รู้ก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าเพราะอะไรใจถึงซึมเศร้า...และเหว่ว้า ทำไมต้องร้องให้..ทำไมต้องหลั่งน้ำตา ทำไมเวลาถึงได้เดินช้าและเนิ่นนาน เขาจากเราไปแล้ว ไม่มีวี่แววของการกลับมาหา ไม่มีเสียงหัวเราะไม่มีความสนุกสนานเฮฮา เหลือเพียงแค่รอยน้ำตาความเหว่ว้า..และความเสียใจ วันลาเปลี่ยนแค่เหตุการณ์ ภาพเก่าวันวาน...ไม่เคยจางหายไปไหน ยังเก็บไว้อย่างดี...ตรงส่วนลึกของหัวใจ และจะเก็บไว้อย่างนี้ตลอดไป..แม้ความเป็นจริง ...เธอจะไม่..รักกัน....
zilver 29 ม.ค. 2547 17:53 น. - ID 45622 
894
3
0
29 มกราคม 2547 23:04 น. - comment id 209348
ก็เขียนน่ารักดีค่ะ
29 มกราคม 2547 23:40 น. - comment id 209378
แม้นานเพียงไหนก็ไม่เปลี่ยน ความรู้สึกยังวนเวียนถึงเธอนั้น ก็เลยขอเก็บเธอไว้ในทุกวัน ถึงแม้เธอจะไม่รักฉันก็ตาม *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
30 มกราคม 2547 03:53 น. - comment id 209444
กลอนเพราะจังครับ แวะมาเยี่ยมอ่านนะครับ ( * v * ) * v * มาเยี่ยมนะครับ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
