเลย ฤๅจักต้องหนาวใจด้วยไม่รู้ สไบไม่มาดูมาเฉลย ว่าที่ทิ้งที่ร้างอย่างเฉยเมย ด้วยเพราะเอ่ยสิ่งใดให้เจ้าเคือง
17 มกราคม 2547 01:50 น. - comment id 203864
จะกู่เรียกร่ำร้องก้องท้องฟ้า จะกล่าวท้าว่าข้าจะหาเรื่อง จะขุดพลิกแผ่นดินจนสิ้นเมือง จะกระเดื่องต่อสวรรค์จนวันตาย โอ้ละหนอ..ศศิเพ็ญงามเด่นฟ้า เห็นสไบบอกข้าเถิดโฉมฉาย ตลอดมาข้าหาจนตาลาย ไร้จุดหมายอ่อนล้าสุดอาลัย
17 มกราคม 2547 02:03 น. - comment id 203873
กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมเสมอนะค่ะ
17 มกราคม 2547 02:03 น. - comment id 203875
ใจเจ้าเอ๋ยเคยเย็นเช่นสายน้ำ กลับชอกช้ำรันทดไม่สดใส ยิ่งร้อนรุ่มยิ่งคะนึงถึงสไบ ที่ทิ้งร้างห่างไปไม่อาวรณ์ เคยสาบานบอกรักกลับหักหลัง สิ้นความหวังช้ำชอกยิ่งหลอกหลอน เคยชิดเชยชมกลิ่นร่วมยินกลอน สายตาค้อนน่ารักยังปักทรวง
17 มกราคม 2547 02:11 น. - comment id 203879
สไบหอม..พยอมใจใครคนนั้น ข้ายังรั้นรักเจ้ายังเฝ้าหวง แม้จะต้องชอกช้ำด้วยคำลวง ในแดดวงเจ้าสไบมีใครรอ ชีวิตก้าวผ่านฝันไปวันหนึ่ง ยังรำพึงต่อสวรรค์ทุกวันหนอ ให้เจ้าซึ้งถึงใจว่าใครรอ สไบเอยข้าพ้อขอเจ้าคืน
17 มกราคม 2547 02:12 น. - comment id 203881
....สไบหอมจอมขวัญที่ฉันได้ ยังเก็บในกมลไร้คนเห็น แทนสัมพันธ์ฉันเธอเสมอเป็น- เพื่อนรู้เห็นดวงใจใครอีกคน... ...............สวัสดีครับ..................
17 มกราคม 2547 05:47 น. - comment id 203914
คงจะเป็นสะใบทองของนางนาค แฟนพี่มากจึงมีกลิ่นสาบสาง ไม่เป็นไรเราพกของเครื่องลาง แต่ถ้าร้องครรวญครางคงวิ่งตาย. อิอิกลิ่นยังพอทน ถ้ามีเสียงโหยหวลด้วยวิ่งตับแลบ อิอิ...
17 มกราคม 2547 13:04 น. - comment id 204014
กลิ่นสไบครานั้นยังอวบอบ สะท้านทบครวญร่ำถึงน้องแก้ว น้องร้างลาไกลไม่มีแม้วี่แวว อกพี่คงแคล้วจากน้องนาง
17 มกราคม 2547 16:39 น. - comment id 204149
คิดไม่ออก บอกเป็นเพลง สไบแพร ชรินทร์ นันทนาคร : : Key F สไบน้องแทนกาย หอมมิวายคลายกลุ้ม หอมกระถินกลิ่นปทุม ดั่งไฟรุมสุมทรวงห่วงหา สไบเจ้าเอ๋ยแทนกาย หอมมิวายคลายพร่า ทุกค่ำคืนกลืนน้ำตา ปวดอุราเพราะเจ้าของสไบ รักคนที่เขาไม่รักเรา จึงต้องเศร้าเคล้าแต่สไบ แสนสุดระทมใจ โอ้สไบขอให้เจ้าเป็นพยาน อกข้านี้คงต้องร้าวราน ทรมานทุกวันคืน แม้ชีวิตจะขมขื่น ข้าทนฝืนยอมรักเพียงสไบแพร อกข้านี้คงต้องร้าวราน ทรมานทุกวันคืน แม้ชีวิตจะขมขื่น ข้าทนฝืนยอมรักเพียงสไบแพร http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1463
17 มกราคม 2547 17:39 น. - comment id 204170
มาอ่านก็คุ้มแล่วค่ะ ทั้งคนเขียนทั้งคนตอบ
17 มกราคม 2547 20:40 น. - comment id 204274
แวะมาทักทายค่ะ
18 มกราคม 2547 21:37 น. - comment id 204739
มาปลอบโยน อ่อนไหว ที่ใจเจ้า อย่ามัวเศร้า น้อยใจ กระไรนั่น ยังอยู่ใกล้ แนบสนิท ชิดชีวัน ไม่จากกัน อย่าโศก วิโยคครวญ แล้วชวนน้อง มาชม สวนศรี ให้เปรมปรีดิ์ หมดสิ้น กำศรวล กุมมือเหมาะ เกาะเกี่ยว แล้วเลี้ยวชวน ชมหมู่มวล พฤกษา นานาพันธุ์ นั่นบุหรง โฉมยง งามเหมือนเจ้า นั่นคัดเค้า กระดังงา และปาหนัน โน้นประยงค์ หอมระรื่น ชื่นชีวัน แล้วก็นั่น มณฑา สารภี ดอกตูมตูม ขาวสั้น นั้นยี่หุบ.. พุดน้ำบุศย์ หอมแม้น มารศรี บัวสวรรค์ จันทร์กระพ้อ บานบุรี แล้วราตรี กลิ่นเศร้า กระเส่าใจ หมู่มวลไม้ มากพันธุ์ อร่ามศรี แต่ไม่มี ให้หวล ชวนหลงไหล เท่าที่กุม แขนคล้อง ประคองไป ชี้ชมไม้ เริงรื่น ช่างชื่นทรวง..
