แล้วกาลครั้งหนึ่งไม่นานนัก ก็จบลงตรงหลักความขื่นขม ทิ้งให้ใจเดียวดายเฝ้าตรอมตรม ทิ้งให้จมอยู่ในวังเจ้าน้ำตา แล้วกาลครั้งสองก็จบลงตรงนี้ ทิ้งความรู้สึกดีดีที่เคยห่วงหา จากไปแล้วไม่เหลือแม้คำลา ดินแดนนี้จึงเหว่ว้าไม่มีใคร แล้วกาลคร้งสามก็ต้องจบ แม้หัวใจไม่อาจลบภาพเธอได้ อวสานแล้วหนอเจ้าหัวใจ ต่อไปนี้ไม่เหลือใครไม่เหลือเธอ
นาวี นาวา 20 ม.ค. 2547 20:57 น. - ID 44993 
1312
0
0
20 มกราคม 2547 23:14 น. - comment id 205511
อยากบอกคุณ... นาวี... สุดที่รัก... สิ่งที่คุณ... ได้ประจักษ์... ได้พบเห็น... มันคือ...ทุกสิ่งทุกอย่าง...ที่ฉันนั้นเคยเป็น... แม้ไม่มีใครเห็น... แต่ความทรมาน..ยังชัดเด่น.....อยู่กลางหัวใจ.... ไม่เคยคิด... อยากเล่นบท... เจ้าน้ำตา... แต่ความชอกช้ำ...ในอุรา... มันผลักไส... ฉันไม่เคย...ต้องการ... ร้องไห้ฟูมฟาย... บอกตามตรง...ว่าเสียดาย...น้ำตา.... ทุกๆคน... ย่อมเคย... เดินหกล้ม... เจอขื่นขม... ตรมหมอง... ไม่ปรารถนา... แต่ล้มแล้ว... เราต้องลุก... สุขจะกลับมา... แล้วจะรู้ว่า... ฟ้ากว้าง..มีที่ว่าง..สำหรับเรา...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
