หน้าส่วนตัว
รัก ตัวเจ้านั่นแล้ว หมดใจ
ไป อย่าได้ร้างไกล พี่เศร้า
จน บ่จากไปไหน ให้ห่าง
ตาย บ่หยุดรักเจ้า ชั่วฟ้าดินสลาย
รัก เจ้าที่จิตใจ มิอยากให้ไปจากจร
ไป ไกลใจสะท้อน ภายในจิตคิดวุ่นวาย
จน กว่าเจ้าจะกลับ พี่จะรับมาแนบกาย
ตาย แล้วก็บ่วาย หยุดรักเจ้าเท่าชีวี
ความ ทุกข์นั้นขื่นขม พี่ตรอมตรมทุกข์ทวี
รัก ซิประเสริฐศรี หัวใจพี่นนั้นปรีดา
บ่ ลืมเจ้าคนดี ทั้งชีวีให้แก้วตา
หาย ใจเข้าออกมา เป็นแก้วตาที่รักเอย
นักกลอนขี้เหงา 12 ก.พ. 2547 21:08 น. - ID 46642 
1005
3
0
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:51 น. - comment id 215378
:ซึ้งจังค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2547 23:17 น. - comment id 215429
ไพเราะและซึ้งดีจังเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ แต่งเก่งจัง
13 กุมภาพันธ์ 2547 11:43 น. - comment id 215594
กลอนเพราะจังครับ แวะมาเยี่ยมครับ....
13 กุมภาพันธ์ 2547 13:16 น. - comment id 215611
เก่งจังเรยยย กลอนเพราะมากเลยค่ะ ถ้ามีคนรักเราอย่างนี้บ้างก็คงดี อิจฉาๆๆๆๆๆๆ....................^______^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