19 มกราคม 2547 20:10 น. - comment id 205039
มาเยือนคุณ ขอโทษที่คิดได้ช้า...คิดถึงเสมอ.
19 มกราคม 2547 22:38 น. - comment id 205074
ขอบคุณค่ะ ทุกๆคน ..
19 มกราคม 2547 23:24 น. - comment id 205083
โอ้อกเอ๋ยอ่อนใจสไบสาง ไยเศร้าซึมเหินห่างยังสงสัย มีเรื่องร้ายระเบิดลงที่ตรงใด ยากทำใจสดชื่นกลับคืนฤๅ ใครก่อเรื่องเคืองใจที่ไหนหนอ อุตส่าห์รอแทบตายไปไหนหือ กลับมาแล้วโกรธกันยิ่งมันมือ พิมพ์ไม่หยุดขอดื้อจนเห็นใจ
19 มกราคม 2547 23:36 น. - comment id 205088
จะให้ทำอย่างไรให้ยกโทษ จนหายโกรธหายเคืองเรื่องไหนไหน บอกมาเถิดจะทำตามสั่งไป ขอสไบอย่าเมินเหินห่างเลย หากเกลียดมากจะไล่กันจงยันเถิด ยิ่งไม่ตอบยิ่ง hurt ยิ่งเหลือเอ่ย ฤๅสาบสางจางหายไปแล้วเลย อยากให้เผยความในใจให้รู้ที
20 มกราคม 2547 12:14 น. - comment id 205238
คุณพี่เสือ นี่ก็น่าตีเสียจัง .. ๕๕๕ .. มายั่วให้หัวร่อจนได้ .. อ๊ะ สักหน่อย .. เห็นใจหรอก ทั้งยกทะเล ยกบก มาเยี่ยม .. ขอฝังความทรงจำแต่ก่อนเก่า ลบเรื่องราวที่ผ่านเมื่อกาลหลัง ณ ริมฝั่งสายธารกานท์ภวังค์ คิดถึงครั้งแรกเดิมเคยเริ่มมา ให้สะท้อนเมื่อย้อนตอนครั้งนั้น ร่ายรำพันกาพย์โคลงโยงหรรษา อีกฉันท์กลอนมากพจน์รจนา เสกสรรค์เสริมอักษราคราเยือนยล มากพี่น้องคล้องใจแนบสนิท ดุจใกล้ชิดผูกจิตทั่วทิศหน มิตรภาพต่างแลกให้ในบัดดล ด้วยต่างคนทราบซึ้งซึ่งหนึ่งนัย นาฏกรรมอำลาคราครั้งนี้ บทกวีจะสื่อชื่อนั้นให้ สไบหอมพยอมเจ้า..จำจากไกล จึงพักใจหลบซ่อนตอนระทม
20 มกราคม 2547 12:20 น. - comment id 205241
แวะมาเขียนคำขานหวานอีกรอบ ร่ายกลอนตอบด้วยหทัยคล้ายขื่นขม ดุจห่างมิตรสนิทญาติอาจต้องตรม เกินคิดข่มอาวรณ์สะท้อนเปรย มิตรภาพตราบสิ้นดินถิ่นฟ้า เคยนำพาสุขใจใคร่เฉลย ต่อนี้ไปทำอย่างไรเล่าทรามเชย จึงเสบยอย่างก่อนย้อนอีกที จะคิดถึงซึ้งใจหรือเปล่าหนอ ? เคยเคียงคลอสุขสันต์ฉันท์น้องพี่ ร่ายคำกลอนตอนระกำช้ำฤดี น้ำตาปรี่สองแก้ม..หมายแรมลา
20 มกราคม 2547 12:24 น. - comment id 205245
คงซัดเซพเนจรดั่งกาลก่อน ลิงเร่ร่อน..แสนอนาถดุจปราชญ์ว่า ไร้พำนักพักพิงอิงชีวา ท่ามพนาตามถิ่นดินแดนดง นกขมิ้นกลับคอนตอนสนธยา แต่ตัวข้าฯเดียวดายคล้ายจะหลง ในไพรพฤกษ์พยัคฆ์ร้ายหมายปลิดปลง ชีพยืนยงหรือมลาย..ยากหมายคำ จังงังเอ๋ย..ก่อนเคยมีพวกพรรค ล่อลิงหลักรุกเล่นให้เป็นขำ บัดนี้แค่นจะเขียนเพี้ยนกระทำ ให้ระกำนึกถึงคืนที่ชื่นทรวง
21 มกราคม 2547 11:47 น. - comment id 205713
เมื่อลมรักโถมพลันให้สั่นหนาว บ้างก็ร้าวใจยับจนจับไข้ บ้างก็อุ่นด้วยใจได้แนบใจ บ้างก็ยิ้มรื่นได้ไม่แยแส มิตรภาพตราบสิ้นจวบดินฟ้า การอำลาพรากใจ?...มิใช่แน่ สรรพสิ่งสสารอาจผันแปร แต่ความรักที่แท้ย่อมอยู่ทน ลำนำรักหวานครั้งยังแจ่มจ้า กำลังใจจักพาไปทุกหน ใครจากมาจากไปไม่เคยจน แค่จากคนเปลี่ยนได้ฤๅใจเรา
21 มกราคม 2547 11:58 น. - comment id 205718
มิตรสหายมากมายในโลกนี้ สไบใหม่มากมีมากกลิ่นหอม สารพัดมะรุมมะตุ้มล้อม ไยจึงยอมโศกสิ้นกับกลิ่นสาง สไบเก่าเก็บเอาไปซักแห้ง สไบใหม่ดัดแปลงมาห่มร่าง กลิ่นใหม่นั้นไม่กี่วันก็พลันจาง ด้วยกลิ่นนางหอมกลบลบเลือนแล
23 มกราคม 2547 00:56 น. - comment id 206328
ม้าลาย
25 มกราคม 2547 03:39 น. - comment id 207379
คุณลูกชายลมใต้..ที่ว่างมาก เมื่อกลิ่นหอมพยอมเจ้ากรุ่นเคล้าอยู่ ใครจักสู้เทียบค่ามารศรี ยังตราตรึงคะนึงหาทุกราตรี หวังสไบผืนนี้โอบกล่อมกาย หากว่าสายสัมพันธ์ยังมั่นจิต เจ้ามิ่งมิตรควรรู้ดูความหมาย รักที่มอบตอบแทนมิแคลนคลาย เสื่อมสลายกับกาลที่ผ่านมา สไบน้อง..หวังปองมาเคียงข้าง กลับอ้างว่างมิชื่นรื่นหรรษา แสนสาหัสสาสมขมอุรา เจ้าเบือนหน้ามิคืนผืนอกเดิม.. ตอบช้าไปหน่อย ขออภัยนะคะ คือว่า คืนวันที่ 21 ตอบไปแล้วหลายชุดแต่ทางweb มีปัญหานิดหน่อย ตอนนี้ทางเวปมาสเตอร์แก้ไขจัดการเรียบร้อยแล้ว จึงย้อนกลับมาตอบอีกหนค่ะ (แต่ไม่ยักจะเขียนเหมือนเดิมนะ ..) **** ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณม้าลาย
26 มกราคม 2547 00:20 น. - comment id 207749
หนึ่งราตรีหนึ่งหนาวยาวนานนัก ยิ่งพลาดรักยิ่งเหงายิ่งเศร้าหนอ สไบร้างสลักรักที่ถักทอ จากหัวใจหนึ่งรอให้หวนคืน ยากกล่อมน้องตัดใจสไบแล้ว นั่งปอกแห้วมีดบาดมิอาจฝืน ใส่น้ำเชื่อมน้ำแข็งป่นทนกล้ำกลืน นั่งสะอื้นซดความหวานแห่งกานท์กรอง อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก หากยังยากเทียบหวานแหววแห้วกระป๋อง สไบอื่นมากมายยังก่ายกอง พาดรอน้องมาหอมนะจอมใจ
26 มกราคม 2547 23:05 น. - comment id 208110
หนึ่งราตรีที่ผ่านยังขานหา สักหนึ่งคราหากใจใคร่เฉลย สไบน้อยคอยห่มกอดกายเกย เหมือนดั่งเคยคงสุขมิทุกข์ตรม หากแต่มาร้างลาอุราร้าว ให้นอนหนาวเดียวดายคล้ายขื่นขม รักมิชื่นฝืนเก็บเจ็บระบม ที่มากบ่มจำเพาะเกาะกัดใจ โอ้ว่าหนาวคราวนี้ฤดีเอ๋ย คงยากเปรยว่าเศร้าร้าวเพียงไหน สไบร้างห่างเหินเมินห่างไกล สุดที่ใจจะคว้ามาเชยชม..
27 มกราคม 2547 00:10 น. - comment id 208141
ทุกราตรีทุกวารที่ผ่านแล้ว คอยยินแว่วเพียงคำที่พร่ำขอ แม้หนาวเหน็บเพียงไหนไม่เคยพอ คงนั่งรอเสียงแผ่วจากแก้วใจ เพียงอิจฉาตาร้อนนอนไม่หลับ สไบสางกลิ่นอับยังหอมได้ ทั้งอบอุ่นกรุ่นนักรักจริงใจ เจ้าสไบคงยิ้มเอิบอิ่มทรวง แม้หนาวนี้ผิงไฟไม่หายหนาว แสนปวดร้าวอกแล้งด้วยแรงหวง เอาเถิดนะเก่าก็เก่าแม้เศร้าทรวง อัลมิตรายังห่วงน้องสไบ ผ้าห่มไหนรักใครไม่อุ่นเท่า สไบเก่าผืนบางอยู่ทางไหน ปลิวลอยลมไปตกซบอกใคร จงจำไว้กลิ่นเจ้าไม่เก่าเลย
27 มกราคม 2547 00:25 น. - comment id 208155
หนาวครั้งใดอุ่นใจอิงไออุ่น แนบดรุณเนื้อนวลครวญเฉลย หากครานี้ฤดีเศร้าเกินกล่าวเปรย รักละเลย..ไม่ย้อนกลับคอนรัง สไบเจ้า..เคยคิดบ้างไหมหนอ คนหนึ่งท้อกับการณ์เมื่อวานหลัง รักเคยชื่นระรื่นหมายคล้ายชิงชัง ยากฉุดรั้งวันของเราเศร้าเสียจริง สไบหอม..พยอมใจของข้านี้ ดวงฤดีขอยอมพร้อมทุกสิ่ง หวังให้เจ้ากลับคืนผืนอกอิง รักใหญ่ยิ่งมอบแด่นวลคร่ำครวญรอ ..
27 มกราคม 2547 00:27 น. - comment id 208159
หว๋าย .. มาสี่บทสี่นา งั้นต่ออีกบทนะ จะได้ไม่เอาเปรียบกันนัก.. เพียงหนึ่งคำน้อยคิดจากจิตแจ้ง แม้นนวลแล้งใจตอบมอบเสนอ ยังหมายมั่นสัญญาคราปรนเปรอ ที่พร่ำเพ้อกลิ่นเจ้า..เคล้าสไบ ..
27 มกราคม 2547 00:40 น. - comment id 208168
ไม่ต้องหลับต้องนอนมาย้อนเปิด จิตเตลิดตอบกลอนขอวอนเจ้า แม้ลมหนาวกี่ระลอกมาหยอกเย้า อย่าได้เฝ้ารอสไบที่ไหนเลย สไบอุ่นเพียงใดใคร่อยากรู้ ความหลังใดยังอยู่จงเปิดเผย หากรอแต่สไบสางเหมือนอย่างเคย ห่มสไบจะยิ่งเชยขอบอกกัน ดวงฤดีขอยอมพร้อมทุกสิ่ง น้อยใจจริงสไบจ๋าข้ายังฝัน เมื่อไหร่หนอหากเกลอได้เจอกัน จะฟาดฟันด้วยขะม้าท้าสไบ
27 มกราคม 2547 00:42 น. - comment id 208171
แวะมาเยี่ยมเยืยนค่ะ...กลอนเพราะดี
27 มกราคม 2547 00:47 น. - comment id 208174
ต่ออีกบทก็ได้ อันความรักยากนักจักบอกน้อง รักที่ปองจะรอคว้าหาที่ไหน เมื่อกระบี่คงมีอยู่ที่ใจ ห่มอะไรก็อุ่นได้ไม่แพ้กัน ไปนอนแล้วจ้า
27 มกราคม 2547 00:57 น. - comment id 208188
ขอบคุณค่ะ คุณแซนดี้ .. เขียนให้พี่ชาย(คุณหนังสือ) ค่ะ คุณเสือ .. ราตรีสวัสดิ์นะ หวังสไบผืนเก่าหวานเย้าจิต ดั่งถูกพิษมายาพาลุ่มหลง ผ้าผวยใดยากคลายให้หนาวปลง คงลุ่มหลงสไบน้อง..ปองห่มใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
